Η τηλεκπαίδευση δεν βοηθάει πολύ τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες

Το έργο της δημιουργικής εκτόνωσης των παιδιών τους είχαν αναλάβει το προηγούμενο διάστημα οι γονείς, αναζητώντας τρόπους, για να τηρήσουν το πρόγραμμα που είχαν μέχρι την καραντίνα, αλλά και μεθόδους για να αναπληρώσουν το εκπαιδευτικό κενό.

Το σχολικό περιβάλλον και η καθημερινή πρόοδος είναι πολύ σημαντική για όλα τα παιδιά και ειδικά για τους μαθητές, που αντιμετωπίζουν μαθησιακά προβλήματα. Σύμφωνα με τον ψυχολόγο του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Αγριάς Αργύρη Μπίρη, η τηλεκπαίδευση δύναται να ωφελήσει λιγότερο ένα παιδί με σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες. «Ένα παιδί όσο πιο δυσκολεμένο είναι από την άποψη των μαθησιακών δυσκολιών, είτε μιλάμε για νοητική υστέρηση, είτε για αυτισμό ή για ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, τόσο λιγότερο δύναται να ωφεληθεί από την τηλεκπαίδευση», δήλωσε στη «Θ». Τόνισε μάλιστα, πως στην πραγματικότητα, για να διδαχθεί ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες σωστά, χρειάζεται κάθε πρόσφορο μέσο που υπάρχει σε μία τάξη, είτε είναι ειδική, είτε σε γενικό σχολείο. Το δεύτερο θέμα που ανακύπτει από την καραντίνα, είναι η φροντίδα των παιδιών στο σπίτι. «Όταν δεν υπάρχει το ειδικό σχολείο, που απασχολεί τα παιδιά αρκετές ώρες, προκειμένου και οι γονείς σωματικά και ψυχολογικά να μπορούν να ξεκουραστούν ή να αφιερωθούν στις δικές τους εργασίες, τον ρόλο αυτό τον αναλαμβάνει το σπίτι», σημείωσε. Όπως πρόσθεσε, το θέμα είναι διαφορετικό, όταν το παιδί είναι μεγαλύτερο και μπορεί να μείνει ακόμη και με τους παππούδες, συγκριτικά με ένα παιδί που δύσκολα άλλα πρόσωπα, εκτός από τους γονείς, μπορούν να το αναλάβουν. Το σημαντικότερο όμως ζήτημα, αυτό που μπορεί να επηρεάσει πολύ τα παιδιά και δη τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, είναι ότι χάνουν τη ρουτίνα τους. «Τα παιδιά ξέρουν ότι το πρωί έρχεται το λεωφορείο, θα συναντήσουν τους φίλους τους, θα έρθουν στο σχολείο, θα μπουν στην τάξη, θα κάνουν προσευχή. Όταν τα χάνει όλα αυτά ένα παιδί, είναι σημαντικό, καθώς έχει βγει εκτός προγράμματος», δήλωσε ο κ. Μπίρης.

Πολλοί μαθητές είχαν όμως και εξωσχολικές δραστηριότητες, ενώ άλλοι έκαναν λογοθεραπεία ή εργοθεραπεία, που χρειάστηκε να σταματήσουν λόγω της καραντίνας. «Οι συνέπειες των παιδιών που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες, είναι σοβαρές για τα ίδια, αλλά και για τις οικογένειές τους», πρόσθεσε ο ψυχολόγος και σημείωσε ότι η κατάσταση που βιώνουμε, είναι για όλους πρωτόγνωρη. Υπογράμμισε επίσης ότι συχνά η κατακτηθείσα γνώση, αν πάψει να δουλεύεται, παρατηρείται πως χάνεται η πρόοδος που έχει γίνει. Για να επιστρέψει η πρόοδος αυτή, απαιτείται δουλειά και φυσικά η επιστροφή του ίδιου του μαθητή πίσω στο πρόγραμμα της ειδικής αγωγής του. Ο κ. Μπίρης επισήμανε ακόμη τη σημασία του εμβολίου, καθώς αφορά στην προστασία και των παιδιών, που δεν δύναται να κάνουν εμβόλια, όπως στην περίπτωση της ανοσοκαταστολής. «Πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε το εμβόλιο, ώστε να προστατευτούν τα παιδιά, αλλά και να επανέλθει όλη η κοινωνία στην κανονικότητά της». Από την πλευρά του ο καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής κ. Φίλιππος Βλάχος ανέφερε πως η καραντίνα και ο κορωνοϊός έχουν διαταράξει το πρόγραμμα των παιδιών, όπως και των ενηλίκων. Παράλληλα τόνισε πως το σύνολο των μαθητών αντιμετωπίζουν τα ίδια θέματα με την καραντίνα, καθώς στερούνται την εκτόνωση, αλλά και την επικοινωνία, που είχαν με τους φίλους και συμμαθητές τους, ενώ σημείωσε πως ο γονιός δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ρόλο του εκπαιδευτικού. Ακόμη ανέφερε, ότι τα παιδιά χρειάζονται το πρόγραμμά τους, το οποίο είχε διαταραχθεί με τις πολλές ώρες μέσα στο σπίτι.