Ezra Pound – «Τα Cantos της εξιλέωσης – Το Canto της τοκογλυφίας – Στίχοι γραμμένοι για την Όλγα», ένα νέο βιβλίο (μετάφραση Χάρη Βλαβιανού), εκδόσεις Άγρα.
Δέκα τρία Cantos – ολόκληρα, σχεδιάσματα και αποσπάσματα – και οι «Στίχοι για την Όλγα» περιλαμβάνει το δίγλωσσο ποιητικό βιβλίο των εκδόσεων Άγρα, στο οποίο ο Χάρης Βλαβιανός μεταφράζει Ezra Pound (1885-1972), με τον οποίο είχε καταπιαστεί πολύ έντονα και στο παρελθόν.
Επιμέλεια: Χαριτίνη Μαλισσόβα
Η έκδοση, που αποτελεί μείζον εκδοτικό γεγονός, πλαισιώνεται από πρόλογο της Mary de Rachewiltz, κόρη του Pound, η οποία αναφέρεται και στη μακρά γνωριμία της με τον μεταφραστή, από το 1999, τότε που αυτός είχε επισκεφθεί την ίδια και τη μητέρα της Olga Rudge στον πύργο τους, για να μελετήσει βιβλιογραφία σχετική με τον Pound.
Όπως δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Καθημερινή και στον Δ. Μαρίνο ο κ. Χάρης Βλαβιανός:
«Ο βασικός άξονας των Cantos δεν είναι ο αγώνας σου ενάντια στην οικονομική και κοινωνική διαφθορά της εποχής σου – τον οποίο πιστεύεις ότι τελικά έχασες. Ο θεμελιώδης αγώνας σου, αυτόν που αντιλήφθηκες στο τέλος, είναι εκείνος τον οποίο τελικά κέρδισες, ανακαλύπτοντας εκ νέου και αναγνωρίζοντας την αξία και τη δύναμη της συμπόνιας και της αγάπης».
«Κατά τη γνώμη μου μαζί με τον Τ. Σ. Ελιοτ είναι οι μεγαλύτεροι Αμερικανοί ποιητές, ήταν οι πρωτεργάτες του κινήματος του μοντερνισμού στην ποίηση. Αυτό που δεν μπορεί να του συγχωρεθεί δεν είναι τόσο η στράτευσή του με τον Μουσολίνι όσο ο ακραίος αντισημιτισμός του. Αλλά εκείνη την εποχή πάρα πολλοί συγγραφείς είχαν την προκατάληψη του αντισημιτισμού. Ο Πάουντ στο τέλος της ζωής του κατάλαβε αυτό το λάθος….Πρέπει να κατανοήσεις το πνεύμα του Πάουντ για να τον μεταφράσεις. Προσπάθησα να μείνω όσο το δυνατόν κοντά στο κείμενο που είχα μπροστά μου. Δεν ήθελα να κάνω αυθαιρεσίες. Πρόκειται αναμφίβολα για δύσκολο έργο και σκοπός μου ήταν να το κάνω να διαβαστεί σε κατανοητά ελληνικά».
Ποιος ήταν ο Έζρα Πάουντ
Ο Έζρα Ουέστον Λούμις Πάουντ (Ezra Weston Loomis Pound, 30 Οκτωβρίου 1885 – 1 Νοεμβρίου 1972) ήταν Αμερικανός ποιητής και δοκιμιογράφος. Μαζί με τον Τ.Σ. Έλιοτ θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές του αγγλοαμερικανικού λογοτεχνικού ρεύματος του μοντερνισμού. Η συνεισφορά του στην ποίηση ξεκίνησε με την ανάπτυξη του Imagism, ενός ρεύματος που προέρχεται από την κλασική ποίηση της Κίνας και της Ιαπωνίας, την ακρίβεια και την οικονομία της γλώσσας. Τα έργα του περιλαμβάνουν το Ripostes (1912), το Hugh Selwyn Mauberley (1920) και το ανολοκλήρωτο επικό έργο, The Cantos (1917–1969).
Στις αρχές του 20ού αιώνα ο Πάουντ εργάστηκε στο Λονδίνο ως ξένος ανταποκριτής σε αμερικανικές εφημερίδες και βοήθησε στην ανακάλυψη και διαμόρφωση του έργου σύγχρονων συγγραφέων όπως ο Τ.Σ. Έλιοτ, ο Τζέιμς Τζόϋς, ο Ρόμπερτ Φροστ και ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Εκνευρισμένος από τις σφαγές που προκλήθηκαν κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πάουντ έχασε την πίστη του στην Μεγάλη Βρετανία και κατηγόρησε τον πόλεμο για την τοκογλυφία και τον διεθνή καπιταλισμό. Μετακόμισε την Ιταλία το 1924 και καθ’όλη την διάρκεια της δεκαετίας του 1930 και του 1940 τάχθηκε υπέρ του Μουσολίνι, εξέφρασε την υποστήριξή του στον Χίτλερ και έγραψε δημοσιεύσεις σε εφημερίδες του Βρετανού φασίστα Oswald Mosley. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πληρώθηκε από την ιταλική κυβέρνηση για να ασκήσει μέσω ραδιοφώνου αρνητική κριτική στις ΗΠΑ, τον Φράνκλιν Ρούσβελτ και τους Εβραίους με αποτέλεσμα να συλληφθεί από τις αμερικανικές δυνάμεις στην Ιταλία το 1945 με την κατηγορία της προδοσίας. Πέρασε αρκετούς μήνες υπό κράτηση σε ένα αμερικανικό στρατόπεδο στην Πίζα και τρεις εβδομάδες σε ένα ατσάλινο κλουβί, που του προκάλεσε μια διανοητική κατάρρευση. Εξαιτίας αυτού, και προκειμένου να γλιτώσει την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, νοσηλεύτηκε στο ψυχιατρικό νοσοκομείο St Elizabeth στην Ουάσινγκτον για πάνω από 12 χρόνια.
Ενώ βρισκόταν υπό κράτηση στην Ιταλία, ο Πάουντ ξεκίνησε να γράψει αποσπάσματα του έργου The Cantos. Αυτά δημοσιεύτηκαν με τον τίτλο The Pisan Cantos (1948) και βραβεύτηκε με το Bollingen Prize το 1949. Χάρη σε μια εκστρατεία κυρίως από συγγραφείς, με πρωτοστάτες τους Έλιοτ και Χέμινγουεϊ, ο Πάουντ έφυγε από το St. Elizabeth το 1958 και επέστρεψε στην Ιταλία όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του. Οι πολιτικές απόψεις του επιβεβαιώνουν ότι το έργο του παραμένει τόσο αμφιλεγόμενο όσο και κατά την περίοδο συγγραφής του ; το 1933 το περιοδικό Time τον αποκάλεσε «μια γάτα που περπατά ολομόναχη, με σθένος, χωρίς σπίτι και μη ασφαλής για τα παιδιά». Ο Χέμινγουεϊ έγραψε: «Τα καλύτερα γραπτά του Πάουντ θα διαρκέσουν όσο υφίσταται η παραμικρή λογοτεχνία».
(Πηγές: Καθημερινή, Athens Voice, Βικιπαίδεια)