Πολιτισμός

Η Χριστίνα Μαρία Λαμπροπούλου απαντά στο ερωτηματολόγιο του Proust – “Να μην αφήνουμε τα όνειρά μας κρεμασμένα πάνω σε ένα «πορτμαντό»”

Καλεσμένη μας σήμερα η Χριστίνα Μαρία Λαμπροπούλου.

Επιμέλεια
Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά

Καλωσόρισες, Χριστίνα, στη… χριστουγεννιάτικη «Θεσσαλία»…
Ευχές πολλές για τη γιορτή σου.
Και τώρα ξεκινάμε…
Καταγωγή, παιδικά χρόνια, σπουδές…
Μαίρη μου αγαπημένη τι ωραία να βρίσκομαι εδώ μαζί σου σήμερα που γιορτάζω και να «μοιράζομαι» με εσένα στιγμές. Στιγμές δικές μου. Στιγμές Χριστουγέννων και στιγμές αγάπης και στήριξης που πάντα απλόχερα μας χαρίζεις. Είμαστε, λοιπόν, μαζί σε ένα δεύτερο «Ερωτηματολόγιο του Προυστ», πάλι Χριστούγεννα, δύο χρόνια μετά από το πρώτο μαζί με ένα όνειρο που τότε στο είχα αποκαλύψει. Τώρα, όμως έγινε πράξη. Περισσότερα σε λίγο. Για να μη λέμε πολλά και ξεφεύγουμε από την αρχική ερώτηση. Η ζωή μου λοιπόν το θέμα. Γεννήθηκα στην Αθήνα και πήγα σχολείο στον Βόλο. Μεγάλωσα κάπου ανάμεσα στην Αθήνα και στον Βόλο. Ο πατέρας μου γεννημένος στον Βόλο με μητέρα από την Κωνσταντινούπολη και πατέρα με ρίζες από το Πήλιο και την Πελοπόννησο. Η μητέρα μου από την Αθήνα και ο πατέρας της και παππούς μου γεννημένος στην Καρνεάδου 9, στην πλατεία Κολωνακίου. Άνθρωποι όλοι τους των γραμμάτων, της λογοτεχνίας, του βιβλίου με μόρφωση και εξαιρετική καλλιέργεια. Άνθρωποι πρωτοπόροι γεμάτοι ιδέες και σκέψεις που ώρες μπορούσαν να κάθονται δίπλα σου, να φιλοσοφούν και να σου μαθαίνουν. Από τη γιαγιά μου από την Κωνσταντινούπολη μάλλον κληρονόμησα την αγάπη για τη ζωή και την ικανότητα να κάνεις και να καταφέρνεις πολλά πράγματα μαζί. Επίσης κληρονόμησα την αγάπη για τη μαγειρική, τα αρώματα, τις γεύσεις. Από τη γιαγιά από την Αθήνα κληρονόμησα την αισιοδοξία της. Από τον παππού από την Αθήνα την αγάπη για τις τέχνες, τη γνώση, τη λογοτεχνία, το βιβλίο. Τυπογράφος-στοιχειοθέτης ο ίδιος, ο μοναδικός που μπορούσε να τυπώνει τόσο στα ελληνικά, όσο και στα λατινικά. Στην εποχή του δε δεν υπήρχαν επιμελητές. Αυτό ήταν έργο του τυπογράφου. Και αγαπημένη ασχολία του παππού. Πόσοι και πόσοι συγγραφείς δεν είχαν περάσει από τα χέρια του «Μίμη». Μεταξύ αυτών και ο Μενέλαος Λουντέμης. Και εγώ στα παιδικά χρόνια στο τυπογραφείο του κάπου στη Σίνα με Σόλωνος, να μυρίζω τα βιβλία και το βράδυ να ακούω τη θεατρική φωνή του στο σπίτι, κάπου ανάμεσα στα Εξάρχεια και στο Κολωνάκι, να μου διαβάζει παραμύθια, θέατρο, λογοτεχνία. Και τα πρωινά της Κυριακής οι βόλτες μας, όταν βρισκόμουν Αθήνα, στο Ζάππειο που κατέληγαν σε ένα καφέ για εκείνον και ένα γλυκό για μένα στο γνωστό «Ζόναρς». Αξέχαστες στιγμές χαραγμένες στη μνήμη ανεξίτηλα. Οι γονείς μου στον Βόλο, ο πατέρας μου απόφοιτος της σχολής, που είναι τελικά οικογενειακή παράδοση της ΑΣΟΕΕ ή πλέον Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και η μητέρα μου μαζί του στο φοροτεχνικό τους γραφείο όπου είχα σα δεύτερο σπίτι μου μετά το σχολείο. Και αυτό το γραφείο ήταν που οδήγησε και μένα στην ίδια με τον μπαμπά, αλλά και με τη λατρεμένη αδερφή της μαμάς μου, σχολή και συγκεκριμένα στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και αργότερα, μετά από επίπονες εξετάσεις, στο Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Τμήμα Οργάνωσης Διοίκησης Επιχειρήσεων και Επιχειρησιακής Έρευνας και Μάρκετινγκ με χρηματοοικονομική κατεύθυνση. Όμως ως τελειομανής μαθήτρια και έχοντας το χάρισμα να μαθαίνω εύκολα και γρήγορα δεν έμεινα εκεί. Τελειοποίησα την αγγλική γλώσσα, έμαθα γαλλικά και μετά ιταλικά. Ασχολήθηκα με τον χορό, κάτι που έκανα από παιδί, τον κλασικό και μοντέρνο και οικονομική αρθρογραφία. Άλλωστε πάντοτε μου άρεσε η ενασχόληση με πολλά αντικείμενα ταυτόχρονα. Μετά τις σπουδές και μέχρι τώρα βρίσκομαι στον τραπεζικό χώρο. Όσο για την προσωπική μου ζωή δηλώνω μητέρα μίας κόρης, 20 ετών σήμερα, και νομίζω πως αυτή είναι η πιο σημαντική μου απασχόληση.

Το καλύτερο δώρο Χριστουγέννων…
Το καλύτερο δώρο από όλα έφτασε φέτος σε μένα. Το πρώτο μου μυθιστόρημα από τις «Εκδόσεις Νίκας-Nikasbooks» που κυκλοφόρησε στις 22 Δεκεμβρίου και μαζί η πρώτη φορά που τόλμησα, αφού πάντα έγραφα, να στείλω κάτι δικό μου για αξιολόγηση και δημοσίευση-δημοσιοποίηση.

«Πορτμαντό» λοιπόν… Το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο. Το βιβλίο σου που μόλις κυκλοφόρησε και που μου έκανες την τιμή να το διαβάσω πριν κυκλοφορήσει… Προσωπικά γνώριζα το ταλέντο σου. Το βιβλίο σου είναι ένα κοινωνικό ψυχογράφημα. Συναισθήματα, σκέψεις, επιλογή των λέξεων, τα χειρίζεσαι με μαεστρία ξεχωριστή. Μου άρεσε πολύ. Αλήθεια ήταν η πρώτη σου προσπάθεια να γράψεις μυθιστόρημα;
Εσύ τι θα μας πεις…
Είναι η πρώτη φορά που τόλμησα να προχωρήσω σε έκδοση. Το «Πορτμαντό» είναι ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε απλά και που αφορά όλους και όλα μας τα βιώματα. Είναι εμείς. Είναι όλα όσα ζούμε και βιώνουμε. Και όλα όσα θέλουμε να ζήσουμε. Σκέψεις, λέξεις, συναισθήματα, εικόνες, πρόσωπα καταστάσεις κρεμασμένα απλά ή ξεχασμένα στα κρεμαστάρια του και αποτυπωμένα στον καθρέφτη του. Και αλήθεια από πόσα πράγματα που κουβαλάμε μέσα μας πρέπει να απαλλαγούμε τελικά για να ζήσουμε όπως εμείς θέλουμε; Γιατί όπως και να είχε ή έχει la vita e bella. Αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε μακριά από αντικατοπτρισμούς, στερεότυπα, κοινωνικά πρότυπα και όλα όσα κουβαλάμε μέσα μας όπως αυτά ορίζονται από την οικογένειά μας και την ιστορία της.

Έχεις κάτι άλλο σε αναμονή;
Τώρα που έκανα την αρχή υπάρχουν πολλά σε αναμονή. Ήδη μορφοποιείται και ξεκινά να γράφεται ένα δεύτερο μυθιστόρημα μετά από σχετική έρευνα σε διάφορα και διαφορετικά πεδία.

Εργαζόμενη, με έντονη κοινωνική δράση και προσφορά, πάντα κομψή, πάντα χαρούμενη, αισιόδοξη, δοτική. Και σύντομα πρόεδρος του 1ου Σοροπτιμιστικού Ομίλου. Πες μας λίγο για αυτό…
Ναι μία ακόμα πρόκληση για εμένα, αλλά και μία εξαιρετική τιμή και χαρά που αναλαμβάνω πρόεδρος του 1ου Σοροπτιμιστικού Ομίλου Βόλου για τη διετία 2023-2025. Ελπίζω, λοιπόν και σε αυτό τον ρόλο, της προέδρου και παίρνοντας τη σκυτάλη από την αγαπημένη και εξαιρετική Ροσσάνα Πώποτα, να σταθώ αντάξια των προσδοκιών όλων μας και να τα καταφέρω.

Ποια η ευχή σου για τα φετινά Χριστούγεννα και την καινούρια χρονιά που σε λίγο ξεκινά…
Η ευχή που δίνω σε όλους όταν μιλώ για το μυθιστόρημά μου: Να μην αφήνουμε τα όνειρά μας κρεμασμένα πάνω σε ένα κρεμαστάρι «Πορτμαντό» και να μην περιοριζόμαστε στην εικόνα μας στον καθρέφτη, αλλά να ελευθερωνόμαστε και να ζούμε. Να ζούμε τα όνειρά μας και να τολμάμε να τα ζήσουμε. Καλά Χριστούγεννα και ένα Ευτυχισμένο 2023. Ας κυλίσει η νέα χρονιά με ηρεμία και ομορφιά. Αυτό έχουμε ανάγκη μετά από όσα έχουμε ζήσει τα προηγούμενα χρόνια. Ας είναι απλά «ανθρώπινη»… με αγάπη… με όλα όσα αγαπάμε και με τους αγαπημένους μας δίπλα μας.

Ευχαριστώ για το σημερινό entretien.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το