Κάθε χρόνο η 5η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα του Εκπαιδευτικού. Όλοι μας φέραμε στο μυαλό μας τις δασκάλες και τους δασκάλους που υπήρξαν πνευματικοί γονείς, κι εκτός κάποιων εξαιρέσεων, ήταν οι άνθρωποι που διαμόρφωσαν τους χαρακτήρες μας, μετέδωσαν γνώσεις δίνοντάς μας τα εφόδια για να σταθούμε με τη σειρά μας, ως πολίτες.
Μία τέτοια ξεχωριστή συνάδελφος και προσωπικότητα είναι η Μαίρη Μανουηλίδου – Μωραϊτίδου, η οποία γεννήθηκε στον Βόλο. Οι γονείς της, Μιχαήλ Κων. Μανουηλίδης καταγόταν από το Ορτάκιοϊ Νικομηδείας και ήρθε το 1921 ως «εκ Νικομηδείας πρόσφυγας» σε ηλικία 11 ετών μαζί με τους γονείς του στον Βόλο, η δε μητέρα της, Χρυσάνθη Ελευθ. Καραμανλάκη από τον μεν πατέρα της είχε καταγωγή από το Διπλοκιόνιο Κωνσταντινουπόλεως (σημερινό Μπεσίκτας), από τη δε μητέρα της, Γιασεμή Δημ. Μυλωνά, ήλκε την καταγωγή από την περιοχή της Αγιάς. Ο Ελευθέριος Καραμανλάκης, άνθρωπος με ξεχωριστή μόρφωση και γλωσσομαθής (γνώριζε αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, τούρκικα και ελληνικά), εργάστηκε ως διερμηνέας σε γαλλικούς οίκους, οι οποίοι δραστηριοποιούνταν στην εισαγωγή και την επεξεργασία καπνών .
Η Μαίρη Μανουηλίδου – Μωραϊτίδου είχε την τύχη κατά την προσχολική της εκπαίδευση να έχει τη νηπιαγωγό κυρία Ζηνοβία. Φοίτησε στη συνέχεια στο 8ο Δ. Σ. Βόλου, σημερινό 2ο Δ. Σχ. Νέας Ιωνίας (μέχρι την Ε’ Τάξη) και αποφοίτησε από το 13ο Δ. Σ. Βόλου με άριστα. Ακολούθως φοίτησε στο Μικτό Γυμνάσιο της προσφυγικής Νέας Ιωνίας, τη γνωστή «παράγκα» από όπου αποφοίτησε με άριστα. Εισήχθη στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με Εισιτήριες Πανελλαδικές Εξετάσεις (Σύστημα Baccalaureate) στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών από όπου και αποφοίτησε με άριστα τον Μάρτιο του 1968 (πρώτος χρόνος εφαρμογής τριετούς φοιτήσεως των Παιδαγωγικών Ακαδημιών).
Αμέσως μετά την αποφοίτησή της, εργάστηκε με επιτυχία ως δασκάλα στο ιδιωτικό Δημοτικό Σχολείο («Λύκειο Βόλου») των Αποστόλου και Τάτσιου. Ο διορισμός της, ως εκπαιδευτικού Π.Ε. στον Νομό Μαγνησίας, τη φέρνει στο Δ. Σ. Σκοπέλου όπου παρέμεινε για έναν χρόνο. Υπηρέτησε την οργανική της στο Δ.Σ. Σκιάθου, στο οποίο οι μαθητές/τριές της την αναφέρουν και σήμερα με θαυμασμό. Στη συνέχεια υπηρέτησε στη χερσαία Μαγνησία, στο Δ. Σ. Ριζομύλου και ακολούθησαν και άλλα σχολεία του σημερινού Πολεοδομικού Συγκροτήματος Βόλου. Τελευταίος σταθμός της μεγάλης και λαμπρής εκπαιδευτικής της πορείας ήταν το σχολείο των παιδικών της χρόνων, το 8ο Δ.Σ. Βόλου, στο οποίο διετέλεσε και υποδιευθύντρια. Αφυπηρέτησε τον Αύγουστο του 2004 αφήνοντας σημαντικό έργο και πολλές όμορφες αναμνήσεις στους/στις μαθητές/τριές της, αλλά και στους συναδέλφους της, οι οποίοι διδάχτηκαν από το ήθος και την προσήλωσή της στα εκπαιδευτικά ιδεώδη.
Παράλληλα με την εκπαίδευση ανέπτυξε ουσιαστική πολιτιστική και κοινωνική δράση. Ειδικότερα το 1976 διετέλεσε υπεύθυνη Σχολικών Δράσεων του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Είναι μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Πολιτιστικής Εστίας Μικρασιατών Νέας Ιωνίας Μαγνησίας «ΙΩΝΕΣ» το 1994, με πρώτη πρόεδρο την αείμνηστη Άννα Αϊβαζόγλου, συμμετέχοντας ενεργά στην προσπάθεια συλλογής εγγράφων, κειμηλίων και λοιπών ντοκουμέντων της πολιτιστικής κληρονομιάς των αλησμόνητων πατρίδων της Μικράς Ασίας. Εκλέγεται αδιάλειπτα από την ίδρυση της Εστίας ως σήμερα μέλος του Δ.Σ. και της Εξελεγκτικής της Επιτροπής. Έχει αρθρογραφήσει κατά καιρούς στον τοπικό Τύπο (Θεσσαλία και Ταχυδρόμος) για θέματα που συνδέονται με τις προσκυνηματικές επισκέψεις της Εστίας στις αλησμόνητες πατρίδες της Μικράς Ασίας και σε προσφυγουπόλεις στην Ελλάδα με έντονο μικρασιατικό στοιχείο, καθώς και για εκδηλώσεις του συλλόγου.
Ευτύχησε με τον σύζυγό της, τον γεωπόνο κ. Κυριάκο Ι. Μωραϊτίδη, τέως διευθυντή Αγροτικής Ανάπτυξης Μαγνησίας, επί σειρά ετών, να αποκτήσουν δύο γιους, τον Ιάσονα, ιατρό στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας και τον Μιχαήλ – Παναγιώτη, διδάκτορα Ιστορίας, φιλόλογο Δ.Ε.
Σήμερα η Μαίρη Μανουηλίδου – Μωραϊτίδου απολαμβάνει την καθημερινότητά της, ως σύζυγος, μητέρα, γιαγιά, αλλά και ως άνθρωπος που δεν ξεχνά να προσφέρει τις γνώσεις και το παιδαγωγικό της υλικό, όπως συνέβη κατά την περσινή σχολική χρονιά με τις συμβουλές, αλλά και τα παιδαγωγικά εργαλεία που έδωσε στη διεύθυνση του 30ού Δ.Σχ. Βόλου.
Η κ. Μαίρη ταυτίζεται με τη φράση του Scott Hayden «ο δάσκαλος έχει τρεις αγάπες: Την αγάπη για τη μάθηση, την αγάπη για τους μαθητές και την αγάπη να φέρνει κοντά τις δύο πρώτες αγάπες».
Χρόνια πολλά στην κ. Μαίρη Μανουηλίδου – Μωραϊτίδου, αλλά και σε όλους τους εκπαιδευτικούς, που πασχίζουν, πολλές φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες για μια καλύτερη εκπαίδευση και κατά συνέπεια για έναν καλύτερο κόσμο.
Πασχάλης Δήμου,
δάσκαλος