Οι αυταπάτες

Η κοινωνία είναι ένα μωσαϊκό πολλών και διαφόρων συμφερόντων, πολλών και διαφόρων αντιλήψεων και ευαισθησιών. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και αλίμονο εάν συνέβαινε αυτό.
Δεν ξέρουμε όμως στ’ αλήθεια τι συμφέροντα εθίγησαν από το σχολιασμό ενός βίντεο από ένα γκαλά που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και ξέσπασε ένα παραλήρημα εις βάρος μας, από ανθρώπους που πιστεύουν πως η αντίληψη της πραγματικότητας διαμορφώνεται από τις δικές τους αποκλειστικά παραστάσεις, ιδέες, ενέργειες, δουλειές.
Μια επίθεση με ένα είδος αυτισμού που δεν επιδέχεται άλλη εκδοχή από τη δική τους. Μια επίθεση που τους οδηγεί στη φαντασίωση πως η συμπεριφορά τους, αφαιρεί το δικαίωμα στον καθένα να τοποθετείται για το κοινωνικό γίγνεσθαι, για την καθημερινότητα, για καταστάσεις που θα επιμένουμε να χαρακτηρίζουμε παρακμιακές.
Είναι άνθρωποι που πιστεύουν ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, επειδή οι ίδιοι τα βλέπουν, τα αισθάνονται και έχουν λόγους να θέλουν να είναι διαφορετικά. Το φαινόμενο έχει μια γραφικότητα, έναν παραλογισμό, με «επιχειρήματα» που δεν υπάρχουν, με μια κακιά υστερία που εξαντλείται σε ύβρεις και συκοφαντικές προσωπικές επιθέσεις, σε ψέματα, σε στρεβλώσεις. Ο καθένας μπορεί να ζει στις αυταπάτες του, να υπηρετεί όποια συμφέροντα και όποια «αφεντικά» θέλει. Δικαίωμά του… αλλά «κερί» στο δικό τους μανουάλι δεν είναι υποχρεωμένος να ανάβει κανείς. Πολλώ δε μάλλον να καλείται σε «απολογία» γιατί δεν το πράττει. Ο καθένας μπορεί να «περιφέρει» ό,τι θέλει, να πιστεύει πως δεν απευθύνεται σε πολίτες αλλά σε δημόσιο παζάρι και να πουλά όποια πραμάτεια νομίζει. Επίσης, δικαίωμά του. Δεν ευθύνεται όμως κανείς εάν ο κόσμος που είναι έξω από τον δικό τους, δεν αγοράζει το εμπόρευμά τους.
Το να πιστεύουν πάντως πως θα στοιχειώνουν ανθρώπους για να κρατάνε όρθια τα δικά τους τα γεφύρια, είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη τους.