Τοπικά

Η δεκαετία του 1940 στα σχολικά βιβλία – Ενδιαφέρουσα προσέγγιση από τον καθηγητή Ιστορίας Χάρη Αθανασιάδη

Τις απόψεις του για τον τρόπο που αποτυπώθηκαν τις περασμένες δεκαετίες η Κατοχή, αλλά και το έπος της Αντίστασης στα σχολικά βιβλία Ιστορίας, παρουσίασε ο καθηγητής Ιστορίας Χάρης Αθανασιάδης, στη διαδικτυακή εκδήλωση που διοργάνωσε ο πάντοτε δραστήριος Σύλλογος Ιστορίας και Μνήμης Εθνικής Αντίστασης (ΣΙΜΕΑ), με αφορμή τον χθεσινό πανελλαδικό εορτασμό της ημέρας Εθνικής Αντίστασης.

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος Δημόσιας Ιστορίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, παρουσίασε χθες το απόγευμα τη δική του οπτική γύρω από την καταγραφή μίας από τις πιο κρίσιμες και ενδιαφέρουσες στιγμές της σύγχρονης Ιστορίας από το 1950, αφότου δηλαδή είχε λήξει και επισήμως ο αιματηρός Εμφύλιος, μέχρι και σήμερα. Ο κ. Αθανασιάδης ήταν ο κεντρικός εισηγητής της ενδιαφέρουσας εκδήλωσης του ΣΙΜΕΑ, που διήρκησε περισσότερες από δύο ώρες και μίλησαν επίσης ο ιστορικός και αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Ιστορίας στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Πολυμέρης Βόγλης, η προϊσταμένη των Γενικών Αρχείων του Κράτους στη Μαγνησία κ. Αννίτα Πρασσά και η πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Μαγνησίας κ. Βίκυ Μαντζώρου.

Ο Χάρης Αθανασιάδης, ο οποίος πριν από πέντε χρόνια έγραψε το βιβλίο «Τα αποσυρθέντα βιβλία – Έθνος και σχολική Ιστορία στην Ελλάδα, 1858-2008», άρχισε την ομιλία του ενθυμούμενος την ταινία «Οι κυνηγοί» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, που γυρίστηκε το 1977 με πρωταγωνιστή τον θαυμάσιο Βαγγέλη Καζάν.
«Ίσως δεν υπάρχει αλληγορία πιο ταιριαστή από τους «Κυνηγούς» του Αγγελόπουλου για τον τρόπο με τον οποίο η μεταπολιτευτική Δεξιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή διαχειρίστηκε την Αντίσταση και τον Εμφύλιο στο μικροεπίπεδο της σχολικής Ιστορίας. Ακριβώς όπως οι πέντε κυνηγοί με τον αντάρτη στα χιονισμένα βουνά των Ιωαννίνων, έτσι και οι τότε παιδαγωγοί, μη ξέροντας πώς να διαχειριστούν τη δύστροπη δεκαετία του ’40, προτίμησαν να την αφήσουν εκεί ακριβώς που ξέμεινε, στις άγραφες, κατάλευκες σελίδες», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Αθανασιάδης, ενώ στη συνέχεια έφερε ως παράδειγμα ένα χαρακτηριστικό σχολικό βιβλίο που χρησιμοποιήθηκε για αρκετά χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών: «Το εγχειρίδιο της Γ΄ Λυκείου, αυτό το οποίο εγκρίθηκε και διδασκόταν από το 1974 έως το 1981, σταματούσε την αφήγηση των περιπετειών του έθνους στην ένδοξη στιγμή των Βαλκανικών Πολέμων. Μία εξόχως βολική επιλογή, που άφηνε εκτός διδακτέας ύλης όχι μόνο την Αντίσταση και τον Εμφύλιο, αλλά κι αυτή ακόμη την ενδοαστική διαμάχη του Μεσοπολέμου. Ως δεκαοκτάχρονος μαθητής τότε, όπως όλοι και όλες της γενιάς μου, δεν έμαθα τίποτε στο σχολείο απ’ όσα κρίσιμα παρήγαγαν τον κόσμο που ζούσα. Φυσικά, όσα η σχολική Ιστορία ενοχικά απόδιωχνε, μεταφέρονταν ποικιλότροπα και γέμιζαν πληθωρικά τη δημόσια σφαίρα: Τις σελίδες των πολιτικών περιοδικών που τότε «άνθιζαν», τις αντιμαχίες και τις αψιμαχίες στα φοιτητικά αμφιθέατρα, τις συζητήσεις στα καπνισμένα κουτούκια που γνώρισαν μεγάλες δόξες. Μαθαίναμε τη δεκαετία του ’40, συγκροτούσαμε την ιδεολογική και πολιτική μας ταυτότητα με όσα θραύσματα, μεροληπτικά και φορτισμένα συνήθως, παρείχε η δημόσια Ιστορία για τη συγκρουσιακή εκείνη περίοδο».

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το