Η λογική του θράσους

Κάποτε είχα διαβάσει ότι το θράσος δεν έχει λογική. Οτι είναι μόνο θράσος. Διότι αν υπήρχε λογική σε μια υπόθεση, τότε προφανώς δεν θα χρειαζόταν να υπάρχει θράσος. Το θράσος αποτελεί (σχεδόν εξ ορισμού) την κατάλυση της λογικής.
Πέρασαν πολλά χρόνια για να αντιληφθώ ότι, ακόμη κι αν το θράσος δεν έχει λογική, μπορεί θαυμάσια το θράσος να αποτελεί λογική.
Γράφαμε επί δύο ημέρες την περιπέτεια μιας ιδιοκτήτριας καφέ που ενώ καλούσε την Αστυνομία για να διώξει μια καντίνα που παράνομα πουλούσε προϊόντα έξω από το δημοτικό θέατρο – σχεδόν έξω από την πόρτα της- εκείνη δεν εμφανιζόταν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά αντί της Αστυνομίας εμφανίστηκε ο «προστάτης» του καντινιέρη για να την απειλήσει.
Προχθές το βράδυ, έξω από το θέατρο η Αστυνομία κλήθηκε ξανά, μιας και το σκηνικό επαναλήφθηκε. Αυτή τη φορά και μετά από τη διάσταση που πήρε το θέμα της απουσίας της και εμφανίστηκε και έκανε τη δουλειά της.
Και βγήκε ο Μπέος να τους καταγγείλει. Δε εννοεί, λέει, πώς εκπρόσωποι θεσμών οχυρώνονται πίσω από την τυπολατρεία και την κατά γράμμα εφαρμογή του Νόμου (!).
Η λογική «ξέφραγο αμπέλι» ευνοεί εκείνους που επιβάλλονται και καταδυναστεύουν νομοταγείς δημότες. Αυτή η λογική αρέσει στον Α. Μπέο.
Έκπληξη καμία.