Του Απόστολου Δ.Παπαθανασίου
Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας ένα εξαίρετο λογοτεχνικό ποικιλόμορφης μορφής περιεχομένου συγγραφικό πόνημα, μυθιστορηματικής γραφής και ιδιότυπης αφηγηματικής πλοκής, της γνωστής Κερκυραίας (εκ πατρός την καταγωγή) καθηγήτριας αγγλικής φιλολογίας Ματίνας Δολιανίτη, συζύγου του γνωστού σε όλους μας Βολιώτη δικηγόρου, τ. προέδρου του Δ.Σ. Βόλου, Σπύρου Μαρδέλη.
Η Ματίνα Δολιανίτη – Μαρδέλη, γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Αμερική, όπου και σπούδασε αγγλική και ισπανική φιλολογία. Παράλληλα με τις σπουδές της, παρακολούθησε και μαθήματα θεατρολογίας και ασχολήθηκε με το εφηβικό θέατρο ακόμα. Δίδαξε ως καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία και διασκεύασε σε θεατρικά έργα διηγήματα και ποιήματα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, όπως και η ίδια αναφέρει στο εσωτερικό του εξωφύλλου του νέου εκδοθέντος πονήματός της που φέρει τον τίτλο «Η σιωπηλή επανάσταση των στρειδιών».
Το πόνημα αυτό της Ματίνας είναι ένα συγγραφικό της έργο, δεύτερο κατά σειρά από το θεατρικό πρώτο της έργο, πρόσφατο και αυτό, που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία και αποδοχή στο Φεστιβάλ Βιβλίου στην πόλη μας. Η νέα αυτή συγγραφή της σε εξαιρετικής βιβλιοδεσίας του Σ. Γιαννίκου, βιβλίο (14Χ29), από τις εκδόσεις του Οίκου Γραφικών Τεχνών «Παλμός» και σχεδιασμού εξωφύλλου Ν. Ποδιά, σε σύνολο 166 σελίδων, είναι χαρακτηριστικό, όχι μόνο για τον τίτλο του, αλλά και για το περιεχόμενο των επί μέρους κειμένων του περιεχομένου του. Κειμένων αφηγηματικών, που συνάδουν με τη βιωματική πολύμορφη, απρόσμενη και αναπότρεπτη εν πολλοίς, ανθρώπινη μοίρα, τις πολλαπλές της εκφάνσεις και ανατροπές, αλλά και εντυπωσιάζει συνάμα με την περίτεχνη γλαφυρή διατύπωση του εκφραστικού της συγγραφής της τον λόγο.
Το όλο συγγραφικό αυτό πόνημα της Ματίνας Μαρδέλη, εκτός από τους εξαίρετους εισαγωγικούς προλόγους, της φιλολόγου Χρύσας Τσαγανού και του επί τιμή πρέσβεως και συγγραφέως Χάρη Δημητρίου, περιλαμβάνει στο σύνολό του έξι αυτοτελή διηγήματα. Διηγήματα επιλεγμένα ανθρώπινων ιστοριών ποικίλης ζωής, καταστάσεων, πράξεων και ανατροπών, τραγικών βιωματικών συμβάντων, ιδιότυπων συμπεριφορών ανθρώπων, φανταστικών συνειρμών και σκέψεων, μνήμης και νοσταλγίας συλλογισμών, φόβου και χαράς συναισθημάτων, αλλά και μίσους και αγάπης ζωής προσδοκιών. Και όλα αυτά μέσα στο περίγραμμα της ζωής των ανθρώπων, που πρωτοστατούν ως ήρωες και ηρωίδες σε ολόκληρο τον κύκλο των έξι διηγημάτων της συγγραφέως.
Τα επί μέρους αυτά διηγήματα της Ματίνας Μαρδέλη έχουν και ιδιότυπους τίτλους αναγραφής, η οποία ακολουθεί την ακόλουθη σειρά: 1) Απρόσμενη εξέλιξη. 2) Ο ερημοκάντουλος. 3) Το φαινόμενο της πεταλούδας. 4) Ραντεβού με το παρελθόν. 5) Η ιστορία του Γουσταύου εκ κληρονομίας, ιδιοκτήτη γραφείου τελετών και 6) Γεύση από λεμόνι.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό, πλην των άλλων, για τη συγγραφή αυτή και η κερκυραϊκή παλαιά τοπική ντοπιολαλιά που περιέχεται στις σελίδες 37-58 του βιβλίου και πλαισιώνει το διήγημα που φέρει τον τίτλο «Ο ερημοκάντουλος». Κερκυραϊκή ντοπιολαλιά παλαιά, που θυμίζει λατινογενείς ρίζες λέξεων, κορφιάτικων λεξικών ιδιωματισμών.
Τα επί μέρους διηγήματα της φίλης Ματίνας, σε μια γενική τους θεώρηση, δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγε κανένας διαβάζοντάς τα, ότι αποπνέουν άρωμα λόγου εκφραστικών ζωντανών εικόνων ζωής και πράξεων ανθρώπων. Ανθρώπων που στο επίγειο της ζωής τους το ταξίδι, βίωσαν καταστάσεις λύπης και χαράς οι οποίες συνόδευσαν βιωματικά την ύπαρξή τους στο διάβα της ζωής τους στον χρόνο.
Στην πραγματικότητα όμως, όλα αυτά τα διηγήματα που γράφηκαν είναι και ένα νοηματικό κάλεσμα στον αναγνώστη για να αποβάλει τους ακραίους συναισθηματισμούς του, που κάποτε εμφανίζονται απροσδόκητα και να τους ανατρέψει βιωματικά, υποτασσόμενος στην ελεύθερη σκέψη του, την ανεπηρέαστη σκέψη, από κάθε συναισθηματισμό και ακραία απροσδόκητα πράξη.
Θα ήταν νομίζω παράλειψη να μην σημειωθεί στο σημείο αυτό και το χαρακτηριστικό επίσης γεγονός της προσφοράς της συγγραφέως προς τους έχοντας ανάγκη συμπολίτες μας, με τη διάθεση όλων των εσόδων από την πώληση του βιβλίου της για την οικονομική ενίσχυση του Κέντρου Σίτισης του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου «Δος Υμίν Σήμερον».
Τελειώνοντας, θέλω από καρδιάς να συγχαρώ την αγαπητή φίλη Ματίνα Μαρδέλη, όχι μόνο για το εξαίρετο αυτό νέο πόνημά της, αλλά και για το ότι κατάφερε να συνδυάσει, παρά τις τόσες ποικίλες επαγγελματικές και λοιπές άλλες συνεχείς ενασχολήσεις της και τη δυνατότητα να βρίσκει και τον χρόνο να ασχολείται με τη συγγραφή αξιόλογων συγγραφικών έργων, όπως το πρόσφατο νέο της βιβλίο.