Επιμέλεια :Χαριτίνη Μαλισσόβα
Πρόκειται για νέα βιβλία με βιογραφική πρόθεση ή αυτοβιογραφική διάθεση και με την υπογραφή έξι πολυδιαβασμένων συγγραφέων γένους αρσενικού.Βιβλία που αποδεικνύουν περίτρανα πως η αυτοαναφορικότητα μπορεί να συνάδει περίφημα με τη λογοτεχνικότητα όταν οι συγγραφείς γνωρίζουν άριστα το είδος που υπηρετούν .Μέσα από αναδρομές ,αναζητήσεις,αφηγήσεις οι συγγραφείς καταθέτουν τις δικές τους μνήμες ,εμπειρίες ,τις στάσεις καταθέτοντας την προσωπική του αλήθεια ο καθένας .
1)Κώστας Ακρίβος,Πότε διάβολος πότε άγγελος(Μεταίχμιο )
Ένας άντρας μεγαλώνει, ζει και πεθαίνει χωρίς ποτέ να μάθει ποιος ήταν ο πατέρας του – ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ένας άλλος θα περάσει όλη του τη ζωή αγαπώντας λάθος άνθρωπο για πατέρα – Μήτρος Αγραφιώτης το όνομά του. Οι δρόμοι τους θα συναντηθούν στα αίματα και στις θυσίες της επανάστασης του ΄21. Τους ενώνει ο πόθος για την ελευθερία της πατρίδας, αλλά και κάτι βαθύτερο που ο ένας το αγνοεί και ο άλλος το αποσιωπά επίτηδες.
Πολλά χρόνια αργότερα, όταν πια εκείνο που έχει μείνει απ΄ όλα αυτά είναι ένα αμήχανο αίσθημα ευγνωμοσύνης, το ερώτημα συνεχίζει να βασανίζει τον αφηγητή από την παιδική του ακόμη ηλικία: ήρωας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Ένα μυθιστόρημα που δεν είναι ακριβώς ιστορικό, αλλά μάλλον μια σύγχρονη εξιστόρηση που από τη μια ψάχνει να ανακαλύψει ποιος ήταν ο Καραϊσκάκης και από την άλλη τι σημαίνει να είσαι ένας οιονεί απόγονός του.
2)Βασίλης Βασιλικός ,Η μνήμη με τα λαστιχένια πέδιλα ,Κέδρος
Η αυτοβιογραφία του Βασίλη Βασιλικού στην οριστική της έκδοση .
Μια ζωή σαν μυθιστόρημα. Αναμνήσεις και συγγραφικές δοκιμές. Συναντήσεις με κορυφαίους εκπροσώπους των γραμμάτων και των τεχνών του 20ού αιώνα, Έλληνες και ξένους, με πολιτικούς αλλά και καθημερινά πρόσωπα. Η εγκατάσταση σε πόλεις του εξωτερικού και η αυτοεξορία στο Παρίσι. H επιστροφή στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης και οι νέες προκλήσεις.
Παράλληλα, το alter ego του συγγραφέα συνθέτει μια ημι-μυθιστορηματική αφήγηση. Μια πολυτάραχη και συναρπαστική ζωή. Ένα εξομολογητικό κείμενο που ξεπερνά τα όρια μιας προσωπικής ιστορίας.
3)Γιώργος Θεοχάρης ,Δίφορη μνήμη ,Πόλις
Η Δεσφίνα της Φωκίδας, ορεινό χωριό στους πρόποδες του Παρνασσού, γενέθλιος τόπος του συγγραφέα, τόπος φιλόξενος στον κόπο και στον πόνο, αναδύεται στη Δίφορη μνήμη μέσα από τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, μέσα από την καταγραφή γεγονότων του 19ου και του 20ού αιώνα στις εφημερίδες, μέσα από τις μαρτυρίες καθημερινών ανθρώπων, μέσα από φωτογραφίες όπου ακινητεί η συγκίνηση.
Ένα αίσθημα ευθύνης, ένα αίτημα δικαίωσης κινεί τον συγγραφέα να αναμοχλεύσει το παρελθόν: εδώ η μνήμη έχει το πάνω χέρι. Δίνει τον λόγο σε αγαπημένα πρόσωπα της οικογένειας για να δούμε την ψυχή πίσω από το παράπονό τους, καταγράφει με άμεσο και ακαριαίο τρόπο στιγμές της ζωής που περιέχουν το σύνολο του βίου. Οξυδερκής παρατηρητής, επίμονα ρεαλιστής, αποφεύγει τους εξωραϊσμούς – έχει ζήσει τη δύσβατη ζωή των χωρικών της Δεσφίνας. Οι έρωτες και τα πάθη τους, τα εύθυμα περιστατικά και οι χαρούμενες στιγμές, η βία και το άδικα χυμένο αίμα περιγράφονται με ένα ρίγος συγκίνησης που συχνά λοξοδρομεί από την πεζογραφία και γίνεται ποίηση.
Ο Γιώργος X. Θεοχάρης δεν μιλά μόνο για τον μικρόκοσμο της Δεσφίνας. Μας δίνει ένα συναξάρι με τους βίους απλών ανθρώπων, που παρόμοιους θα βρούμε σε όλη την ελληνική ύπαιθρο.
4)Θανάσης Λάλας ,Στέλιος Καζαντζίδης ,Θηρίο ανήμερο ,Αρμός
192 αυτοβιογραφικά διηγήματα διαλόγου, 61 φωτογραφικές αφηγήσεις, 14 μοναδικές μαρτυρίες και μια λίστα με όλα όσα επιθυμούσε εν ζωή ο Στέλιος Καζαντζίδης, η πιο μυθική φωνή που πέρασε από το λαϊκό μας τραγούδι. Για πρώτη φορά μιλάει για τη φήμη, το χρήμα, το αναγκαίο της ζωής, τα δώρα του Θεού, για τον πολλαπλασιαστή της αντοχής του βασανισμένου ανθρώπου, για την καταγωγή του θυμού του, για το κόστος της ειλικρίνειας, τα λάθη, τις εμμονές, τα κουσούρια, για τους ανθρώπους που αδίκησε και γι’ αυτούς που τον αδίκησαν, για τα κοροϊδιλίκια των ανθρώπων της νύχτας, για τους ανθρώπους που χτίζουν θεόρατα σπίτια για να ζήσει μέσα ο «κύριος Κανένας», για τον εθισμό της συνήθειας, για τη μεγάλη φωνή που έχει ανάγκη την ψυχή, για τον μετρονόμο της ευτυχίας, τη Ζωή, τη σεναριογράφο της ζωής, για την πείνα, το «ξύλο χωρίς όρια», τα ναρκωτικά, τον τζόγο. Κλείνει τη διαμάχη με τον Χρήστο Νικολόπουλο και ο Χρήστος δίνει στη δημοσιότητα για πρώτη φορά ένα από τα γράμματα που του έστελνε ο Στέλιος από την Αμερική.
Μιλούν για τον Στέλιο: Α. Πάνου, Μαρινέλλα, Μ. Χατζιδάκις, Σ. Μάλαμας, Γ. Νταλάρας, Γ. Μπιθικώτσης, Ε. Βιτάλη, Δ. Σαββόπουλος, Στ. Κουγιουμτζής, Χ. Αλεξίου, Β. Καζαντζίδη, Σ. Χανούμ, Χρ. Νικολόπουλος και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.Μια αυτοβιογραφία του Στέλιου Καζαντζίδη που θα συζητηθεί.
5)Νίκος Μπακουνάκης,Όταν έπεσα στο μελανοδοχείο ,Πόλις
Το βιβλίο είναι μια αυτοβιογραφική αφήγηση, με στοιχεία λογοτεχνικής δημοσιογραφίας, κριτικού δοκιμίου και ιστορίας των ΜΜΕ, που καλύπτει μια περίοδο σαράντα ετών, από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 έως σήμερα. Η Πάτρα, η Αθήνα, το Παρίσι είναι οι χώροι δράσης του ήρωα-αφηγητή. Στο φόντο, εκδότες, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, συναντήσεις με αξιομνημόνευτους ανθρώπους, εφημερίδες, βιβλιοπωλεία, μπαρ και εστιατόρια, διαμάχες και αντιπαραθέσεις, απογοητεύσεις και θρίαμβοι, διαψεύσεις και χρεοκοπίες. Αλλά, πάνω απ’ όλα, η ακατάλυτη σχέση γραφής και ανάγνωσης.
Πώς ένας έφηβος ανακαλύπτει το βιβλίο και την ανάγνωση; Πώς περνάει από το κόμικ στον Καμύ; Πώς αποκτά αναγνωστική και βιβλιοφιλική εμπειρία; Πώς μπαίνει, τυχαία, στη δημοσιογραφία; Και πώς, το 1997, δημιουργεί το πρώτο ένθετο για «Βιβλία» στον ελληνικό Τύπο;
6)Βαγγέλης Ραπτόπουλος ,Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί ,Κέδρος
Τριάντα έξι σύντομα κείμενα για ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στον γνωστό συγγραφέα ,από την οικογένεια και τους φίλους του ως το πάθος του με το γράψιμο.Μια επιλεκτική αυτοβιογραφία,όπως μας συστήνει το βιβλίο ο ίδιος ο Β.Ραπτόπουλος ,που έχει γράψει περί τα 25 βιβλία.Είναι «επιλεκτική αυτοβιογραφία», όπως ο ίδιος λέει, στην οποία παρουσιάζει τις θετικές όψεις της ζωής του, για τις οποίες λέει την αλήθεια. «Δεν υπάρχει πιο ιδιότροπο πράγμα από την αλήθεια. Αυτή είναι η ουσία.»
Η ποιητική συλλογή της Louise Glück (Νόμπελ Λογοτεχνίας 2020) “Πιστή και ενάρετη νύχτα”από τις εκδόσεις Στερέωμα .ζ Γκλικ, που τιμήθηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας τον Οκτώβριο του 2020. Είναι συγγραφέας δεκατριών ποιητικών συλλογών και δύο δοκιμίων. Έχει αποσπάσει επίσης τα βραβεία Pulitzer, National Book Award, National Book Critics Circle Award, Bollingen Prize for Poetry και το Wallace Stevens Award που απονέμει η Ακαδημία Αμερικανών Ποιητών. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Yale και ζει στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης.
«Ένας λόγος για τον οποίο η Λουίζ Γκλικ αποτελεί ένα τόσο σημαντικό κεφάλαιο για την αμερικανική ποίηση, είναι το εντυπωσιακό ταλέντο της να συλλαμβάνει το θαύμα. Παρ’ όλη την αυστηρότητά της, είναι μια μεγάλη ποιήτρια που μιλάει για τη δύναμη της αναγέννησης. Στη ρίζα της έμπνευσής της δεν υπάρχει η αισιοδοξία ή η έμφαση στην «ανάρρωση», με τη συμβατική έννοια. Για την Γκλικ και τα πρόσωπα που μιλούν στα ποιήματά της, και μόνη η επιβίωση συνιστά ένα σχεδόν απίστευτο θαύμα».
Έτσι παρουσιάζουν οι New York Times τη σπουδαία Αμερικανίδα ποιήτρια (γεν.1943).Η βράβευσή της δεν αποτέλεσε έκπληξη για όσους γνώριζαν τη βαθιά, υψηλής έντασης, παρά τον συνομιλητικό της χαρακτήρα, ποίησή της. Η πατρίδα της, η Αμερική, την έχει, εδώ και δεκαετίες, φορτώσει με διακρίσεις. Η ποιητική της συλλογή «The triumph of Achilles» (Ο θρίαμβος του Αχιλλέα, 1985) απέσπασε το βραβείο της κριτικής (National Book Critics Circle Award). To 1993, η συλλογή της «The Wild Iris» (Η άγρια ίρις) πήρε το βραβείο Pulitzer. Το 1999 έλαβε το βραβείο Lannan, το 2001 το Bollingen, το 2003 έγινε δαφνοστεφής ποιήτρια (poet laureate) των ΗΠΑ και το 2014 βραβεύτηκε με το National Book Award για τη συλλογή της «Faithful and Virtuous Night». Και φέτος, εκτός από το Νόμπελ, τιμήθηκε με το βραβείο Transtromer, που δίνεται στη μνήμη του Τούμας Τράνστρεμερ, του Σουηδού ποιητή που ήταν ο τελευταίος ο οποίος πήρε το Νόμπελ, το 2011.
Οι εκδόσεις ‘Στερέωμα’ έχουν αποκτήσει τα δικαιώματα του έργου (ποιητικού και δοκιμιακού) της Λουίζ Γκλικ από τον Μάρτιο του 2020 για τη συλλογή της Faithful and Virtuous Night Πιστή και ενάρετη νύχτα και ακολουθεί η συλλογή The Wild Iris,σε μετάφραση Δήμητρας Κωτούλα και Χάρη Βλαβιανού.
Πρόκειται για μια ιστορία ενιαία, με μέρη, ωστόσο, μεταβλητά, αφηγηματικό πλαίσιο αινιγματικό, τόνο σπαρακτικό. Μια εξομολογητική, βαθιά προσωπική και ταυτόχρονα καθολική διαπραγμάτευση της απώλειας και του πένθους σε όλες τις μορφές τους. Η ποιητική συλλογή Πιστή και ενάρετη νύχτα απέσπασε το National Book Award 2014.
