Η ταινία “Με Διαβατήριο τη Γοητεία” θα προβληθεί σε Μεταξουργείο και Αχίλλειο

Με την ταινία “Με Διαβατήριο τη Γοητεία” σε σκηνοθεσία Μιλάντ Αλαμί, συνεχίζονται οι προβολές της κινηματογραφικής κοινότητας του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου.
Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου στο Μεταξουργείο στην Ν.Ιωνία και την Δευτέρα 14 Οκτωβρίου στο Αχίλλειο. Ώρα έναρξης 21:30.

Η υπόθεση
Φοβούμενος την απέλαση από τη Δανία, ένας 30χρονος Ιρανός προσποιείται κάθε μέρα έναν άλλο εαυτό προσπαθώντας να γοητεύσει μία ακόμη γυναίκα ώστε να τον παντρευτεί και να καταφέρει να ανανεώσει την άδεια παραμονής του που λήγει σε λίγες ημέρες. Σύντομα όμως το σχέδιό του αποκαλύπτεται από τη Σάρα, μια Ιρανή που ζει κι αυτή στη Δανία
Συναρπαστικό, το ντεμπούτο του Αλάμι ανακατεύει ψυχολογικό δράμα, ρομάντζο και τελικά θρίλερ, αφηγούμενο την ιστορία ιρανού μετανάστη που προσπαθεί να μείνει στη Δανία μέσω λευκού γάμου.

Eνας συνειδητοποιημένος playboy αναγκαστικά φέρει μια αύρα απελπισίας στο παιχνίδι της σαγήνης που έχει καλλιεργήσει ‒ από την τελευταία, ανατριχιαστική σκηνή του Καζανόβα του Φελίνι, θύμα του μύθου του, μέχρι ακόμη και τον American Gigolo του Σρέιντερ, όπου ο υπερεπιμελημένος Ρίτσαρντ Γκιρ άφηνε στο αφήγημά του κενά ικανά να τον μπλέξουν, να τον αποδομήσουν και τελικά να τον ξεγυμνώσουν από την Armani signed τελειότητά του. Ο Εσμαΐλ της δανο-ιρανικής ταινίας Με διαβατήριο τη γοητεία (εννοιολογικά ακριβής απόδοση του charmer) συνιστά μια διαφορετική, μοντέρνα και πιο ρεαλιστική εκδοχή ενός μεθοδικού γητευτή γυναικών την εποχή της παγκόσμιας ανέχειας. Ο Ιρανός πρωταγωνιστής στο στιβαρό σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μιλάντ Αλαμί κινδυνεύει άμεσα με επαναπατρισμό στη χώρα του από την υποτιθέμενα φιλόξενη και ανεκτική Δανία, γιατί δεν έχει προλάβει να αποκτήσει με νομιμότητα την υπηκοότητά του. Μέσω του σεξ ίσως βρει το δρόμο προς τον γάμο, αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο. Όσο χρειάζεται σοβαρός και αβίαστα επικοινωνιακός, συχνάζει σε μπαρ για μοναχικές καρδιές, εκεί όπου οι Σκανδιναβές τσιμπάνε ακόμη από τα σκούρα αρσενικά χαρακτηριστικά. Το κρεβάτι αποδεικνύεται χίμαιρα και ο Αλαμί τονίζει την post coitus μοναξιά του Εσμαΐλ, σαν ένα ακόμη βήμα προς το προσωπικό αδιέξοδο ή, αν προτιμάτε, την αντίστροφη αίσθηση της πλήρωσης.

Το αποκορύφωμα της σύγχυσης ενός ανθρώπου που έχει εγκαταλείψει το σπίτι του για να ζήσει αυτούς που άφησε πίσω, σε ένα περιβάλλον πολιτισμένο μόνο σε επίπεδο καλών τρόπων (ακόμα και η υπάλληλος στο Γραφείο Αλλοδαπών τού μιλάει σωστά, ενήλικα και απέριττα, αν και η συμπεριφορά της δεν στερείται κατανόησης), αναπτύσσεται δραματικά μετά την τυχαία γνωριμία του με μια Ιρανή δεύτερης γενιάς, κανονική πολίτη της Δανίας, που αντιλαμβάνεται αμέσως τις προθέσεις του και σταδιακά τον αποδέχεται φιλικά, αφήνοντας ενδεχομένως ακούσια, ερωτικά αισθήματα να δηλητηριάσουν την καθαρότητα της σχέσης τους. Το πρόβλημα δεν είναι δικό της (εξαιρετική η εκθαμβωτική τραγουδίστρια Σόχο Ρεζανεζάντ) αλλά του Εσμαΐλ: ειρωνικά, είναι πιο εύκολο να εκδίδεται ηθικά με αντίτιμο ένα καλύτερο μέλλον παρά να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του όταν νιώθει την ευθύνη της αυθεντικής δέσμευσης. Το φινάλε θα ρίξει φως στα προσωπικά διλήμματα και στα αντικρουόμενα κίνητρά του. Στο μεταξύ, οι ερινύες τον επισκέπτονται και πέρα από τις ενοχές και την ντροπή (ας μην ξεχνάμε πώς ανατρέφεται ένας Ιρανός, ακόμα και στις μέρες μας) με τη μορφή ενός επίσης μοναχικού, αρχικά ευγενικού, φαινομενικά ομοιοπαθούς συνοδοιπόρου του στο ψάρεμα γυναικών στα μπαρ. Ο Αλαμί δίνει νόημα στη θλιβερή θέα ενός γόη με ατζέντα που αναγκάζεται να σκοράρει για να μείνει ζωντανός σε ένα κυνήγι θησαυρού και να λέει ψέματα στους άλλους για να κρύβει τις πραγματικές του προθέσεις, αλλά και στον εαυτό του, καθώς φαίνεται ανάγλυφα από τα κοντινά πλάνα πως οι κινήσεις του (η τεχνική και η στρατηγική του) δεν τον πείθουν.