Η ΛΑΣ Ζαγοράς – Μουρεσίου για το 4θέσιο δημοτικό σχολείο Ανηλίου

Η ΛΑΣ Ζαγοράς – Μουρεσίου για το 4θέσιο δημοτικό σχολείο Ανηλίου αναφέρει μεταξύ άλλων σε ανακοίνωση:

Στη συνεδρίαση Νοεμβρίου του Δημοτικού Συμβουλίου Ζαγοράς Μουρεσίου, υπήρξε θέμα σχετικά με μεταβολές ή μη σχολικών μονάδων του Δήμου μας για την επόμενη σχολική χρονιά 2024-2025.
Στην συνεδρίαση κατατέθηκε έγγραφο της Δνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης η οποία ζητούσε τη συμφωνία του Δημοτικού Συμβουλίου στην κατάργηση του Δημοτικού Σχολείου Μακρυράχης μετά από 3 χρόνια αναστολής λειτουργίας του.
Σχετικά με την πρόταση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας προς το Δημοτικό Συμβούλιο θεωρούμε ότι για μία ακόμη φορά είναι κατώτερη των περιστάσεων. Τα Δημοτικά σχολεία του Δήμου μας κάθε χρόνο, τις τελευταίες δεκαετίες, ξεκινούν με μεγάλες ελλείψεις κυρίως σε διδακτικό προσωπικό, για το οποίο χρειάζονται μήνες ώστε να συμπληρωθεί με το σύνολο των εκπαιδευτικών και λοιπού προσωπικού. Αντί να γίνει προσπάθεια ώστε να ξεκινούν τα σχολεία με πλήρες ωράριο λειτουργίας και όλα τα γνωστικά αντικείμενα, υπάρχουν χρόνιες καθυστερήσεις που υποβαθμίζουν την ποιότητα του σχολείου, και αποτελούν παράγοντα που συμβάλει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό στην απαξίωση του Δημόσιου σχολείου, και πολύ περισσότερο των σχολείων του Δήμου μας.
Η λογική της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αντικατοπτρίζει τη συνολική πολιτική του Υπουργείου Παιδείας και των κυβερνήσεων διαχρονικά, που αντιμετωπίζουν τη λειτουργία του Δημόσιου σχολείου με τη λογική «κόστους – οφέλους». Η προχειρότητα στην άμεση πλήρωση των κενών, η έλλειψη δασκάλων σε πολλά γνωστικά αντικείμενα, η υποβάθμιση πολλών μαθημάτων σε «δεύτερης κατηγορίας» στα οποία παρουσιάζονται μόνιμες ελλείψεις εκπαιδευτικών, οι καθυστερήσεις στην τοποθέτηση δασκάλων στα τμήματα ένταξης και παράλληλης στήριξης, είναι μερικά από τα συνήθη προβλήματα που αντιμετωπίζουμε κάθε χρόνο στα σχολεία του Δήμου μας και όχι μόνο.
Για το λόγο αυτό, ως Λαϊκή Συσπείρωση, αρνηθήκαμε να συζητήσουμε το θέμα της κατάργησης ενός σχολείου το οποίο ήδη δεν λειτουργεί εδώ και 3 χρόνια. Αντιπροτείναμε όμως, την αναβάθμιση του Δημοτικού Σχολείου Ανηλίου από 4θέσιο σε 6θέσιο, για όλους τους παραπάνω λόγους, Υποστηρίζουμε σθεναρά, ότι παρόλο που το Δημοτικό σχολείο Ανηλίου έχει λίγους μαθητές και σύμφωνα με το νόμο δεν «δικαιούται» παραπάνω δασκάλους αλλά λιγότερους, είναι κριτήριο για νέους γονείς, ώστε να παραμείνουν στα χωριά μας, η υψηλότερη δυνατή ποιότητα των σχολικών υποδομών.
Η πρότασή μας προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις σε πολλούς δημοτικούς συμβούλους. Ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, δεν ήθελε να τεθεί σε ψηφοφορία! Δημοτικός Σύμβουλος που μόλις εκλέχτηκε με τη νέα Δημοτική Αρχή και παρακολουθούσε, ανέφερε ότι η θέση μας είναι «εκτός πραγματικότητας»!!
Τελικά η πρότασή μας, που περιλάμβανε την αναβάθμιση του σχολείου Ανηλίου σε 6θέσιο και να παραμείνει σε αναστολή το σχολείο Μακρυράχης, η οποία αποτελούσε και απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου μέχρι και πέρσι, απορρίφτηκε λαμβάνοντας 4 ψήφους σε σύνολο 14 παρόντων. Η πρόταση της Δημοτικής Αρχής να μην γίνει καμία μεταβολή στις σχολικές μονάδες, να παραμείνει το σχολείο του Ανηλίου ως έχει και να παραμείνει σε αναστολή το σχολείο της Μακρυράχης εγκρίθηκε με 10 ψήφους. Δύο ακόμη σύμβουλοι δήλωσαν ότι στηρίζουν την αναβάθμιση του Δημοτικού Ανηλίου αλλά ψηφίζουν την πρόταση της Δημοτικής Αρχής! Στο τέλος της συζήτησης του θέματος, ζητήσαμε από τον νέο Δήμαρχο να τοποθετηθεί σχετικά, αλλά αρνήθηκε.
Αυτό που μένει ως κατακλείδα, είναι ότι η πάλη για την ουσιαστική μόρφωση των παιδιών μας και την αναβάθμιση των σχολείων μας, συναντά πολλά εμπόδια και αγκυλώσεις όχι μόνο σε κεντρικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο. Τα εμπόδια σχετίζονται με την κεντρική αντιεκπαιδευτική πολιτική που εφαρμόζεται και τα στηρίγματα που αυτή βρίσκει μέσα και από την Τοπική Διοίκηση.
Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που έχει ως αφετηρία τις κοινωνικές ανάγκες και επίκεντρο τον σύγχρονο εργαζόμενο άνθρωπο, περνάει μέσα από την αλλαγή των συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα. Γι αυτό το σχολείο, η προσπάθεια θα είναι συνεχής. Διαφορετικά θα καταλήξουμε να παρακαλούμε την κάθε πολυεθνική που θησαυρίζει στις πλάτες μας, να γεμίσει με καύσιμα τα σχολεία μας και να ευχαριστούμε συγχρόνως, επιδεικνύοντας τον ραγιαδισμό με την πρώτη ευκαιρία, αγνοώντας τόσο την «Αγέλαστος Πέτρα» αλλά πολύ περισσότερο τον Μπρέχτ: «Αυτοί που μας κλέψαν το βιβλίο απ το χέρι, μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι»