Η δύναμη της θέλησης για σπουδές, απόκτηση ευρύτερης μόρφωσης και διεύρυνση των οριζόντων αποτυπώνεται στην 18χρονη με κινητική αναπηρία Ελισάβετ Ιωσηφίδου, η οποία ήρθε φέτος από τη Χίο στον Βόλο για να σπουδάσει στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας έχοντας την αμέριστη στήριξη των γονιών της.
Η Ελισάβετ, η οποία παράλληλα είναι και αθλήτρια, συμμετείχε την περασμένη Τρίτη στην εκδήλωση που πραγματοποίησε το 7ο Γυμνάσιο Βόλου για την Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας, όπου έδειξε στους μαθητές πώς παίζεται το άθλημα μπότσια, ένα πολύ ενδιαφέρον παραολυμπιακό άθλημα, ιδιαίτερα δημοφιλές.
«Μου αρέσει πολύ το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής, με ενδιαφέρει το συγκεκριμένο επιστημονικό αντικείμενο και θέλω να το σπουδάσω. Παρακολουθώ συνεχώς τα μαθήματα και θέλω να βρίσκομαι σε μια συνεχή επαφή. Το κάθε μάθημα έχει τη δικιά του μαγεία και γι’ αυτό συμμετέχω στις διδασκαλίες με την ίδια διάθεση» επισήμανε η Ελισάβετ, η οποία πρόσθεσε πως «από μαθήτρια είχε ενημερωθεί για το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής, το οποίο λειτουργεί στον Βόλο και τις προοπτικές που προσφέρει και γι’ αυτό ήθελα να έρθω εδώ και να σπουδάσω. Με ενδιέφερε η ψυχολογία ως κλάδος, αλλά μόλις ενημερώθηκα για τα μαθήματα που περιλαμβάνει το Τμήμα Ειδικής Αγωγής, αμέσως το λάτρεψα».
Να μετατρέψουμε σε δύναμη την αναπηρία
Ερωτηθείσα για τα εφόδια που θα της προσφέρει το πτυχίο της ειδικής αγωγής, απάντησε πως «το πτυχίο θα μου δείξει ότι είναι κάτι που κατάφερα μόνη μου να το κάνω, θα μου δώσει ένα κίνητρο για να βγω και έξω στην κοινωνία, σαν όλους τους άλλους, για να ψάξω να βρω δουλειά. Επίσης είναι πολύ σημαντικό ότι θα αποκτήσω τη δυνατότητα να έρθω σε επαφή με τα παιδιά, κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ».
Μάλιστα στα παιδιά θα ήθελε να μεταφέρει το μήνυμα πως «η αναπηρία δεν είναι κάτι κακό, αλλά με αυτό γεννιόμαστε και μπορούμε να το μετατρέψουμε σε δύναμή μας. Είναι στο χέρι μας να την χειριστούμε και να την αντιμετωπίσουμε».
Όντας κοινωνική και εξωστρεφής δεν δυσκολεύτηκε να βρει γρήγορα παρέες και να νιώθει όμορφα με τις δυνατότητες που της προσφέρει το Πανεπιστήμιο με το άνοιγμα των οριζόντων, ενώ μαθαίνει να είναι και λίγο πιο ανεξάρτητη από τους γονείς της.
Αναφορικά με την πρόσβαση στους πανεπιστημιακούς χώρους, είπε πως «υπάρχουν υποδομές και όπου δεν μπορώ να τα καταφέρω, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν», ενώ συμπλήρωσε πως ο Βόλος διαθέτει καλύτερες υποδομές από τη Χίο για την πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία χωρίς και εδώ να λείπουν οι δυσκολίες.
Δίπλα της βρισκόταν η μητέρα της κ. Πλουμή Ντούλου, η οποία ήρθε επίσης από τη Χίο για να φροντίζει την κόρη της.
«Τόσο εγώ, όσο και ο σύζυγός μου είμαστε στο πλευρό της κόρης μας σε ό,τι αποφασίζει και τη στηρίζουμε. Γι’ αυτό και ήρθαμε από τη Χίο για να συνδράμουμε. Θα πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά να ανοίγουν τα φτερά τους, να τους δίνουμε ώθηση για δράση και εξωστρέφεια. Και με τη φοίτηση στο Πανεπιστήμιο ανοίγονται πολλοί δρόμοι».