Tην ακύρωση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του Εργοστασίου Επεξεργασίας Αστικών Αποβλήτων του ΦοΔΣΑ Μαγνησίας ζητεί το μέλος της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Ιφιγένεια Ηλιοπούλου. Σε ανακοίνωσή της εκφράζει την αντίθεση της στην δημιουργία εργοστασίου παραγωγής SRF στον Βόλο και εξηγεί:
“Το γεγονός ότι η γραμμή παραγωγής SRF προβλέπεται μόνο για τον Βόλο συνδέεται με το γεγονός ότι εδώ λειτουργεί ήδη μια τσιμεντοβιομηχανία, η οποία θα είναι ο κύριος αποδέκτης του υλικού αυτού. Αυτό αναπόφευκτα θα καταδικάσει την πόλη του Βόλου από μια πόλη στολίδι σε έναν φρικτό αποτεφρωτήρα των εγχώριων εκτός των ήδη εισαγόμενων απορριμμάτων. Το μόνο όφελος για τον πολίτη θα είναι η επιβάρυνση της υγείας του, της προσωπικής και τοπικής οικονομίας και δη του περιβάλλοντος.
Αν ένα τέτοιο εργοστάσιο κατασκευαστεί σημαίνει ότι το Γενικό Πολεοδομικό Σχεδιασμό του Βόλου(ΦΕΚ 237/4/11/2016 σελ.7), που προβλέπει την απομάκρυνση της τσιμεντοβιομηχανίας της LafargeHolcim (ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ) από την πόλη, όχι μόνο δεν θα υλοποιηθεί αλλά η πόλη θα έχει καταδικαστεί να αποτελεί τον αποτεφρωτήρα της Ελλάδας και της Ν.Α Ευρώπης με όλες τις καταστροφικές επιπτώσεις από τη λειτουργία του εργοστασίου. Να θυμίσω ότι: α. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Π.Θ. (Φεβρουάριος 2019) στον Βόλο η νοσηρότητα και η θνησιμότητα νέων ανθρώπων είναι, “ανεξήγητα” πολύ πάνω από τον πανελλήνιο μέσο όρο, β. Η καύση πλαστικών, που είναι το κυρίαρχο υλικό σύστασης του RDF που καίγεται στο εργοστάσιο της LafargeHolcim (ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ), ενοχοποιείται για παραγωγή διοξινών, φουρανίων και βαρέων μετάλλων, τα οποία διαφεύγουν σε μεγάλες ποσότητες που θέτουν σε διαρκή κίνδυνο την Δημόσια Υγεία (ΕΜΠ 2009,SINTEF 2008) και γ. Σύμφωνα με τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της LafargeHolcim (ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ) κάθε χρόνο εκπέμπονται προς την πόλη εκατοντάδες κιλά βαρέων μετάλλων και άλλων χημικών ρύπων, με απρόβλεπτες μελλοντικές επιπτώσεις στη Δημόσια Υγεία και δ. Τέτοιου είδους εργοστάσια παραγωγής SRF/RDF είναι οικονομικά ασύμφορα τόσο ως προς την κατασκευή τους όσο και προς τη λειτουργία τους, κόστος που θα επιβαρύνει δυστυχώς, τους πολίτες.
Συνεπώς, ο σχεδιασμός αυτός όχι μόνο έρχεται σε αντίθεση με τον Γενικό Πολεοδομικό Σχεδιασμό του Βόλου, αλλά προσφέρει και κίνητρα στην παραμονή της ρυπογόνας τσιμεντοβιομηχανίας μέσα στην πόλη και επιπλέον επιβαρύνει την πόλη με τη λειτουργία ενός ακόμη μεγάλου εργοστασίου παραγωγής SRF/RDF, που στην ουσία ακυρώνει την οικολογική διαχείριση των απορριμμάτων.
Ζητώ να ακυρωθεί η Μ.Π.Ε. του Εργοστασίου Επεξεργασίας Αστικών Αποβλήτων του ΦοΔΣΑ Μαγνησίας και να σχεδιαστεί κι εφαρμοστεί πρόταση ορθολογικής διαχείρισης απορριμμάτων, η οποία να βασίζεται στην παραγωγή μηδενικών αποβλήτων, σύμφωνα με την οποία τέτοιου είδους εργοστάσια δεν έχουν θέση. Τα χρήματα αυτά να επενδυθούν τόσο στην κατασκευή εργοστασίου ανακύκλωσης των υλικών (πλαστικού, γυαλιού, χαρτιού, αλουμινίου και οργανικής ύλης) δηλαδή μετατροπής των υλικών αυτών σε επαναχρησιμοποιούμενες πρώτες ύλες, όσο και στη διαλογή στην πηγή, στη δημιουργία πράσινων σημείων και στην εκπαίδευση των πολιτών. Σύμφωνα με την παραπάνω πρόταση, όπως έχει σχεδιαστεί από την Επιτροπή Αγώνα Πολιτών Βόλου κατά της καύσης σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ, οι πλαστικές συσκευασίες που θα συλλέγονται χωριστά από τον Δήμο, θα πηγαίνουν στο εργοστάσιο ανακύκλωσης πλαστικού, που θα τις μετατρέπει σε πρώτη ύλη για κατασκευή νέων πλαστικών συσκευασιών. Με αυτόν τον τρόπο θα γίνεται εξοικονόμηση φυσικών πόρων, που θα απαιτούνταν για παραγωγή πρώτων υλών, γεγονός που θα συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας και δη, στη μείωση παραγωγής αερίων του θερμοκηπίου και άρα της κλιματικής αλλαγής. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και παγκοσμίως, αντιμετωπίζουμε πρόβλημα διάθεσης των ανακυκλώσιμων πλαστικών γιατί δεν υπάρχουν υποδομές ανακύκλωσης του πλαστικών συσκευασιών που συλλέγονται στους μπλε κάδους. Αν εφαρμοστεί αυτό και για τα άλλα εργοστάσια, που σχεδιάζονται, αν γίνει κάποιος εθνικός σχεδιασμός για κατασκευή εργοστασίων διαφορετικών υλικών ανά περιοχή σε συνδυασμό με διαλογή στην πηγή στα 5 ρεύματα, η χώρα μας θα έχει δώσει μια ικανοποιητική λύση στο πρόβλημα διαχείρισης των απορριμμάτων με έναν υγιή και οικολογικό τρόπο. Αντί λοιπόν η Κυβέρνηση να εστιάσει σε αυτό το πρόβλημα, επιλέγει να επενδύσει τεράστια ποσά σε φαραωνικού τύπου εργοστάσια τα οποία βραχυπρόθεσμα φαίνεται να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, μακροπρόθεσμα όμως αποτελούν τροχοπέδη στην οικολογική διαχείριση με στόχο την μηδενική παραγωγή απορριμμάτων”.