Η τελευταία συνεδρία του Φρόιντ 

Της 

Μαρίας Αλμπανίδου,

νομικός MSc Ποινικών και Εγκληματολογικών Σπουδών

αρθρογράφος, συγγραφέας 

Καλημέρα, καλημέρα αγαπημένοι και αγαπημένες και μια όμορφη Κυριακή σας εύχομαι από καρδιάς! Επίσης καλό Ιούλιο από την καινούργια εβδομάδα! Μπαίνουμε για τα καλά στην καρδιά του καλοκαιριού! Σήμερα από αυτή εδώ τη στήλη μου θα σας μιλήσω για μια υπέροχη ταινία που είδα στον αγαπημένο μας θερινό κινηματογράφο της πόλης μας, την Εξωραϊστική, την Τετάρτη που μας πέρασε, η οποία δυστυχώς δεν παίζεται πλέον, αλλά αξίζει να αναφερθούμε σ’ αυτή γιατί είναι πραγματικά πολύ συγκινητική και με ένα πολύ ενδιαφέρον καστ. Και αναφέρομαι στην πολύ ενδιαφέρουσα ταινία «Η τελευταία συνεδρία του Φρόιντ» («Freud’s Last Session»).

Ένας πραγματικά και αληθινά εμβληματικός Άντονι Χόπκινς υποδύεται τον ρόλο του Φρόιντ, πατέρα της ψυχανάλυσης και ο Μάθιου Γκουντ υποδύεται εκείνον του Κ. Σ. Λιούις, συγγραφέα σπουδαίων μυθιστορημάτων φαντασίας όπως «Τα χρονικά της Νάρνια» και πιστό χριστιανό σ’ ένα session που αφορά στην φιλοσοφική συζήτηση γύρω από τη ζωή και τη θρησκεία, καθώς ξεσπά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Η ταινία αποτελεί μεταφορά του θεατρικού έργου που παρουσίασε το 2011 ο Μαρκ Σεν Ζερμέν στην Off-Broadway παράσταση «Freud’s Last Session». Η επιτυχία που γνώρισε το έργο οδήγησε, τώρα, τον Σεν Ζερμέν στην υπογραφή της κινηματογραφικής διασκευής του που σκηνοθετεί ο Ματ Μπράουν («Ο Άνθρωπος που Γνώριζε το Άπειρο»).

Η ταινία εκτυλίσσεται στο γραφείο του Φρόιντ παρουσιάζοντας πρόσωπα-κλειδιά όπως η Άνα Φρόιντ, η κόρη του ψυχιάτρου. Ψυχαναλύτρια και η ίδια, η Άνα έθεσε τα θεμέλια της παιδικής ψυχανάλυσης και στήριξε τον πατέρα της ακλόνητα, ακόμη και κατά τη βιαστική μετακόμιση της οικογένειας από τη Βιέννη στο Λονδίνο για να γλιτώσει τη σύλληψη από τους Ναζί.

Καθώς ο Φρόιντ και ο Λιούις συνομιλούν στο σαλόνι του πρώτου, καταπιάνονται με θέματα σχέσεων, αγάπης, πένθους, παιδικής ηλικίας και φυσικά το ερώτημα της ύπαρξης του Θεού. Η αφήγηση διακόπτεται περιστασιακά από την πραγματικότητα της εποχής, όπως από τις σειρήνες αεροπορικού βομβαρδισμού που τους αναγκάζουν να καταφύγουν σε ένα υπόγειο εκκλησίας, όπου ο Λιούις βιώνει μια κρίση πανικού, εξαιτίας του ψυχικού τραύματός του από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο είχε λάβει μέρος, ενώ ο Φρόιντ τον ηρεμεί με καθοδηγητικές συμβουλές. Η ταινία χρησιμοποιεί αναδρομές για να εξερευνήσει την παιδική ηλικία και τη ζωή τόσο του Φρόιντ όσο και του Λιούις.

«Η τελευταία συνεδρία του Φρόιντ» αποτελεί μια πολυεπίπεδη και πολύ ενδιαφέρουσα ταινία που αφορά στα μεγάλα θέματα της ζωής και του ανθρώπου. Οι λάτρεις της διανόησης και της ψυχανάλυσης θα την αγαπήσουν πολύ.

Και σας αφήνω με κάτι που ακούστηκε στην ταινία από τον πατέρα των ονείρων, τον μεγάλο Σίγκμουντ Φρόιντ: «Όλα είναι ένα όνειρο, τελικά».

Ώς την επομένη φορά, έχετε την αγάπη μου και καλή σας θέαση.