Γιώργος Σύρος: Ο κινηματογράφος έχει ισχυρό αποτύπωμα στη δημόσια Ιστορία

Με έναν σύντομο χαιρετισμό καλωσόρισε τους θεατές στην προβολή της ταινίας «Πέντε 5» στο Αχίλλειο ο Γιώργος Σύρος, αναφερόμενος στη γνωριμία του με τον σκηνοθέτη Βασίλη Τσικάρα και υπογραμμίζοντας εν συνεχεία τη στενή σχέση κινηματογράφου και ιστορίας:
«Ήταν πριν κάποια έτη όταν έγραφα το δεύτερο βιβλίο μου «Διά Πυρός και Αίματος: Το Πολεμικό Χρονικό του 1821» και στο διαδίκτυο το μάτι μου έπεσε πάνω στο όνομα «Βασίλης Τσικάρας». Ήταν η αρχή μιας ουσιαστικής γνωριμίας και εποικοδομητικής συνεργασίας. Ο Βασίλης προλόγισε το βιβλίο, ενώ τα κέρδη διετέθησαν για το γύρισμα της ταινίας. Θεωρώ πως στον άνθρωπο αυτό η Πολιτεία θα έπρεπε να αναθέσει τον ρόλο του εθνικού σκηνοθέτη, ο οποίος θα είχε τη δυνατότητα να αναβιώνει σημαίνουσες πτυχές και εκφάνσεις της ελληνικής και ευρωπαϊκής ιστορίας. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Για την ακρίβεια ούτε ένα ευρώ δεν διετέθη από την πολιτεία για την ταινία του Βασίλη.
Η ταινία λοιπόν πραγματεύεται το σχετικώς άγνωστο Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης, τον Σεπτέμβριο του 1821, προσβλέποντας στη διατήρηση της συλλογικής πολιτισμικής μνήμης. Όσοι είναι σινεφίλ ή φιλίστορες, αντιλαμβάνονται τον ισχυρό αντίκτυπο που έχει ο κινηματογράφος στη δημόσια σκέψη και το αποτύπωμα που αφήνει στη δημόσια ιστορία. Οι ιστορικές ταινίες αναβιώνουν με τον πλέον γλαφυρό τρόπο τα συλλογικά αρχέτυπα, μια αποστολή που κανονικά ανήκει στο (ανεπαρκές και προβληματικό πλέον) εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο αρέσει να κουράζει τη μαθητιώσα νεολαία, καθιστώντας το 1821 ένα άχρωμο, άνευρο και αδιάφορο αφήγημα».