Του Γιάννη Κάιρα
Φτάσαμε δυστυχώς να λέμε τα αυτονόητα, για να καταφέρουμε να ζήσουμε λίγο ανθρώπινα στη Μαγνησία. Σε αυτόν τον αγώνα για το ιερό δικαίωμα στη Ζωή, κάποιοι ήδη χάνουν τη ζωή τους, άλλοι από τον καρκίνο που βγαίνει από τα φουγάρα της ΑΓΕΤ και άλλων κοντινών εργοστασίων, άλλοι πάνω στον αγώνα ενάντια στην καύση σκουπιδιών συνέπεια, είτε από ψυχική είτε από σωματική βία που ασκήθηκε επάνω τους, αυτό θα το δείξει η Ιστορία και η Ιατρική επιστήμη. Άλλωστε και τα δύο ισοδυναμούν με φόνο εν ψυχρώ! Το σίγουρο είναι ότι άνθρωποι στον Βόλο και ευρύτερα στην Μαγνησία χάνονται σε μικρή ηλικία από αιφνίδια καρδιοαναπνευστικά και καρκίνο, χωρίς πολλοί εξ αυτών να έχουν καπνίσει ή να πίνουν. Το σίγουρο είναι ότι πολλοί άνθρωποι στον Βόλο και στη Μαγνησία παλεύουν να νικήσουν τον καρκίνο, κάθε μέρα και οι οικογένειές τους αγωνίζονται μαζί τους, να τους κρατήσουν στη ζωή. Τα θύματα της καύσης σκουπιδιών και της παραγωγής καρκίνου από αυτή δε θα σταματήσουν ποτέ, αν δεν καταλάβουμε ότι η ανθρώπινη ζωή είναι πιο πολύτιμη από όλα τα λεφτά και την «οικονομική ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται και δεν αγωνιστούμε να τη σταματήσουμε. Εμείς (ο λαός) μιλάμε για ανθρώπινες ζωές. Αυτοί (Κυβέρνηση, ΑΓΕΤ, Δημοτική Αρχή και λοιποί βουλευτές) για κέρδη και ζημιές.