Του Δημητρίου Χριστοδούλου*
Οι μηχανικοί του Δημοσίου αποτελούν έναν κλάδο με σημαντική συνεισφορά στην ανάπτυξη της χώρας μας. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια αντί να αναγνωρίζεται ο ρόλος των μηχανικών τουναντίον βλέπουμε τον κλάδο να βάλλεται συνεχώς και να υπάρχει μια διαρκής απαξίωση από πλευράς πολιτείας. Συγκεκριμένα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και ιεραρχούμε ως τα πιο σημαντικά είναι τα παρακάτω:
Προσλήψεις: Ο κλάδος μας από τα μνημόνια και μετά, έχει μείνει ουσιαστικά αποψιλωμένος, με αποχώρηση (κυρίως λόγω συνταξιοδότησης), που κυμαίνεται σε ποσοστά περί 35%. Αυτό σε συνδυασμό με τις μηδενικές προσλήψεις, μας έχει οδηγήσει σε απόγνωση με δεδομένο ότι οι απαιτήσεις σε υποδομές έχουν αυξηθεί, ενώ ταυτόχρονα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και πληθώρα έκτακτων αναγκών και καταστροφών, απόρροια της κλιματικής αλλαγής. Επίσης, η μη ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικού σε μηχανικούς, πέρα από την υστέρηση σε απορρόφηση πολύτιμων χρηματοδοτικών προγραμμάτων, στερεί τη δυνατότητα της μεταφοράς τεχνογνωσίας από τους νέους μηχανικούς συναδέλφους.
Άνιση μεταχείριση: Η κυβέρνηση υιοθετεί μια προσφιλή τακτική άνισης μεταχείρισης μεταξύ των υπαλλήλων του Δημοσίου. Εδώ, χαρακτηριστικό είναι να αναφέρουμε δύο παραδείγματα:
Για τα αγαπημένα παιδιά της κυβέρνησης, δηλαδή τους υπαλλήλους της ΑΑΔΕ (Εφορείες κ.ο.κ.), ψηφίστηκε νέο μισθολόγιο (αυτό και εάν είναι λογική διαίρει και βασίλευε). Ταυτόχρονα σε διατάξεις του μισθολογίου προβλέπει για συμμετοχή σε επιτροπές αμοιβή 50 ευρώ. Δηλαδή για τις ίδιες ακριβώς ευθύνες και πρόσθετες εργασίες οι υπάλληλοι της Α.Α.Δ.Ε. – πέρα των πολύ μεγαλύτερων αμοιβών που λαμβάνουν – θα αμείβονται και ανά συνεδρίαση, ενώ όλοι οι υπόλοιποι υπάλληλοι (και ειδικά οι μηχανικοί που τις στελεχώνουν) όχι.
Η «κινητικότητα», η οποία υπήρξε σημαία εξυγίανσης του δημόσιου τομέα, ισχύει για όλο τον δημόσιο τομέα, εκτός βέβαια των μηχανικών του Δημοσίου. Και αυτό γιατί στις συνήθεις υπηρεσίες που υπηρετούν (Τεχνικές, Πολεοδομίες) θέτει ως όρο για τη μετακίνηση τη σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου για τον διορισμό οργάνου. Αυτό, προφανώς, δυναμιτίζει τις όποιες προοπτικές λειτουργίας και στελέχωσης υπηρεσιών, ενώ ταυτόχρονα καταδεικνύει κατάφορα το γεγονός ότι αντιμετωπιζόμαστε με δύο μέτρα και σταθμά
Ιδιωτικοποιήσεις – Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα: Προφανώς «μιας και η δουλεία δεν βγαίνει», σύμφωνα με αυτά που αναλύσαμε προηγουμένως, ας περάσουμε σε ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και αναθέσεις σε φορείς, με γνώμονα φυσικά την αντιμετώπιση των μεγάλων αναγκών που προκύπτουν καθημερινά και άπτονται του αντικειμένου μας. Εδώ καλό είναι να τονίσουμε ότι ουσιαστικά δεν είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε πρόταση αρκεί να τεκμηριώνει δύο ουσιαστικά για εμάς ζητήματα. Καταρχάς ότι η πρόταση για ιδιωτικοποίηση μιας δομής ή αξιοποίησης της έστω μέσω σύμπραξης ιδιωτικού – δημόσιου τομέα θα είναι προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έχουμε ξεκάθαρους μετρήσιμους στόχους για το τι θέλουμε και το πώς θα το πετύχουμε. Δυστυχώς η πραγματικότητα έχει αποδείξει το αντίθετο. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία (Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ) αμέτρητες φορές έχει αναδείξει μέσω εμπεριστατωμένων μελετών, αλλά και παρεμβάσεων την αδυναμία διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος. Όλα αυτά μπορεί οποιοσδήποτε να τα δει στην ιστοσελίδα της www.emdydas.gr. Άλλωστε ιδιώτες διαχειρίζονται την Εθνική Οδό, η οποία έκλεισε, με λίγους πόντους χιόνι, κόβοντας στα δύο τη χώρα.
Το άλλο σημαντικό ζήτημα είναι ότι πολλές φορές προκύπτουν θέματα νομικής φύσης, για τα οποία η πολιτεία κάνει τα στραβά μάτια. Για παράδειγμα η επιλογή συνεργασίας με συγκεκριμένη εταιρεία, η οποία θα κατατμήσει τον λόφο του Στρέφη στα Εξάρχεια και θα προχωρήσει σε παρεμβάσεις. Πέρα από τα προφανή προβλήματα διαφάνειας, προβλέπεται (σύμφωνα με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου) συνεργασία μεταξύ Δήμου Αθηναίων (Τεχνικών Υπηρεσιών) και Εταιρείας με σκοπό την εκπόνηση συγκεκριμένων μελετών. Ωστόσο δεν υπάρχει νομοθεσία που να καλύπτει τους μηχανικούς που θα φωτογραφίζουν συγκεκριμένα υλικά και εταιρείες χωρίς να επιφέρουν ποινικά αδικήματα.
Έχοντας ως δεδομένο την αξιοπρέπειά μας ως επιστήμονες, αλλά και το χρέος μας ως δημόσιοι λειτουργοί (γιατί έτσι το αντιλαμβανόμαστε) συνεχίζουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις – απόχη από συμμετοχή σε επιτροπές, μέχρι τις 12 Μαρτίου 2021 και ελπίζουμε ο λόγος μας να βρει ευήκοα ώτα.
*προέδρου της ΕΜΔΥΔΑΣ Μαγνησίας, χωροτάκτη μηχανικού ΠΕ, υποψήφιου διδάκτορα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας