Η πρώτη που είδε τον Γρηγορόπουλο νεκρό: Σήκωσα την μπλούζα, είδα την οπή, έπιασα το κούτελό του, ήταν παγωμένο

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Ηταν βράδυ Σαββάτου του 2008, του Αγίου Νικολάου, όταν ο Επαμεινώνδας Κορκονέας σήκωσε το όπλο του στα Εξάρχεια και δολοφόνησε το μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Λίγη ώρα αργότερα θα επικρατούσε χάος στην πρωτεύουσα, καθώς τα νέα της δολοφονίας ενός μαθητή από τα πυρά αστυνομικού εξαπλώνονταν.
Ο Γρηγορόπουλος είχε κατέβει στα Εξάρχεια μαζί με την παρέα του για τη γιορτή του φίλου τους Νίκου Ρωμανού όταν ξαφνικά βρέθηκε νεκρός. Οι πρώτες αναφορές μιλούσαν για πλαστική σφαίρα, ακόμη και τα παιδιά της παρέας του δεν ήξεραν ότι ο φίλος τους ήταν νεκρός.

Η Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό όπου ουσιαστικά διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Ειδοποιήθηκε η μητέρα του, οι φίλοι του καλούσαν τις μανάδες τους. Κάποιο από τα παιδιά κάλεσε τη μητέρα της φίλης τους, δικηγόρο δικηγόρο Χρύσα Πετσιμέρη να πάει στο νοσοκομείο πιστεύοντας ότι ο Αλέξανδρος είχε χτυπηθεί από πλαστική σφαίρα. Η κυρία Πετσιμέρη ήταν ο πρώτος άνθρπος που έφθασε στον Ευαγγελισμό και αντίκρισε τον 15χρονο νεκρό.
Μιλώντας στο ραδιόφωνο 24/7 στους 88,6 περιέγραψε εκείνη τη δραματική νύχτα.

«Η κόρη μου είχε την ίδια ηλικία με τους φίλους του Αλέξανδρου που είχαν βγει για τη γιορτή του Νίκου του Ρωμανού. Ένα από τα παιδιά με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να πάω στον Ευαγγελισμό γιατί ένας φίλος τους ήταν χτυπημένος μάλλον με πλαστική σφαίρα. Σκέφτηκα πως δεν θα ήταν νεκρός. Πήγα χωρίς να περιμένω αυτό που είδα. Δεν υπήρχε εκεί κάποια κινητοποίηση, ήταν στο βάθος των επειγόντων. Ήταν ξαπλωμένος χωρίς να τον έχουν σκεπάσει».
Θυμάται το παιδί ξαπλωμένο, να φοράει μια μπεζ μπλούζα κι όταν τη σήκωσε, είδε την οπή στην καρδιά, έπιασε το κούτελό του κι ήταν παγωμένο. «Κανείς από το προσωπικό δεν είχε ειδοποιήσει ότι το παιδί είναι νεκρό», είπε.

«Βγήκα έξω κι ενημέρωσα τα παιδιά ότι ήταν νεκρός. Λίγο μετά ήρθαν τα ΜΑΤ, γέμισε η περιοχή από αστυνομικούς. Έφυγα, αλλά ξαναγύρισα και βρήκα την μητέρα να κλαίει και να ρωτάει με απλανές βλέμμα “γιατί να σκοτώσουν το παιδί μου», συνέχισε.
«Ήμουν σε πολύ κακή κατάσταση. Κατέβηκα στα Εξάρχεια, είναι οδυνηρό που θυμάμαι όλα αυτά. Να βλέπεις ένα 15χρονο παιδί μόνο του στα επείγοντα νεκρό. Απλά επειδή κάποιος αποφάσισε να το εκτελέσει. Ακόμα στην ουσία δεν έχει τιμωρηθεί όπως θα έπρεπε», προσθέτει. «Δέκα χρόνια είναι πάρα πολλά για να συνεχίζεται η δίκη για μια εν ψυχρώ δολοφονία, χωρίς κανένα λόγο».

Πηγή:  iefimerida.gr