Στο Τρίκερι συνεχίζεται η παράδοση επεξεργασίας των σφουγγαριών.
Μέχρι και πριν από 20 χρόνια, οι κάτοικοι της νήσου Τρίκερι απασχολούνταν με καταδύσεις για σφουγγάρια. Το Τρίκερι και η Κάλυμνος ήταν οι μεγάλες δυνάμεις των “σφουγγαράδων”. Η περίοδος των σφουγγαριών ξεκινούσε τον Απρίλιο και τελείωνε τον Σεπτέμβριο. Οι δύτες φορούσαν στολες κατάδυσης με ξεχωριστή παροχή οξυγόνου (σκάφανδρα) και ψάρευαν σε βάθος 30 μέτρων, ενώ παρέμεναν στον βυθό από μισή έως μια ώρα.
Ένα επικίνδυνο επάγγελμα, καθώς οι σφουγγαράδες ήταν αντιμέτωποι με διάφορους θαλάσσιους θηρευτές, όπως τα σκυλόψαρα, ενώ η μεγάλη πίεση σε αυτό το βάθος συχνά τους έφερνε αντιμέτωπους με την “ασθένεια του δύτη”, προσωρινή επώδυνη παράλυση των άκρων τους, ενώ περιπτώσεις μεγαλύτερης παραμονής στον βυθό η παράλυση ήταν μόνιμη.
Τα σφουγγάρια μετά το μάζεμα απλώνονταν στο κατάστρωμα του πλοίου για να στεγνώσουν και να απομακρυνθεί το “γάλα του σφουγγαριού”, όπως το χαρακτήριζαν. Μετά τα έπλεναν και τα τοποθετούσαν σε σχοινί και τα άφηναν στην θάλασσα για περίπου 10 ώρες. Τα άφηναν να στεγνώσουν στην πλατεία του χωριού και μετά τα μετέφεραν για πώληση. Στις μέρες μας, η θαλάσσια μόλυνση και η βιομηχανική παραγωγή σφουγγαριών έφεραν το τέλος στο επάγγελμα του σφουγγαρά.
Φωτό Αθανασία Γαλανού