Άρθρα

Η Τουρκία του σήμερα …

Tου Γεώργιου Καπουρνιώτη

Αν θυμηθούμε τα λόγια του Θουκυδίδη, θα διαπιστώσουμε πως ο ίδιος τόνισε ποιες είναι οι κύριες αιτίες των στρατιωτικών αναμετρήσεων των κρατών, «οι στερεότυπες ιστορικές αντιλήψεις των λαών», «τα συμφέροντα» και «ο φόβος και το δέος προς τον εχθρό».
Η «αντίληψη», λοιπόν, που έχουν εμμονικά ιστορικά οι Τούρκοι είναι ότι μια χούφτα Έλληνες είναι εκείνοι που έκαναν την αρχή για τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1821) και απείλησαν την καρδιά της σημερινής Τουρκίας προελαύνοντας μέχρι έξω από την Άγκυρα.
Τα « συμφέροντα » αφορούν στο έντονο ενδιαφέρον της Τουρκίας για συμμετοχή στα οφέλη από την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου ενεργειακού πλούτου του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.

«Φόβος και δέος» φαίνεται να υπάρχει της Τουρκίας απέναντι στη μικρή Ελλάδα και ιδιαίτερα στα πολυμήχανα μυαλά των Ελλήνων. Παρόλο που η Τουρκία υπερτερεί σε στρατιωτική αλλά και σε οπλική δύναμη, τη διακατέχει ένας «κρυφός» φόβος μήπως, κατά κάποιον τρόπο, «τούς τη φέρουμε», γιατί αυτό πιστεύουν ότι έγινε με τη Συνθήκη των Σεβρών (1922) και με τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923). Ο μεγαλύτερος όμως φόβος τους είναι το Αιγαίο, γιατί με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, μετατρέπεται σε μία Ελληνική λίμνη και η Τουρκία εγκλωβίζεται στα παράλιά της, μην έχοντας δικαιώματα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Η προσπάθεια των Τούρκων για να σταματήσει πια να υπάρχει η Συνθήκη της Λωζάνης γίνεται όλο και εντονότερη εξαιτίας του υποθαλάσσιου ενεργειακού πλούτου στο Αιγαίο. Ας μην ξεχνάμε ότι η Συνθήκη της Λωζάνης ήταν συνθήκη ειρήνης που έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας και υπογράφηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922). Οι προκλήσεις πάνω από το Αιγαίο δεν σταματούν λεπτό, καθημερινά δίνουν το στίγμα τους και εισέρχονται σε ελληνικά εδάφη. Τουρκικά F-16 πραγματοποιούν διαρκώς υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά. Μάς προκαλούν… Πού θέλουν, άραγε, να φτάσουν; Τι επιδιώκουν να πετύχουν; Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αποτύχουν διότι οι λύσεις δεν βρίσκονται πίσω από τις απειλές. Ξεχνούν ότι το δίκιο, η δημοκρατία, η αλήθεια είναι αξίες που πάντοτε υπερτερούν.

Ας κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν… Όλοι γνωρίζουμε πως η Τουρκία διακατεχόταν πάντα από τον φόβο μήπως η Ελλάδα αποκτούσε ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα σε βάρος της στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έντρομη την παρακολουθούσε να διεξάγει διερευνητικές διαπραγματεύσεις για τη σύναψη μιας συμφωνίας σύνδεσης με την ΕΟΚ μέσα στο 1958, στον ίδιο χρόνο δηλαδή που εκείνη ιδρύθηκε. Η Τουρκία, ακολουθώντας κατά πόδας την Ελλάδα, υπέβαλε αίτηση σύνδεσης με την ΕΟΚ δύο μόλις μήνες μετά τη δική μας αίτηση. Αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, η Ελλάδα υπέβαλε κι εκείνη αίτηση για πλήρη ένταξη. Η συμμετοχή στην Ένωση επιδιώχθηκε στη δεκαετία του 1970 (Κ. Καραμανλή) για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας, αλλά και για την ενίσχυση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας. Η Τουρκία υπέβαλε κι εκείνη το 1989 αίτηση για πλήρη ένταξη, μετά την πτώση της δικτατορίας ΕΒΡΕΝ. Από τότε η αίτησή της καρκινοβατεί και με τις αλλεπάλληλες παλινωδίες των ηγεσιών της παραμένει σε εκκρεμότητα και ιδιαίτερα σήμερα που έχει μετατραπεί στον «ταραξία» της Ανατολικής Μεσογείου, απομακρύνεται σε μεγάλο βάθος χρόνου, με τάση απόρριψής της.
Η Τουρκία, μπορεί να έχει τη στήριξη ορισμένων Ευρωπαϊκών χωρών, όπως της Γερμανίας αλλά η Γερμανία είναι αδύνατο μόνη της να την εντάξει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Γερμανίδα καγκελάριος, γνωρίζει πολύ καλά ότι η Τουρκία είναι η χώρα που έχει δεχτεί τους περισσότερους πρόσφυγες παγκοσμίως, λόγω της διένεξης στη Συρία. Επιπροσθέτως, η Γερμανία έχει περισσότερους από 4 εκατομμύρια Τούρκους στην επικράτειά της, περισσότερες από 7.500 γερμανικών συμφερόντων επιχειρήσεις στην Τουρκία, ενώ εισάγει προϊόντα αξίας 16,6 δισ. Και οι εξαγωγές της αγγίζουν τα 20 δισ. ευρώ.

Η Τουρκία, σήμερα, είναι μία χώρα που έχει ισοπεδωθεί οικονομικά, γιατί αύξησε τις αμυντικές δαπάνες για να επιβληθεί. Με τις επιπόλαιες κινήσεις του Ερντογάν σε πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό επίπεδο, πολλές χώρες έχουν στραφεί εναντίον της. Δεν αποτελεί κράτος δικαίου. Οι καθημερινές προκλήσεις στη χώρα μας αλλά και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε ισλαμικό τέμενος, έχουν αποτρέψει χιλιάδες συμπολίτες μας από το να την επισκεφτούν. Ας μην ξεχνάμε, ότι είναι μία χώρα που προσέλκυε κάθε χρόνο μεγάλο ποσοστό τουριστών.

Να λοιπόν γιατί οι Τούρκοι αντιμετωπίζουν τη μικρή Ελλάδα με «φόβο και δέος», γιατί υπερασπίζεται τα ωραία και μεγάλα, τα αληθινά: δίκιο, πολιτισμό, δημοκρατία. Επιπλέον, η Ελλάδα χωρίς να έχει πληθυσμιακή και οπλική υπεροχή κατάφερε να υπερασπιστεί τα σύνορά της και συνάμα τα Ευρωπαϊκά σύνορα καταστρέφοντας έτσι τον Οθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Επιβάλλεται, η Τουρκία να αντιληφθεί ότι τα συμφέροντά της δεν πρόκειται να εξυπηρετηθούν με απειλές ή με την ιδιότυπη απαίτηση της εφαρμογής των δικών της νομικών αντιλήψεων αλλά με την εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου. Του διεθνούς δικαίου όπως αυτό αυθεντικά ερμηνεύεται από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και όχι από εθνικούς ερμηνευτές που γνώμονα έχουν τη μονόπλευρη ικανοποίηση συμφερόντων.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το