Η «Περσεφόνη» του Γ. Ρίτσου στο θέατρο «Φούρνος»

Της ΔΑΝΑΗΣ ΜΑΡΙΤΣΑ

Τολμηρό κείμενο για την απελευθέρωση του ανθρώπου μέσα από την εκπλήρωση της ερωτικής επιθυμίας, η «Περσεφόνη» του Γιάννη Ρίτσου ανατρέπει τον γνωστό αρχαιοελληνικό μύθο, ακολουθώντας μια διαφορετική εκδοχή του, όπως δηλαδή εμφανίζεται στο ομώνυμο έργο του Γάλλου συγγραφέα Αντρέ Ζιντ, που θέλει την κόρη της θεάς Δήμητρας να κατεβαίνει στον Άδη με τη θέλησή της και όχι να την αρπάζει βίαια ο Πλούτωνας. Πάνω σε αυτόν τον θεματικό καμβά, ο Ρίτσος συνθέτει ένα σύγχρονο, αισθησιακό, βαθιά προσωπικό και εξαιρετικά γοητευτικό κείμενο, ενώ ταυτόχρονα διερευνά τα όρια της ελευθερίας επιλογής και το ερωτικό πάθος. Συγκλονιστικοί είναι οι στίχοι του: «Κι ένιωσα τότε το χέρι του τυλιγμένο στη μέση μου / τραχύ, δασύτριχο, μυώδες, να δαμάζει την αντίστασή μου – ποιαν αντίσταση; / εγώ δεν ήμουν εγώ – κανένας φόβος λοιπόν για μια ταπείνωση, τα πάντα / είχαν ακινητήσει σε μια απέραντη διαύγεια / ενός συντελεσμένου ακατόρθωτου».
Η «Περσεφόνη» παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της Άσπας Τομπούλη στο Θέατρο «Φούρνος» (Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα) με τις ηθοποιούς Άντρια Ράπτη και Μιράντα Ζησιμοπούλου. Παραστάσεις προγραμματίζονται ώς τις 28 Μαΐου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00. Το έργο μαζί με άλλα 16 πολύστιχα ποιήματα ανήκουν στη γραμμένη ανάμεσα στο 1956 και το 1975 ποιητική συλλογή του Ρίτσου «Τέταρτη Διάσταση», την οποία θεωρούσε ο ποιητής ως «μια σύνοψη όλων των άλλων βιβλίων» του και σύμφωνα με την κόρη του, την Έρη Ρίτσου, ήταν το πολυαγαπημένο έργο του πατέρα της.