Εμψυχώτρια θεατρικής αγωγής και σκηνοθέτης είναι η Μαρία Καραζάνου που έχει τη χαρά να συμπράττει με νέους, τους φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, παρουσιάζοντας θεατρικές παραστάσεις, δρώμενα και άλλες δράσεις… Η ομάδα με τον ευρηματικό τίτλο «Τρίτος Όροφος» δημιουργήθηκε πριν από πέντε χρόνια και έχει δώσει δείγματα εξαιρετικής δημιουργικής απόδοσης ακόμη και στην εποχή της πανδημίας. Η νέα παράσταση με τίτλο «Η Τραπεζαρία» δίνει την ευκαιρία στη Μαρία Καραζάνου να μιλήσει για όλα, για όσα έγιναν και θα γίνουν, για την παράσταση και τη σχέση των φοιτητών – ηθοποιών με το θέατρο, την αμεσότερη μορφή τέχνης…
Να σημειωθεί πως οι προγραμματισμένες παραστάσεις της θεατρικής ομάδας «Τρίτος Όροφος» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για τις 5, 6 και 7 Ιουνίου, λόγω εντοπισμού κρούσματος Covid 19 σε μέλος της θεατρικής ομάδας.
Συνέντευξη
ΛΟΪΖΟΣ ΑΣΒΕΣΤΑΣ
Θεατρική παράσταση… επιτέλους! Μετά από την αναγκαστική απουσία, λόγω πανδημίας, πώς αισθάνεστε που ανεβαίνετε και πάλι στη σκηνή;
Παρόλο που δεν σταματήσαμε στιγμή να είμαστε δημιουργικοί τα τελευταία δυόμισι χρόνια – η ομάδα δραστηριοποιήθηκε παράγοντας βίντεο και ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους καθ’ όλη τη διάρκεια της καραντίνας – η συγκίνηση είναι μεγάλη, καθώς στη θεατρική σκηνή επιτελείται στο μέγιστο ο σκοπός και το όραμα της ομάδας. Έχουμε πολλά καινούργια μέλη και πολλή διάθεση να μοιραστούμε τη δουλειά μας με το κοινό του Βόλου και των άλλων θεσσαλικών πόλεων.
Ποια ήταν οι αντίδραση των φοιτητών – μελών της ομάδας; Πώς αντέδρασαν και πώς αντιμετώπισαν την περίοδο της θεατρικής αποχής;
Τα μέλη της ομάδας, όπως όλοι μας, αρχικά σάστισαν και μούδιασαν με τη νέα πραγματικότητα του εγκλεισμού, ωστόσο, σύντομα η ανάγκη για δημιουργικότητα βρήκε νέους δρόμους έκφρασης, μέσα από τα εργαλεία που παρέχει η ψηφιακή τεχνολογία, καθώς και διαύλους επικοινωνίας με το κοινό. Επομένως, δεν συνέβη ποτέ «θεατρική» αποχή. Παραμείναμε παρόντες και ενεργοί στην ομάδα και ανακαλύψαμε νέους τρόπους επικοινωνίας, έκφρασης και συνεργασιών. Στο κανάλι μας στο youtube (3ος Όροφος) βρίσκονται οι δημιουργικές μας απόπειρες.
Tι σημαίνει «Τραπεζαρία», η νέα σας θεατρική παραγωγή, τι περιλαμβάνει και σε τι αφορά;
Η τραπεζαρία, έργου του Άλμπερτ Γκέρνυ, είναι μια σειρά από στιγμιότυπα της ανθρώπινης εμπειρίας, μια συλλογή από αποσπάσματα και στιγμές που εκτυλίσσονται από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα μέχρι και σήμερα. Το έργο διαδραματίζεται γύρω από το τραπέζι ενός αστικού σπιτιού και αφορά την επικοινωνία, το χάσμα γενεών, τις ανθρώπινες σχέσεις και τον τρόπο που μετασχηματίζονται μέσα στον χρόνο. Ένα πληθωρικό έργο, που επιλέξαμε ακριβώς για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της πολυπληθούς μας ομάδας, αλλά και που διασκευάσαμε για να αποτυπώσει τους σύγχρονους προβληματισμούς των φοιτητών.
Η ενεργοποίηση τόσων φοιτητών – ηθοποιών, η συνεργασία και η σύμπραξη πώς επιτυγχάνεται; Πώς εν ολίγοις καταλήγετε στη διανομή ρόλων και υποχρεώσεων ή μήπως υπάρχει και διπλή διανομή;
Η ομάδα λειτουργεί συλλογικά και οι αποφάσεις που αφορούν στην επιλογή του έργου και τη διανομή λαμβάνονται όσο το δυνατόν πιο δημοκρατικά. Μέσα από τα βιωματικά μαθήματα και τους αυτοσχεδιασμούς, τα μέλη της ομάδας συνδέονται μεταξύ τους ουσιαστικά, γεγονός που ενδυναμώνει τη δυνατότητα της σύμπραξής τους. Για τις ανάγκες της παραγωγής του έργου συγκροτούνται υποομάδες που αναλαμβάνουν επιμέρους δημιουργικά μέρη, όπως μεταξύ άλλων συγγραφική ομάδα, ομάδα σκηνογραφίας, ενδυματολογίας. Όπως προανέφερα, η ομάδα είναι πολυπληθής και πάντα επιλέγονται έργα που να μπορούν να υποστηρίξουν μια τέτοια διανομή, και ειδικότερα σε συνθήκες covid, η διπλή διανομή έρχεται να καλύψει την όποια επισφάλεια.
Mε 57 μέλη, από όλες τις σχολές του Π.Θ., σίγουρα νιώθετε ως «πρέσβειρα» της νέας γενιάς σε ό,τι αφορά στα θεατρικά και καλλιτεχνικά δεδομένα… Διακρίνετε ανάμεσά τους δυνατότητα για παράλληλη δράση σε σχέση με την υποκριτική και τη θεατρική ενασχόληση;
Σίγουρα η επαφή με τη νέα γενιά είναι πάντα αναζωογονητική και γόνιμη. Ο ρόλος μου ως εμψυχώτρια της ομάδας είναι, κατά κύριο λόγο, να δημιουργήσω τις συνθήκες, ώστε οι φοιτητές/τριες να οικειοποιηθούν τη δουλειά τους και να ενδυναμωθούν μέσα από αυτή τη διαδικασία, ώστε να προβάλλουν τη δική τους φωνή και θεατρική άποψη.
Μιλήστε μας για τη δική σας σχέση με τη θεατρική ομάδα, πώς ξεκίνησε και πώς συνεχίστηκε και κυρίως πώς προέκυψε «Ο Τρίτος Όροφος»;
Η θεατρική ομάδα «3ος Όροφος» δημιουργήθηκε το 2017 όταν ξεκίνησε η συνεργασία μου με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Το όνομά της είναι απλώς ο χώρος που συναντιόμαστε, αυτή η «μαγική» αίθουσα μέσα στο Πανεπιστήμιο που μας κάνει να ξεφεύγουμε προς όλες τις κατευθύνσεις και φυσικά, και αυτό το εμπνεύστηκαν τα παιδιά. Για μένα η ομάδα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, όπως είναι και το θέατρο. Νιώθω πολύ τυχερή που μου δίνεται η ευκαιρία να μεταδώσω στα παιδιά την αγάπη μου για το θέατρο και τα βοηθήσω να ανακαλύψουν τη σημασία που έχει η τέχνη στις ζωές μας.
Η επαφή και η σχέση που έχετε εσείς με τα μέλη της ομάδας συνεχίζεται και με τη λήξη των σπουδών τους; Λειτουργείτε ως ομάδα και με την έννοια της παρέας και ποιο είναι το πρόγραμμα της συνεργασίας σας;
Έχουμε τη χαρά να έχουμε μαζί μας μέλη που ήρθαν στην ομάδα από τους πρώτους μήνες της ίδρυσής της και που πια είναι μεταπτυχιακοί φοιτητές/τριες. Φυσικά και λειτουργούμε και ως παρέα – δεν θα γινόταν αλλιώς – γιατί πάντα δομικά στοιχεία μιας ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας είναι η κοινωνικοποίηση, η επικοινωνία, το μοίρασμα και αλληλεγγύη.
Τι οδήγησε εσάς να δημιουργήσετε αυτή την ομάδα, τι περισσότερο και τι λιγότερο εισπράττετε με νέους που είναι φοιτητές;
Ήταν πάγια η ανάγκη του Πανεπιστημίου να έχει στους κόλπους του μια δραστήρια θεατρική ομάδα και είναι τιμή μου που επιλέχθηκα γι’ αυτή τη θέση. Αυτό που εισπράττω είναι σίγουρα η φρεσκάδα και η αγνότητα, με την οποία οι φοιτητές/τριες αντιμετωπίζουν το θέατρο, αλλά και η δυνατότητα της επικοινωνίας και διάδρασης με την κοινότητα, που αποτελεί προτεραιότητα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και αντανακλά τις ανάγκες της πόλης του Βόλου.
Συμβαίνει συχνά να αναδεικνύεται μια παράσταση, μια θεατρική προσέγγιση από ερασιτέχνες που ξεπερνούν και τους επαγγελματίες ηθοποιούς… Θεωρείτε ότι ένας ερασιτέχνης ηθοποιός μπορεί να εξελιχθεί ή αξίζει να κρατήσει την ειδική αυτή σχέση;
Μια ερασιτεχνική παράσταση μπορεί να έχει το πάθος και τη ζωντάνια που ενδέχεται να λείπει από κάποιες επαγγελματικές, καθώς το στοιχείο που διαφοροποιεί τις ερασιτεχνικές ομάδες είναι ότι τα μέλη τους βρίσκονται εκεί επειδή το θέλουν, το επιλέγουν, το κάνουν παράλληλα με τις υπόλοιπες, συχνά απαιτητικές υποχρεώσεις τους. Ένας ή μία ερασιτέχνης ηθοποιός φυσικά μπορεί να εξελιχθεί και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις φοιτητών/τριών που ξεκίνησαν από την ομάδα μας και συνέχισαν σε επαγγελματικές δραματικές σχολές, πράγμα που με χαροποιεί ιδιαίτερα.
Σε περίπτωση που ένα μέλος του «Τρίτου Ορόφου» ζητήσει τη γνώμη σας για συνέχιση σπουδών στην υποκριτική πώς το αντιμετωπίζετε;
Όπως προανέφερα, συμβαίνει συχνά κάποιο μέλος να θέλει να συνεχίσει τις σπουδές του στην τέχνη της υποκριτικής. Είμαι πάντα εκεί για να βοηθήσω, να ενθαρρύνω και να συμβουλέψω τα μέλη μας που αγάπησαν την τέχνη του θεάτρου και αποφασίζουν να αφιερωθούν και να εντρυφήσουν σ’ αυτήν.
Ένας φοιτητής που ασχολείται με το θέατρο, ως ηθοποιός ή ως συνεργάτης, τι αποκομίζει κατά τη γνώμη σας;
Η συμμετοχή στη θεατρική ομάδα μπορεί να προσφέρει στα μέλη μια ιδιαίτερη εμπειρία, που σίγουρα περιλαμβάνει τη χαρά της ομαδικότητας και της συνεργασίας, την αισθητική καλλιέργεια, τη συλλογική δημιουργία, την ικανοποίηση που προσφέρει η έκθεση και η έκφραση, τη συγκίνηση, αλλά και τις δυνατές φιλίες που γεννιούνται όταν οι νέοι μοιράζονται τόσα πολλά! Όλα τα παραπάνω είναι εμπειρίες και δεξιότητες που μπορούν να φανούν χρήσιμες στα παιδιά όποιο δρόμο και να ακολουθήσουν στη μετέπειτα ζωή τους.
Θεωρείτε ότι σημερινοί νέοι έχουν θεατρική παιδεία, παρακολουθούν παραστάσεις, γνωρίζουν θεατρικούς συγγραφείς;
Από την πλευρά μου βλέπω ότι σίγουρα υπάρχει ενδιαφέρον για το θέατρο από μεγάλη μερίδα φοιτητών/τριών, αλλά σίγουρα τα ερεθίσματα είναι λίγα, ειδικά στην επαρχία. Επίσης, η αξία του θεάτρου και των τεχνών στα σχολεία συχνά αμφισβητείται και οι ώρες που οι μαθητές/τριες αφιερώνουν σε αυτά όσο πάνε και λιγοστεύουν. Αυτό κατά τη γνώμη μου έχει τεράστιο κόστος στην παιδεία και την αισθητική καλλιέργεια των παιδιών.
Ποιο είναι το κοινό σας, σε ποιους απευθύνεστε και ποιοι μπορούν να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις σας;
Έχουμε τη χαρά να καλωσορίσουμε στις παραστάσεις μας κοινό που προέρχεται και από τους φοιτητικούς κύκλους, αλλά και από την ευρύτερη κοινότητα των πολιτών του Βόλου και των άλλων πόλεων της Θεσσαλίας που επισκεπτόμαστε συχνά. Μέριμνά μας είναι πάντα οι παραστάσεις μας να απευθύνονται σε όσο το δυνατόν ευρύτερο κοινό, ειδικότερα, όμως, οι χριστουγεννιάτικες παραστάσεις που παρουσιάζονται από την ομάδα είναι πιο κατάλληλες για παιδιά, ενώ οι καλοκαιρινές, όπως και «Η Τραπεζαρία» είναι κατάλληλες για όλους.
Τα μέλη του «Τρίτου Ορόφου» προέρχονται αποκλειστικά από τμήματα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Κι όσοι αποφοιτούν παίρνουν τη θέση του θεατή ή διατηρούν διά βίου πιο άμεση σχέση;
Τα μέλη μας είναι φοιτητές/τριες του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας που συχνά παραμένουν κοντά μας και μετά την αποφοίτησή τους, είτε ως ηθοποιοί, αλλά και ως σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, παραγωγοί κ.ά. Όπως προανέφερα, σε όλες τις φάσεις δημιουργίας της παράστασης εμπλέκονται οι φοιτητές/τριες, από τη συγγραφή ή διασκευή του κειμένου μέχρι τη δημιουργία της αφίσας και την επικοινωνία της παράστασης με την κοινότητα. Τα παιδιά που πέρασαν από την ομάδα είναι πάντα ευπρόσδεκτα να συμμετέχουν, να βοηθήσουν με όποιον τρόπο επιθυμούν, να δουν τις παραστάσεις και να προτείνουν καινούργιες δράσεις. Για μένα θα είναι πάντα μέλη της ομάδας, εν δυνάμει συνεργάτες και συνδημιουργοί.