Η ευθύνη των ΜΜΕ

Το Νοσοκομείο του Βόλου πρωτοπόρησε για μια ακόμη φορά και διοργάνωσε διημερίδα για τις μεταμοσχεύσεις, η οποία συνέπεσε με τη σπουδαία απόφαση μιας οικογένειας να δωρίσει τα ζωτικά όργανα μιας 62χρονης γυναίκας. Το Νοσοκομείο θέλησε να αναδείξει και τον ρόλο των Μέσων Ενημέρωσης στο θέμα των μεταμοσχεύσεων σε μια χώρα που είναι η τελευταία σχεδόν στον πλανήτη σε δωρεές.
Εάν υπάρξει μια μελέτη με αντικείμενο τις απόψεις για τη δωρεά οργάνων, θα διαπιστώσει κανείς πως οι πάντες λαμβάνουν σημαντικές πληροφορίες για το θέμα μέσω των Μέσων Ενημέρωσης. Δυστυχώς, οι πιο σημαντικές πληροφορίες – όταν υπάρχουν καθώς η πληροφόρηση στην Ελλάδα είναι περιορισμένη – προέρχονται από απεικονίσεις που δελεάζουν το κοινό. Η αναφορά στα ΜΜΕ περιλαμβάνει συνήθως την πρόωρη ανακήρυξη του θανάτου ή τη μετάδοση των χαρακτηριστικών προσωπικότητας από το περιβάλλον του δότη στον «αφανή» λήπτη.
Εάν ο λήπτης δεν ήταν αφανής είναι βέβαιο πως οι μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα δεν θα υπήρχαν ούτε ως ιδέα, καθώς δεν θα υπήρχαν δωρεές…

Ευθύνονται τα ΜΜΕ για τις στρεβλώσεις και τις λαϊκές εντός εισαγωγικών παρουσιάσεις των επιστημονικών επιτευγμάτων; Ευθύνονται.
Στην Ελλάδα -που το θέμα των μεταμοσχεύσεων βρίσκεται σε νηπιακό επίπεδο- αυτά τα φαινόμενα δεν θα καταπολεμηθούν όμως με την εσωστρέφεια της ιατρικής κοινότητας και του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, που αρκείται στο να μετρά κάθε χρόνο αρνητικά ρεκόρ, χωρίς να επιμένει στην καταπολέμηση της παραπληροφόρησης, με μια σοβαρή επιθετική πολιτική στην ενημέρωση.
Η εσωστρέφεια για ένα θέμα που στην Ελλάδα του 21ου αιώνα θεωρείται ακόμα ταμπού και εξετάζεται με όρους μεταφυσικούς από μεγάλη μερίδα του κοινού, προκαλεί μόνο τη διαιώνιση της φοβικής αντιμετώπισής του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες δωρεές από ζώντες δότες προς συγγενικά τους πρόσωπα.
Η επιστημονική κοινότητα, έχει ευθύνη γιατί εκείνη επιλέγει να υποτιμά τη δύναμη και την επιρροή των μέσων ενημέρωσης αντιμετωπίζοντας τα ζητήματα με άκρα μυστικότητα. Η ίδια «ταμπουρώνεται» πίσω από τα ταμπού της κοινωνίας.
Όταν μια οικογένεια επιβάλλεται να προσεγγιστεί, πώς θα επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα εφόσον η ενημέρωσή της για το θέμα προέρχεται από τα Μέσα Ενημέρωσης και άρα είναι και περιορισμένη και θολή;

Τα Μέσα Ενημέρωσης μπορεί να είναι ο δίαυλος για τις… πύλες του ανεξήγητου και να θεωρούνται μια βασική αιτία της υποβαθμισμένης εικόνας της μεταμόσχευσης, αλλά θα ήταν άδικο να πούμε πως φέρουν όλο το βάρος της ευθύνης.
Τα ποσοστά αύξησης των αρνήσεων για να υπάρξουν δότες είναι μεγάλα. Μεγάλα όμως ποσοστά καταγράφονται και μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης.
Οι πολιτικές ενημέρωσης του κοινού πρέπει περάσουν μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, την εκκλησία, την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και τους δημοσιογράφους.
Εάν υπάρξει απαλλαγή από τα απαξιωτικά ή φοβικά σύνδρομα της ίδιας της επιστημονικής κοινότητας προς τα Μέσα Ενημέρωσης, είναι βέβαιο πως πολλά μπορούν να αλλάξουν. Δεν επικρατεί παντού ο κιτρινισμός, δεν γίνονται παντού οι πρωταγωνιστές της δεύτερης ζωής λαϊκό ανάγνωσμα και μεσημεριανάδικο. Συνεργασία χρειάζεται και άνθρωποι τόσο επιστήμονες, όσο και δημοσιογράφοι με ανοιχτά μυαλά.