Εργάστηκε για 28 χρόνια στη Νομαρχία Μαγνησίας, συνταξιοδοτήθηκε από το τμήμα Αγροτικής Οικονομίας, έχει εγγονές στην εφηβεία αλλά η ίδια ετοιμάζεται πυρετωδώς για τις Πανελλαδικές εξετάσεις. Πρόκειται για την 70χρονη Βαρβάρα Παρίση που είναι η μεγαλύτερη σε ηλικία σπουδάστρια του 2ου ΕΠΑΛ Βόλου και στόχος της είναι η εισαγωγή σε κάποια από τις σχολές που την ενδιαφέρουν. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της έκθεσης των Επαγγελματικών Λυκείων στην παραλία του Βόλου, την προηγούμενη εβδομάδα, ενθουσίασε ακόμη και τον Υφυπουργό Παιδείας Δ. Μπαξεβανάκη που βρέθηκε στην πόλη.
Τα τελευταία τρία χρόνια είναι μαθήτρια του ΕΠΑΛ και αντιμετωπίζει το σχολείο πολύ σοβαρά, καθώς η μάθηση και οι σπουδές αποτελούν για αυτήν προσωπική επιδίωξη.
«Είναι ένα σοβαρό σχολείο με σωστούς εκπαιδευτικούς. Είναι πραγματικοί δάσκαλοι. Με ώθησαν και έχω φτάσει εδώ, έτοιμη να δώσω πανελλαδικές. Είναι μια μεγάλη προσπάθεια, μια προσωπική μου επιδίωξη. Είναι ένα ηλικιακό απωθημένο. Προέρχομαι από πολύτεκνη οικογένεια και ο πατέρας μου δεν είχε τη δυνατότητα να με στείλει για σπουδές. Έτσι υπηρέτησα στο δημόσιο και είμαι ευχαριστημένη με την καριέρα μου».
Η κ. Παρίση τονίζει πως η γνώση και η μάθηση δεν έχουν ηλικία και θέλει να πετύχει στις εξετάσεις. Η ίδια δηλώνει πως με την εισαγωγή της δεν θα στερήσει κάποια θέση από μαθητή γιατί δεν είναι στόχος της η επαγγελματική αποκατάσταση. «Θα ήθελα να βοηθήσω μόνο εθελοντικά», προσθέτει η ίδια.
Αρχικός της στόχος ήταν η σχολή Πολιτικών Μηχανικών –Αρχιτεκτονική, ωστόσο άλλαξε κατεύθυνση καθώς έπρεπε να δώσει ειδικό μάθημα στη Θεσσαλονίκη.
Επειδή την ενδιαφέρει η διακόσμηση και ο σχεδιασμός, έχει πλέον ως πρώτη της επιλογή τη σχολή Ιστορίας Αρχαιοτήτων στον Βόλο, ενώ στις επιλογές της περιλαμβάνεται επίσης το τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων καθώς και το τμήμα Ένδυσης.
«Ευελπιστώ να περάσω κάπου, γιατί η προσπάθειά μου είναι μεγάλη. Διαβάζω όσο αντέχω. Οι δάσκαλοι μου λένε ότι πρέπει να διαβάζω μισή ώρα και μετά να κάνω διάλειμμα. Εγώ μπορεί να διαβάζω συνεχόμενα και δύο ώρες».
Εκτός από τις Πανελλαδικές, η κυρία Παρίση θα εξεταστεί και στα ενδοσχολικά μαθήματα.
«Έχω χρόνο και πηγαίνω στο σχολείο. Δεν θέλω να κάνω απουσίες. Αν τα καταφέρω θα είναι μια προσωπική ικανοποίηση. Οι δάσκαλοι με ενθαρρύνουν πολύ σε αυτό. Έχω και τις εγγονές μου, 14 και 17 ετών. Η μεγάλη εγγονή μου λέει ότι του χρόνου αυτή θα είναι πρωτοετής και εγώ δευτεροετής.
Από την τάξη της κ. Παρίση κανείς άλλος μαθητής δεν δήλωσε συμμετοχή στις πανελλαδικές εξετάσεις. Η κυρία Βαρβάρα έστειλε μήνυμα στους ανθρώπους που είναι κοντά στην ηλικία της να μην εγκαταλείπουν τους στόχους τους, αλλά και στους μαθητές μικρότερης ηλικίας να συνεχίσουν να αναπτύσσονται πνευματικά.
«Οι εκπαιδευτικοί βοηθούν προς αυτό τον προσανατολισμό. Τα παιδιά πρέπει να συνεχίσουν, γιατί δεν πρέπει να υπάρχει στασιμότητα στη μάθηση και στη γνώση. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνει ένας άνθρωπος πνευματικά, έχει και μια καλύτερη ζωή».
«Εγώ λέω την ηλικία μου και δεν έχω κόπλεξ. Με τα παιδιά στο σχολείο κάνουμε παρέα και τους έχω πει ότι είμαι σαν τη μαμά όλων» ανέφερε η ίδια.
Μιλώντας για το σχολείο όπου φοιτά η κ. Παρίση σημείωσε πως είναι άψογο και έχει μεγάλη ιστορία.
«Πρέπει να σταθεί όρθιο. Από το σχολείο αυτό έχουν βγει επιστήμονες. Πρέπει να βοηθήσει η πολιτεία για να κρατηθεί.
Από την πλευρά του ο διευθυντής του 2ου ΕΠΑΛ Βόλου, Αθανάσιος Γκίκας δήλωσε πως στο σχολείο του οι μαθητές είναι ενήλικοι- και οι περισσότεροι εργαζόμενοι- οι οποίοι κατά κύριο λόγο θέλουν να πάρουν απολυτήριο και πτυχίο κάποιας ειδικότητας. «Κάποιοι διεκδικούν και μία θέση σε ανώτατα ή ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ο σύλλογος καθηγητών είναι πάντα δίπλα τους».
Χαριτολογώντας, ο διευθυντής ανέφερε πως δε, έχει βρεθεί σε άλλο σχολείο όπου μαθήτρια να είναι μεγαλύτερη ηλικιακά από τον ίδιο και τους καθηγητές.
«Ανθρώπους σαν την κ. Παρίση, δεν τους βλέπουμε ως μαθητές αλλά ως συνεργάτες. Κερδίζουμε και εμείς από την εμπειρία τους, προσπαθώντας να αναβαθμίσουμε το σχολείο μας» τόνισε ο κ. Γκίκας και πρόσθεσε πως η κ. Παρίση αποτελεί κίνητρο για τους μικρότερους μαθητές καθώς πρέπει να καταλάβουν ότι δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπουμε στους στόχους μας και πως ποτέ δεν είναι αργά για να μάθουμε.