Mεγάλη αναστάτωση επικρατεί το τελευταίο διάστημα με τις πληροφορίες ότι «κυκλοφορεί» ένα νέο διαδικτυακό παιχνίδι που στόχο έχει να παρασύρει τα παιδιά. Πρόκειται για το γνωστό προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με το όνομα «Jonathan Galindo», το οποίο χρησιμοποιεί αποκρουστικές εικόνες κινουμένων σχεδίων, συνήθως του Γκούφυ και φέρεται να προσεγγίζει παιδιά θέτοντας τους προκλήσεις, οι οποίες γίνονται επικίνδυνες (αυτοτραυματισμοί, πτώσεις κ.ά).
Σημειώνεται πάντως πως το Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου σε ανακοίνωση που εξέδωσε, καθησυχάζει τους γονείς ότι η ύπαρξη του «Jonathan Galindo» δεν φαίνεται να υφίσταται και πως ως οργανισμός δεν έχει δεχθεί καμία σχετική καταγγελία. Με αφορμή τις φήμες για το φαινόμενο αυτό, η ψυχολόγος MSc Εύη Γιαννίκου μίλησε στη «Θ» για την προσέγγιση των γονιών στα θέματα του διαδικτύου, επισημαίνοντας ότι «εμείς πρέπει να προσαρμόσουμε αυτά που θα πούμε στην ηλικία των παιδιών». Υπογράμμισε ότι «πριν γίνει μια κουβέντα μεταξύ γονιού και παιδιού για το διαδίκτυο, πρέπει να γίνει μια κουβέντα για τα συναισθήματα».
«Αν δεν αφήσουμε χώρο στα παιδιά μας να μας πουν πώς αισθάνονται, είναι πιθανό να βρουν αλλού αυτό τον χώρο» ανέφερε.
«Αυτό που παρατηρούμε στις οικογένειες είναι πως υπάρχει μια δυσκολία στο κομμάτι της επικοινωνίας. Δεν γνωρίζουν πώς να επικοινωνούν σωστά ούτε οι γονείς μεταξύ τους ούτε με τα παιδιά τους. Στις οικογένειες δεν υπάρχει η «μάθηση» για το πώς να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, παρότι υπάρχει τόση πληροφόρηση» εξήγησε.
Όπως τόνισε, οι γονείς πριν ξεκινήσουν ένα θέμα για τους κινδύνους που μπορεί να υπάρχουν στο διαδίκτυο, να αρχίσουν μια όμορφη κουβέντα με τη βοήθεια ενός βιβλίου ή ενός βίντεο από το youtube για τα συναισθήματα γενικώς. «Όταν γίνει μια πρώτη κουβέντα για το πώς εκφραζόμαστε, ποια είναι τα συναισθήματα του παιδιού και τι του τα προκαλεί, στη συνέχεια πρέπει να το αναπτύξουμε και να αφήσουμε χώρο στο παιδί. Mετά θα μιλήσουμε και για τις πιο δύσκολες περιπτώσεις συναισθημάτων, όπου υπάρχει ο φόβος που μπορεί να προέρχεται από κάτι επικίνδυνο».
Σημείωσε πως μια σύγχρονη οικογένεια χάνεται πιο εύκολα στις οθόνες. «Αν δεν περνάει ένας γονιός ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά του, αν ξαφνικά τα φοβίσει για το διαδίκτυο, δεν νομίζω ότι θα βοηθήσει ιδιαίτερα» σημείωσε η κ. Γιαννίκου.
Κάθε φορά φαινόμενα, όπως ο «Jonathan Galindo» έρχονται, όμως να μας δείξουν ότι υπάρχει έλλειμμα στην επικοινωνία. «Εκεί στηρίζονται όλα. Αν το παιδί, ο έφηβος ή ο προέφηβος δεν αισθάνεται άνετα να πει ότι τον προσέγγισε κάποιος μέσα στο οικογενειακό πλαίσιο, που κανονικά θα έπρεπε να είναι φωλιά, θα χρησιμοποιήσει άλλους τρόπους να διοχετεύσει τα αρνητικά συναισθήματα».
Τόνισε επίσης πως «πρέπει να υπάρχει ισορροπία στην οικογένεια και αυτό δεν συνεπάγεται την υπερπροστατευτικότητα ενώ πρέπει και οι γονείς να εξηγούν στα παιδιά τους τι είναι αυτό που κάνουν στην οθόνη του υπολογιστή. Οι γονείς χρειάζεται να εκπαιδεύονται λίγο καλύτερα και σε θέματα διαδικτύου. Δεν οφείλουν να το κάνουν απαραίτητα μόνοι τους αλλά μπορεί να γίνει μέσω φορέων ή του σχολείου».
Πρόσθεσε επίσης πως οι γονείς, μέσα στον φόβο και στον πανικό τους, μπορεί να έχουν ένα ύφος πιο ελεγκτικό. «Θέλουμε το παιδί να αισθάνεται ασφάλεια στο σπίτι και να μπορεί να μιλάει για τα συναισθήματά του. Το κομμάτι της επικοινωνίας και των συναισθημάτων είναι το κλειδί για όλα τα ζητήματα που αντιμετωπίζει ένα παιδί και όχι μόνο για τους κινδύνους που υπάρχουν στο διαδίκτυο» τόνισε.