Έντεκα μήνες μετά από την κυκλοφορία της «Αρχαιόπολης» (εκδόσεις Κοντύλι), μίας πρωτότυπης συλλογής με αρχαιολογικά παραμύθια για τον Βόλο και το Πήλιο, η Γιώτα Πάντου έγραψε ένα εξίσου ενδιαφέρον βιβλίο για παιδιά, τοποθετώντας αυτή τη φορά την πλοκή των ιστοριών της στα χρόνια της Επανάστασης του 1821. Η Βολιώτισσα αρχαιολόγος και ξεναγός βρήκε πρόσφορο έδαφος στον πλούτο της Ιστορίας που κρύβει η Μαγνησία και με περίτεχνο τρόπο «φωτίζει» τον ηρωικό αγώνα των προγόνων μας πριν από δύο αιώνες.
Το καινούργιο βιβλίο της κ. Πάντου με τον τίτλο «Βόλος/Πήλιο – Παιδικές ιστορίες από τα χρόνια της Επανάστασης» τέθηκε υπό την αιγίδα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021». Πέρα από τον επετειακό χαρακτήρα που έχει και προσέλκυσε μεμιάς το ενδιαφέρον του φορέα που συντόνισε τις εκδηλώσεις για τα διακόσια χρόνια από τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας, αναδεικνύει άγνωστες πτυχές της δράσης των εγχώριων αγωνιστών, οι οποίοι το 1821 έδωσαν τα πάντα για να δούνε τον τόπο τους ελεύθερο. Επιστρατεύοντας τη λογοτεχνία, ανασύνθεσε τις ζωές σημαντικών προσωπικοτήτων της Μαγνησίας και «έχτισε» έξι πρωτότυπες ιστορίες για παιδιά, που στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα και τα οποία έλαβαν χώρα στην περιοχή στα χρόνια της Επανάστασης.
Κληθείσα να σχολιάσει την οπτική του καινούργιου βιβλίου της, που τυπώθηκε κατόπιν χορηγίας της εταιρείας «Χαλυβουργία Ελλάδος Α.Ε.», η κ. Πάντου τόνισε: «Με ενδιέφερε να αφηγηθώ στα νέα παιδιά την ιστορία της Επανάστασης του 1821 στον Βόλο και στο Πήλιο. Κανένα σχολικό βιβλίο δεν τα μνημονεύει και θέλησα να μιλήσω για τα γεγονότα αυτά, χρησιμοποιώντας μία γλώσσα απλή που μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητή από τα παιδιά και να τα συγκινήσει. Παράλληλα, ήθελα να δείξω τι έχει μείνει πίσω από την εποχή εκείνη. Δηλαδή τι μπορούμε να δούμε στην πόλη μας και στα χωριά του Πηλίου. Να συνδέσω τα γεγονότα εκείνα με τα ιστορικά τοπόσημα της περιοχής μας».
Το Ελληνομουσείο στη Ζαγορά ή τα απομεινάρια του οθωμανικού Κάστρου στα Παλαιά που θυμίζουν την πολιορκία του Βόλου, είναι δύο χαρακτηριστικά σημεία αναφοράς από τον ξεσηκωμό των προγόνων μας πριν από διακόσια χρόνια. «Σήμερα μπορούμε για παράδειγμα να δούμε τα ερείπια της πυριτιδαποθήκης που είχαν οι Οθωμανοί στο Κάστρο του Βόλου. Και ο υποψιασμένος αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι από τους Οθωμανούς, οι οποίοι έζησαν για τέσσερις αιώνες στη Θεσσαλία – μην το ξεχνάμε αυτό – διασώζονται ελάχιστα πράγματα. Αποδεικνύεται έτσι ότι πολλές φορές επιλέγουμε τι θέλουμε να θυμόμαστε. Όμως, με κάθε μνημείο που χάνεται, η Ιστορία του τόπου μας γίνεται φτωχότερη», σημείωσε με νόημα η συγγραφέας, η οποία έπειτα στάθηκε σε ένα αξιοθαύμαστο τοπόσημο του Νοτίου Πηλίου: «Στο Τρίκερι έχουμε το «Τειχόκαστρο», που έχει μήκος 700 μέτρα και δεν είναι τίποτα άλλο από τα ταμπούρια, τα αναχώματα δηλαδή που έχτισαν μέσα σε μία νύχτα οι Πηλιορείτες επαναστάτες για να προστατεύσουν το χωριό από τα ασκέρια του Κιουταχή την άνοιξη του 1823. Και είναι το πιο εντυπωσιακό, ίσως, μνημείο που μας θυμίζει τον αγώνα των ντόπιων να κρατήσουν «ζωντανό» τον αγώνα στο Πήλιο».
Κλείνοντας, η έμπειρη ξεναγός, η οποία διαθέτει επίσης τίτλο διδακτορικών σπουδών από το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στο Μπάφαλο, έθιξε ένα εξίσου σοβαρό ζήτημα, που έχει να κάνει με το εάν σήμερα υπάρχει η δυνατότητα να ξαναγραφτούν κάποια κεφάλαια της Ιστορίας: «Ένα από τα πιο δύσκολα ερωτήματα που μπορούν να τεθούν σε κάποιον ιστορικό έχει να κάνει με το κατά πόσο μπορούμε να ξαναγράψουμε την Ιστορία. Θα αναφέρω το εξής παράδειγμα: Υπάρχει μία εκπληκτική μελέτη για τη ζωοφόρο του Παρθενώνα από μία αρχαιολόγο από τις ΗΠΑ, την Joan Breton Connelly, η οποία μάλιστα βραβεύθηκε για τη θεωρία της και εμείς εδώ στην Ελλάδα την αγνοούμε παντελώς. Η συγκεκριμένη επιστήμονας υποστηρίζει πως έχει μυθικό χαρακτήρα και σχετίζεται με τον Ερεχθέα. Όποιος διαβάζει το βιβλίο της, που τιτλοφορείται «Το αίνιγμα του Παρθενώνα», θα διαπιστώσει ότι η θεωρία της είναι τόσο καλά τεκμηριωμένη, που μας οδηγεί σε σκέψεις και αμφισβητεί θεμελιώδεις πεποιθήσεις μας για το συγκεκριμένο μνημείο».