Της
ΔΑΝΑΗΣ ΜΑΡΙΤΣΑ
Μόλις 140 λέξεις την ημέρα έχει δικαίωμα να εκφέρει κάθε πολίτης, σύμφωνα με το δρακόντειο «Νόμο σίγασης» σε κάποια δυστοπική χώρα. Μέσα σ’ αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, όπου η επικοινωνία λειτουργεί μετ’ εμποδίων και οι λέξεις αναβαθμίζονται σε πολύτιμο αγαθό, ένα ερωτευμένο ζευγάρι βιώνει την αγάπη και τη σύγκρουση, καθώς αγωνίζεται να εκφράσει τα συναισθήματα, τις απογοητεύσεις και τους φόβους του. Το έργο του Σαμ Στάινερ «Lemons» (2015) ανεβαίνει την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου στο «Θέατρο του Νέου κόσμου» (Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Αθήνα) σε σκηνοθεσία Ζαφειρίας Δημητροπούλου με την Άννα Μενενάκου και τον Γιώργο Ζυγούρη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Με όχημα το ευρηματικό αυτό θέμα, ο ευφυής, 30χρονος σήμερα, Άγγλος συγγραφέας καυτηριάζει την προσπάθεια των αρχών να οριοθετήσουν τις συμπεριφορές των μελών της κοινωνίας δήθεν για το «κοινό συμφέρον», με πρόσχημα να καταπολεμηθεί η οχλαγωγία και ο ζημιογόνος θόρυβος, στην πραγματικότητα όμως με σκοπό να επιβληθεί ο νόμος και η τάξη. Εδώ, η γλώσσα χρησιμοποιείται ως πεδίο ιδεολογικής σύγκρουσης δυο τάσεων απέναντι στη νέα επιταγή: Της «φρόνιμης» προσαρμογής και της «άφρονης» απόρριψης. Η Μπερναντέτ κατανοεί και αποδέχεται τα μέτρα, ενώ ο Όλιβερ πιστεύει ότι αποτελούν ευθεία παραβίαση της προσωπικής ελευθερίας και υποδηλώνουν δόλια πρόθεση των κυβερνώντων για διεύρυνση της εξουσίας τους.
Πώς μπορούν οι άνθρωποι να έρθουν πιο κοντά; Τι προλαβαίνουν να πουν με τη δαμόκλειο σπάθη των 140 λέξεων και τι υπονοούν ανάμεσα στις λέξεις; Πόσο αποκαλυπτική αποδεικνύεται η σιωπή; Καθώς η παράσταση χρησιμοποεί τις τεχνικές του σωματικού θεάτρου, με την πρόζα, τη μουσική, τον χορό και το τραγούδι να αφηγούνται με άμεσο τρόπο την ιστορία, εντάσεται στην πανάρχαια λαμπαδηδρομία μίμων και παντομίμων, που κράτησε ζωντανό το ανθρώπινο πνεύμα σε σκοτεινές εποχές, όταν η ελευθερία ήταν αυστηρά περιορισμένη.