Στο περιφερειακό συμβούλιο της Τρίτης που πραγματοποιήθηκε στις 28 Ιουνίου, η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία έθεσε στο πλαίσιο των προβλεπόμενων ανακοινώσεων από τους επικεφαλής των παρατάξεων το ζήτημα της βίαιης και γοργής αλλαγής του χαρακτήρα της συνοικίας των «Παλαιών» του Βόλου, που εδώ και μήνες προσπαθούν να αναδείξουν οι κάτοικοι της περιοχής με μια σειρά παρεμβάσεις τους.
Όπως αναφέρει η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία, οι κάτοικοι της περιοχής αδυνατούν ακόμα και να κοιμηθούν από το θόρυβο που εκπέμπεται από τα κέντρα διασκέδασης, πέρα από το γεγονός ότι γίνονται σιγά σιγά στόχος διαφόρων παραγόντων, λόγο του ότι προσπαθούν να διασφαλίσουν τους στοιχειώδεις όρους διαβίωσης τους στην περιοχή.
“Η περιοχή των Παλαιών ωθείται ουσιαστικά στη μετατροπή της σε ένα αντίγραφο «Φαλιράκι Ρόδου», με το ξεφύτρωμα νυχτερινών κέντρων διασκέδασης, που ουσιαστικά επιβάλλουν νέους όρους τόσο στη ζωή των κατοίκων της περιοχής, όσο και στη διαμόρφωση του ευρύτερου χαρακτήρα της περιοχής. Η λειτουργία των εν λόγω κέντρων πέρα και έξω από κάθε πλαίσιο κανόνων λειτουργίας, δημιουργεί συνθήκες εκδίωξης των κατοίκων της περιοχής, ακόμα και των δεκάδων άλλων επαγγελματιών και εμπόρων που δραστηριοποιούνται εκεί επί δεκαετίες” αναφέρει σε ανακοίνωσή της. Σύμφωνα με την Αριστερή Παρέμβαση, ο περιφερειάρχης κ. Αγοραστός στην απάντησή του δήλωσε πως η περιφέρεια Θεσσαλία «αναβαθμίζει τις πόλεις», μίλησε για «ορθή λειτουργία» των καταστημάτων σε μια πόλη που έχει «ανάγκη τον τουρισμό» και πως το ζήτημα των χρήσεων γης είναι «ζήτημα του δήμου». “Η αλήθεια είναι πως σε ένα ακόμα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα επέλεξε περισσότερο να αποποιηθεί ευθυνών, παρά να πάρει σαφή θέση. Οι παρεμβάσεις όμως τις περιφέρειας Θεσσαλίας «για την αναβάθμιση» των πόλεων κάθε άλλο παρά ουδέτερες είναι. Το σύνολό τους συμβάλει στη μετατροπή των πόλεων σε τουριστικά εμπορεύματα, μια κατεύθυνση που όχι απλά δεν έχει καμία σχέση με τις κοινωνικές ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας των αστικών κέντρων, αλλά τελικά είναι εναντίον τους. Τρανό παράδειγμα η δημιουργία των πεζοδρόμων σε κεντρικά σημεία των πόλεων, που πολύ άμεσα μετατρέπονται σε «τραπεζόδρομους» με αποκλειστική χρήση τελικά του δημόσιου χώρου, ως χώρου οικονομικής εξάπλωσης.
Στην περίπτωση των Παλαιών του Βόλου (αλλά και σε άλλες περιπτώσεις) βρισκόμαστε μπροστά σε ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο «εξευγενισμού» (gentrification). Συγκεκριμένα οικονομικά και πολίτικά συμφέροντα (real estate, τουριστικές επιχειρήσεις, επιχειρήσεις εστίασης κτλ) αλλάζουν συθέμελα τον κοινωνικό χαρακτήρα ολόκληρων περιοχών για να προωθήσουν τα οικονομικά συμφέροντά τους. Πρώτη «παράπλευρη απώλεια» οι ίδιοι οι κάτοικοί των περιοχών, που αργά ή γρήγορα ωθούνται στην εκδίωξη με ποικίλα μέσα, που δεν εξαντλούνται μόνο στο νομότυπο φάσμα…” αναφέρει χαρακτηριστικά.
Υπογραμμίζει ακόμη ότι στην περίπτωση των Παλαιών “εκτός των άλλων έχουμε και έναν εκτεταμένο αρχαιολογικό χώρο με 8 κηρυγμένες αρχαιότητες (Υ.Α. 97272/4554/15.11.1956, Υ.Α. 87608/5453/11.8.1960, ΦΕΚ Β’/404/13.9.1960, Υ.Α. ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Α1/Φ43/46412/3077/18.6.2004, ΦΕΚ 1047/Β’/13.7.2004). Προστατεύεται από τις διατάξεις του Ν. 3028/2002 «Για την Προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς» και βρίσκεται σε ένα ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας ως προς την μορφολογία των κτιρίων, τις χρήσεις γης και το είδος των δραστηριοτήτων που επιτελούνται στην περιοχή, όπως ορίζεται και από το ΓΠΣ του Βόλου. Έχει δώσει κάποια Υπηρεσία του ΥΠΠΟΑ άδεια μετατροπής της κεντρικής Πλατείας των Παλαιών σε ένα απέραντο Κέντρο διασκέδασης;”
Η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία στηρίζει, όπως αναφέρει, τις δίκαιες διεκδικήσεις των κατοίκων των Παλαιών Βόλου και σημειώνει ότι “τίθεται ενάντια σε εκβιαστικά διλήμματα που υποστηρίζουν πως οι εν λόγω αλλαγές στην περιοχή γίνονται προς όφελος των εργαζομένων. Αυτή την επιχειρηματολογία την ακούμε στην πόλη εδώ και χρόνια για κάθε τραγική αλλαγή που μας επιβάλλουν, από την καύση σκουπιδιών ακόμα. Κανένας εργαζόμενος να μην ταυτιστεί με την επιχειρηματολογία και τα συμφέροντα των εργοδοτών του. Παλεύουμε αταλάντευτα για πόλεις δομημένες στη βάση των αναγκών των κατοίκων τους και όχι στην αντιμετώπισή τους ως «αντιαναπτυξιακούς παράγοντες» που πρέπει να εκριζωθούν”.