Η πραγματική αναμέτρηση

Στο Τριμελές Κακουργιοδικείο ολοκληρώνεται μια δίκη. Μια δίκη με αυξημένο πανελλαδικό ενδιαφέρον λόγω του ότι αφορά στον αγγελικό κόσμο του ποδοσφαίρου, και με ειδικό ενδιαφέρον για τον Βόλο καθώς εμπλεκόμενος είναι πρόσωπο που ψηφίστηκε για δήμαρχος της πόλης. Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι μια ποινική δίκη. Ούτε πολιτική δίκη είναι, ούτε αφορά στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης δυνάμεων της πόλης με τη Δημοτική Αρχή και τον επικεφαλής της. Είναι ένα καθαρά ποινικό δικαστήριο.
Στο δικαστήριο δικάζονται και καταδικάζονται ή απαλλάσσονται πρόσωπα. Και δικάζονται για όσα κατηγορούνται και για τίποτε άλλο. Και αν δεν υπάρχουν πλήρεις αποδείξεις απαλλάσσονται. Τελεία και παύλα.
Ως προς τη διαδικασία τώρα, κανέναν δεν ενδιαφέρει ποιοι συμφωνούν και ποιοι διαφωνούν με την κρίση του δικαστηρίου. Η δικαιοσύνη δεν κάνει δημόσιες σχέσεις ούτε την ενδιαφέρει η προεκλογική εκστρατεία του κάθε κατηγορουμένου ή του αντιπάλου του. Η απόφασή της (πρέπει να) είναι σεβαστή από όλους, ανεξαρτήτως της γνώμης του καθενός για την απόφαση που θα εκδοθεί.
Η αμεροληψία της ελληνικής δικαιοσύνης και η ακεραιότητα του δικαστικού σώματος είναι διασφαλισμένες σε μια χώρα δημοκρατική.
Επειδή όμως εμφανίστηκαν τα συνηθισμένα «εξαπτέρυγα» του συστήματος για να παράσχουν «υπηρεσίες» να θυμίσουμε πως ούτε η Δικαιοσύνη χρειάζεται χειροκροτητές, αλλά ούτε και ο ανεξάρτητος Τύπος χρειάζεται νουθεσίες και μάλιστα από πρόσωπα αναξιόπιστα. Τα καταφέρνουν μια χαρά από μόνοι τους και η δικαιοσύνη και ο Τύπος.
Θα μπορούσε ωστόσο αυτή η δίκη να είναι ένα κρίσιμο σημείο αυτογνωσίας για τον πρωταγωνιστή της. Αν όμως λάβουμε υπόψη μας το επεισόδιο που δημιούργησε χθες στις εορταστικές εκδηλώσεις για τη μνήμη του πολιούχου του Βόλου εις βάρος του αστυνομικού διευθυντή, συμπεραίνουμε πως δυστυχώς ποτέ δεν θα αντιληφθεί ότι κανένα αξίωμα και καμία προσωπική χαρά δεν του δίνει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται όπως μας έχει συνηθίσει, σαν τον Κόναν μαζί με τους βαρβάρους του. Τα ίδια έκανε άλλωστε και χωρίς το βάρος αυτής της φόρτισης, οπότε δεν υπάρχουν και δικαιολογίες.
Στον Βόλο μετά τη μεταπολίτευση υπήρξαν διαφορετικά κόμματα, παρατάξεις, ισχυρές προσωπικότητες και ιδέες, αλλά όλοι μαζί, ανεξαρτήτως κομμάτων και ιδεών, μοιράζονταν μια κοινή αντίληψη για την κοινωνία και τη δημοκρατία, για τους κανόνες του κοινωνικού συμβολαίου. Αυτό το σκηνικό ανατράπηκε με τη σημερινή Δημοτική Αρχή. Η επιστροφή της πόλης στην κανονικότητά της δεν εξαρτάται από καμία δικαστική απόφαση αλλά είναι ένας καθημερινός αγώνας με πολιτικούς όρους. Η πόλη οφείλει να πιάσει το νήμα με όλα εκείνα που την ένωσαν και να αντιληφθεί ποιοι τη δίχασαν και ποιοι την οδηγούν στο περιθώριο.
Ο επικεφαλής της παράταξης της πλειοψηφίας μαζί με τη Δημοτική Αρχή από την πρώτη μέρα της θητείας τους δεν αναμετρώνται με δικηγόρους, μάρτυρες και μαρτυρίες στα Κακουργιοδικεία αλλά με την κοινή λογική, την απλή ανθρώπινη και πολιτική σοβαρότητα και το δημοκρατικό ήθος. Και εκεί χάνουν καθημερινά και αμετάκλητα κάθε μέρα.