Η Φανή Καραφύλλη απαντά στο ερωτηματολόγιο του Proust -“Το περιβάλλον ανήκει σε όλους και αφορά όλους μας”

Επιμέλεια

Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά

Καλεσμένη μου σήμερα στην κυριακάτικη «Θεσσαλία» η Φανή Καραφύλλη. 

Καλώς σας βρήκα κυρία Μαίρη κι έχω χαίρομαι που είμαι εδώ και σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.

Καταγωγή.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον όμορφο Βόλο μας. Ο πατέρας μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Τρίκαλα και η μητέρα μου αντίστοιχα σ’ ένα χωριό της Καλαμπάκας. Στον Βόλο εγκαταστάθηκε αρχικά ο πατέρας μου λόγω της δουλειάς του και στη συνέχεια αποφάσισαν να στήσουν εκεί το σπιτικό τους και να δημιουργήσουν την οικογένειά τους.

Ο πατέρας μου διατηρούσε για πολλά χρόνια το ζαχαροπλαστείο «Ολύμπιον» στην οδό Μαγνήτων και Σταθά, στον Βόλο. Το επάγγελμά του ήταν ζαχαροπλάστης. Καλλιτέχνης, όπως λέω εγώ. Έφτιαχνε το πιο γευστικό παρφέ παγωτό, τις πιο ωραίες τούρτες παγωτού, τα βραχάκια που γίνονταν ανάρπαστα, το ρολό πορτοκαλιού και σοκολάτας, τους πεντανόστιμους κουραμπιέδες, με το φρέσκο βούτυρο και τα καβουρδισμένα αμύγδαλα και πολλά ακόμη. «Θυμάμαι» ακόμη γεύσεις και μυρωδιές! Ωραίες γεύσεις και υπέροχες μυρωδιές! Ένας άνθρωπος ιδιαίτερα κοινωνικός, που του άρεσε η μουσική και επισκεπτόταν πολλά βράδια τη «Σκάλα του Μιλάνου» και έπαιζε και ο ίδιος ερασιτεχνικά μπουζούκι και σιγοτραγουδούσε, έτσι για την παρέα. Τώρα είναι συνταξιούχος.

Η μητέρα μου ήταν «μαμά» με όλη τη σημασία της λέξης. Μας φρόντιζε και μας περιποιούνταν με όλο της το είναι. Μαγείρευε τα πιο νόστιμα και πετυχημένα γεμιστά που έχω φάει ποτέ, τα πιο αφράτα και γεμάτα ευωδία δυόσμου κεφτεδάκια, υπέροχες πίτες ανοίγοντας η ίδια το φύλο, μοσχομυριστό ζυμωτό ψωμί. Ζούσε για τα παιδιά της και την οικογένειά της. Και μέχρι τώρα αυτή είναι η έννοια της. Οι γονείς μου μάς μεγάλωσαν με αυστηρότητα, ίσως περισσότερη απ’ όση χρειαζόταν, μας μεταλαμπάδευσαν ωστόσο πολλές αξίες και αρχές, παρότι δεν είχαν ιδιαίτερη μόρφωση.

Παιδικά χρόνια.

Τα παιδικά μου χρόνια ήταν όμορφα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν δυσκολίες. Ήταν όμως χρόνια ανέμελα, ξέγνοιαστα. Μεγάλωσα σε μονοκατοικία, με αυλή και κήπο, σε γειτονιά όπου υπήρχαν πολλά παιδιά! Έχω δύο αδέλφια, τη Μαρία που είναι καλλιτεχνική φύση, ζωγραφίζει πολύ ωραία και τον Απόστολο που είναι δάσκαλος. Τα αδέλφια μου είναι το μεγαλύτερο δώρο που μας έκαναν οι γονείς μας. Τα αδέλφια είναι στήριγμα, πολύτιμος θησαυρός! Οπότε το παιχνίδι και η παρέα δεν έλειπαν ποτέ ούτε οι τσακωμοί βέβαια, όπως γίνεται άλλωστε με όλα τα αδέλφια στη μικρή ηλικία!

Τα καλοκαίρια πηγαίναμε συνήθως στις Αλυκές για μπάνιο γιατί ήταν ένας κοντινός προορισμός και τότε ακόμη κατάλληλος για κολύμπι. Επίσης πηγαίναμε και στο χωριό καταγωγής της μητέρας μου. Εκεί ζούσαμε έναν άλλο τρόπο ζωής. Πολύ πιο αγνό και παραδοσιακό. Η γιαγιά μου είχε ένα απέραντο λιβάδι και στη μέση υπήρχε το σπίτι της. Τρεχούμενο νερό, πολλές μηλιές και καρυδιές, κοτούλες, κατσικάκια, φούρνο εξωτερικό στην αυλή. Φούρνιζε τα πιο νόστιμα φαγητά, τις κάθε λογής πίτες, το ψωμί. Δεν ξεχνώ τη γαλατόπιτα, τη γλυκιά κολοκυθόπιτα, το ζεστό ψωμί που αλείφαμε με φρέσκο βούτυρο που το έφτιαχνε η ίδια, τα αυγά μάτια που ήταν τηγανισμένα κι αυτά με φρέσκο βούτυρο κι εκείνο το κοκκινιστό μοσχάρι με τα χοντρά μακαρόνια!

Περνούσαμε τέλεια, παίζαμε ασταμάτητα, κάναμε σκανταλιές, αλλά υπήρχε η γιαγιά και δεν είχαμε τιμωρία… όχι πάντα, τις περισσότερε όμως φορές δεν υπήρχε τιμωρία.

Τη μυρωδιά των μήλων που αποθήκευε η γιαγιά μου σε έναν χώρο του σπιτιού της, καθώς και τη μυρωδιά του νυχτολούλουδου στο σπίτι μας στον Βόλο και του σαπουνιού που χρησιμοποιούσε η μητέρα μου για την καθαριότητα, νομίζω ότι δεν θα τις ξεχάσω ποτέ!

Τα καλοκαίρια και οι γιορτές είχαν άλλη γεύση τότε. Τα ζούσαμε έντονα και επειδή τηρούσαμε τα έθιμα και τις παραδόσεις, καταλαβαίναμε και τη διαφορά από τις άλλες μέρες που δεν ήταν εορταστικές. Υπήρχε μια γλυκιά προσμονή για όλα. Να στολίσουμε το δέντρο, να φτιάξουμε κουραμπιέδες και μελομακάρονα, να νηστέψουμε για να κοινωνήσουμε, να περιμένουμε τον Αγιοβασίλη να φέρει τα δώρα, τα Άγια Θεοφάνεια για τη ρίψη του Σταυρού στην παραλία και τον αγιασμό των υδάτων και αντίστοιχα να περιμένουμε έως αργά για να πάμε στην εκκλησία να φέρουμε το Αναστάσιμο Φως, να στολίσουμε τον Επιτάφιο και τόσα ακόμη.

Σπουδές.

Η Αθήνα είναι η πνευματική μου πατρίδα και το μέρος όπου δημιούργησα τη δική μου οικογένεια. Σπούδασα Θεολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οι σπουδές μου και οι καθηγητές μου με καθόρισαν έως έναν μεγάλο βαθμό. Μου άνοιξαν έναν νέο ορίζοντα, έμαθα να βλέπω πίσω από το αυτονόητο, να μπαίνω στη θέση του άλλου και να δείχνω περισσότερη κατανόηση σε πράγματα και καταστάσεις ή τουλάχιστον να προσπαθώ να το κάνω και να αποδέχομαι με μεγαλύτερη ευκολία το διαφορετικό. Επίσης έμαθα πόσο σημαντικό είναι να εκτιμά κάποιος αυτά που έχει, και όχι αυτά που θα ήθελε να έχει.

Καριέρα.

Ασχολήθηκα για πολλά χρόνια με τον χώρο της διαφήμισης σε περιοδικά, σε μεγάλους Ομίλους όπως στον Όμιλο ΑΝΤΕΝΝΑ, στον Όμιλο Λυμπέρη. Είναι ένας χώρος δημιουργικός, ενίοτε λαμπερός, που συνδυάζει την πώληση με τη δημιουργικότητα. Στη συνέχεια, ήμουν για πολλά χρόνια σε εκδοτικούς οίκους ως υπεύθυνη επιμέλειας και συντονίστρια εκδόσεων. Είναι το πιο ωραίο και δημιουργικό από όσα έχω κάνει. Με συναρπάζει η αναζήτηση λέξεων και η εμβάθυνση στο περιεχόμενο αυτών που γράφει κάποιος προκειμένου να αποδοθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όπως επίσης συναρπαστική είναι η διαδικασία έκδοσης ενός βιβλίου, ενός περιοδικού. Από την επιλογή του τίτλου, του lay out, της γραμματοσειράς, της εικονογράφησης (όπου υπάρχει) μέχρι το τυπωθήτω!

Τα τελευταία χρόνια είμαι στον χώρο της επικοινωνίας δουλεύοντας για μεγάλο Όμιλο Τηλεπικοινωνίας.

Οικογένεια.

Έχω μία κόρη, τη Ρεγγίνα, η οποία αφού ολοκλήρωσε εδώ τις σπουδές της, σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, έκανε και το μεταπτυχιακό της στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων, τώρα ζει και εργάζεται στην Κύπρο όπου έχει παντρευτεί και έχει δημιουργήσει εκεί τη δική της οικογένεια.

Πριν από δύο χρόνια γεννήθηκε η εγγονούλα μου, η Θεοφανία μας (η μικρή μου Φανούλα).

Χόμπι.

Μου αρέσει πολύ το διάβασμα, η λογοτεχνία, η ποίηση, η φιλοσοφία, καθώς και βιβλία που έχουν να κάνουν με την ψυχολογία, τη θεολογία και όχι μόνο. Επίσης το θέατρο και το σινεμά, ιδίως οι γαλλικές ταινίες και η μουσική. Λατρεύω τα γαλλικά, μου αρέσει να λέω μια πρόταση, μια λέξη στα ελληνικά και συγχρόνως να τη σκέφτομαι και στα γαλλικά.

Μια άλλη μεγάλη μου αγάπη, εδώ και σχεδόν πέντε χρόνια, είναι το ραδιόφωνο. Πάντα ήθελα να κάνω ραδιόφωνο, μου δόθηκε κάποια στιγμή η ευκαιρία και από τότε είμαι γοητευμένη. Έχει μια μαγεία το ραδιόφωνο. Κάθε Κυριακή στις 20.00, κάνω μία εκπομπή στο Syzefxi Web Radio (είναι η τρίτη σεζόν στο συγκεκριμένο ραδιόφωνο) με τον τίτλο «Πού βρίσκεται η ευτυχία». Καλεσμένοι από τον χώρο της επιστήμης, των γραμμάτων, των τεχνών και όχι μόνο, μέσα από το έργο τους και τη διαδρομή τους μιλούν για τη δική τους ευτυχία, συντροφιά με πολλή μουσική και τραγούδι. Είναι μια εκπομπή λόγου που δίνει τροφή για σκέψη. Κάθε φορά αναλύουμε ένα θέμα με ζητούμενο πάντα την ευτυχία.

Συγγραφή.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Αποστακτήριο, το πρώτο μου παιδικό βιβλίο, με τίτλο «Ο Φαέθων, ένα μαγικό αστεράκι!». Είναι δίγλωσσο (ελληνικά-αγγλικά) και εικονογραφημένο. Τη μετάφραση την έχει κάνει η Ιουλία Κοκκίδου και την εικονογράφηση η Βικτώρια Μπουκοβάλα. Απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας από επτά ετών και πάνω. Μιλάει για οικολογική συνείδηση, εθελοντισμό και προσφορά, ενσυναίσθηση, αποδοχή της διαφορετικότητας, για φιλία, αγάπη, εξάλειψη του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας. Πηγή έμπνευσης για να το γράψω στάθηκε ο ερχομός της εγγονούλας μου. Αντικρίζοντας ένα τόσο δα μικρό πλασματάκι, το μικρό μου αστεράκι όπως την αποκαλώ από την πρώτη στιγμή, το πρώτο που σκέφτηκα είναι σε τι κόσμο θα ζήσει. Έχουμε καταστρέψει το περιβάλλον με ό,τι συνεπάγεται αυτό, υπάρχει έξαρση του ρατσισμού και της βίας, ενώ και οι πόλεμοι καλά κρατούν… Πρέπει κάποια στιγμή να αφυπνιστούμε, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Το περιβάλλον ανήκει σε όλους και αφορά όλους μας. Η Γη είναι το σπίτι μας. Να αναλογιστούμε τι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας. Πόλεις χωρίς πράσινο, με έλλειψη οξυγόνου και μολυσμένες ακτές; Ο σεβασμός στο περιβάλλον και η φροντίδα του διδάσκεται στα παιδιά μέσα από την οικογένεια και το σχολείο. Όπως επίσης ο τρόπος που θα γαλουχήσουμε τα παιδιά μας και η δική μας στάση ζωής είναι αυτά που θα συμβάλλουν στην εξάλειψη των φαινομένων βίας και ρατσισμού, οποιασδήποτε μορφής. Ο Φαέθων, το μαγικό αστεράκι είναι ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί από μικρούς και μεγάλους και να φωτίσει τις ψυχές και το μυαλό όλων για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος!

Σχέδια για το μέλλον.

Στα μελλοντικά μου σχέδια είναι η επιθυμία μου να επισκεφτεί ξανά τη Γη ο Φαέθων, το μαγικό αστεράκι! Να είμαστε καλά και με τη βοήθεια του Θεού, ο Φαέθων έχει να κάνει πολλά ακόμη! Θα ήθελα να συνεχίσω απ’ ό,τι καταλαβαίνετε να γράφω και όχι μόνο παιδικά βιβλία. Πολλές οι σκέψεις και οι ιδέες, μακάρι να είμαστε καλά και να βρεθεί περισσότερος χρόνος για να υλοποιηθούν. Στα άμεσα σχέδιά μου είναι μια παρουσίαση του βιβλίου μου στη γενέτειρά μου, τον αγαπημένο μου Βόλο, μετά την πρώτη επιτυχημένη παρουσίαση που έγινε την περασμένη Κυριακή εδώ στην Αθήνα. Η συγκίνηση και η χαρά περίσσευαν από την αθρόα προσέλευση αγαπημένων φίλων, συναδέλφων και συνεργατών