Η νοσηρότητα του 1990 επιστρέφει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Στην υπόθεση του Πανεπιστημίου, που είναι η σοβαρότερη που απασχολεί τα τελευταία χρόνια το σύνολο της Θεσσαλίας, όλοι έχουν δίκαιο.
Είναι όμως δυνατόν να έχουν όλοι και πάντα μόνο δίκαια αιτήματα; Φαίνεται πως ναι. Και αν κάποιοι τολμήσουν να αντιδράσουν στην ιδιότυπη αυτή αντίληψη περί δικαίου και να βάλουν μια «κόκκινη γραμμή», εισπράττουν αντιδράσεις «επαναστατικής γυμναστικής», όπως το συλλαλητήριο στα Τρίκαλα.
Αυτή η αντίληψη είναι και βαθιά νοσηρή και αντιδημοκρατική. Νοσηρή, επειδή κάποιοι με όχημα το Πανεπιστήμιο θέλουν να μετατρέψουν τη Θεσσαλία σε ρινγκ όπου όλοι συνεχώς θα πλακώνονται με όλους διότι όλοι στην τελική δίκιο θα έχουν. Αντιδημοκρατική, επειδή νομιμοποιεί τα συλλαλητήρια πριν από τη διαβούλευση, άρα υποθάλπει την αδιαλλαξία. Και η δημοκρατία είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι μια συνεχής διαβούλευση στο όνομα μιας επιθυμητής συνεννόησης. Αλλά ποιος ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο.