Στάση στον Βόλο έκανε η ταινία «Για θύμισέ μου» της Μαρίας Σβολιαντοπούλου, που προβλήθηκε χθες το βράδυ στο «Αχίλλειον». Μια ταινία βασισμένη σε μια ιδέα, μια προσπάθεια, μια σύλληψη μέσα από το προσωπικό βίωμα της παραγωγού, που θα ταρακουνήσει και θα αφυπνίσει. Μια ταινία για τη νόσο Αλτσχάιμερ, μέσα από την οποία επιβραβεύονται οι μικροί αφανείς ήρωες, οι φροντιστές των ασθενών.
Η ψυχολόγος και παραγωγός της ταινίας «Για θύμισέ μου» κ. Μαρία Σβολιαντοπούλου τόνισε ότι η ταινία εστιάζει στη νόσο Αλτσχάιμερ. «Στοχεύουμε πάνω στον φροντιστή του ασθενή με νόσο Αλτσχάιμερ και προσπαθούμε μέσα από την ταινία να επιβραβεύσουμε όλους αυτούς τους μικρούς αφανείς ήρωες» ανέφερε.
«Οι φροντιστές είναι προσηλωμένοι πάνω σε αυτό το κομμάτι και έχω δει ότι είναι πολύ ενοχικοί. Ακούω πολλούς να λένε «μπορούσαν να κάνουν παραπάνω». Τι παραπάνω; Έτσι δημιουργήσαμε αυτή την ταινία για να δουν οι υπόλοιποι τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι» σημείωσε.
Η ίδια βίωσε τη νόσο Αλτσχάιμερ για 13 χρόνια περίπου μέσα στο σπίτι της με τη γιαγιά της και μετά με τον παππού της. «Το έχω ζήσει πολύ στο «πετσί» μου όλο αυτό. Και επειδή η μαμά μου ήταν φροντιστής για πολλά χρόνια, είπα να ξεκινήσουμε για να το δείξουμε στον κόσμο μέσα από μία ταινία» δήλωσε.
Η Μαρία Σβολιαντοπούλου σπούδαζε ψυχολογία και παραλίγο να κοπεί σε ένα μάθημα για τη νόσο Αλτσχάιμερ και αυτό διότι δεν ήθελε να ακούει τίποτα για την ασθένεια, μέχρι που μία μέρα στις 4 το πρωί, λέει στον εαυτό της: «Δεν γίνεται να συνεχίσεις έτσι τη ζωή σου, να κλείνεις τα μάτια σου σε αυτό». «Είχα γράψει κάτι όταν «έφυγε» η γιαγιά μου. Τότε το έβγαλα από το συρτάρι, το ξαναέφτιαξα και την ίδια μέρα είπα ξεκινάω την ταινία» θυμάται η ίδια.
Όσον αφορά στα μηνύματα η ίδια ανέφερε πως «το πρώτο είναι να αρχίσει ο φροντιστής να φροντίζει τον εαυτό του. Το επόμενο είναι ότι όλοι μας ξεχνάμε κάποια στιγμή ποιοι είμαστε και υπάρχουν τρόποι να ξαναθυμηθούμε. Και το τρίτο είναι να πω ένα τεράστιο μπράβο σε αυτούς τους ανθρώπους που αφιερώνουν τη ζωή τους για να φροντίσουν τον δικό τους άνθρωπο».
«Οι φροντιστές πρέπει να καταλάβουν ποια είναι η αξία τους και ποιος είναι ο ρόλος τους. Μέσα από την ταινία προσπαθώ να καθρεφτίσω τη ζωή τους, να δουν αυτό που βιώνουν, να συνεχίσουν τον αγώνα τους, αν είναι ακόμα φροντιστές, και αν δεν είναι, να καταλάβουν πόσο μεγάλος ήταν ο αγώνας τους και να ευχαριστήσουν τον εαυτό τους για όλο αυτό που έκαναν» σημείωσε και πρόσθεσε: «Πρέπει όλοι να αρχίσουν να ευαισθητοποιούνται και να ενημερώνονται γύρω από τη νόσο, να μάθουν τι σημαίνει Αλτσχάιμερ και να γεμίσουν με εφόδια».
Να σημειωθεί ότι όλα τα έσοδα από τη χθεσινή προβολή της ταινίας θα διατεθούν στην Εταιρεία Αλτσχάιμερ Ηρακλείου Κρήτης.
Λίγα λόγια για την ταινία: Όλα ξεκινούν όταν ένα «γκρουπ θέραπι» φροντιστών ατόμων με Αλτσχάιμερ συναντιέται με σκοπό να μιλήσει για τους φόβους, τις ενοχές, τις άσχημες και καλές στιγμές που έζησε. Μέσα στην ομάδα αυτή βρίσκεται η Ελένη. Πρόκειται για μία νέα φροντιστή, που δεν μπορεί να δεχτεί πως η μητέρα της δεν θα τη θυμάται. Στιγμές έντονης αγωνίας και πόνου διαδραματίζονται και πρωταγωνιστούν στη ζωή της. Όχι όμως για πολύ. Γιατί κάποια στιγμή φτάνει η ώρα της αποδοχής…
Οι συντελεστές της ταινίας: Ηθοποιοί: Ανδριανή Αγγελιδάκη, Αμαλία Ζαργιανάκη, Κάρμεν Ρουγγέρη, Γιώργος Κιμούλης, Γιώργος Χρανιώτης, Κώστας Αποστολάκης, Γιάννης Ζουγανέλης, σκηνοθεσία: Αντώνης Ρενιέρης, Μαρία Σβολιαντοπούλου, μουσική: Μαρία Γούβαλη, τραγούδι τίτλων: Βούλα Στρατάκη, παραγωγή: Μαρία Σβολιαντοπούλου, σενάριο: Μαρία Σβολιαντοπούλου, κάμερα: Μάνος Λιανδράκης, μοντάζ: Μάνος Τσουρουνάκης, ηχοληψία: Μάνος Ιγλέτος, Αλέξης Κουναλάκης, διευθυντής επικοινωνίας: Χρήστος Αδαμάκης, βοηθός παραγωγής: Φωτεινή Στεφανάκη, make up artist: Κατερίνα Πάνου, μαλλιά: Έλσα Τσαουσάκη, styling: Βέρα Μαθιουδάκη, βοηθός κομμωτικής: Μαρίνα Παπαδάκη, νομικός σύμβουλος: Έφη Δρακογιαννάκη.