Πολιτισμός

Γιώργος Μουτσιάρας: Όλοι έχουν δικαίωμα πρόσβασης στην Τέχνη – Συνεργασία του Βολιώτη μαέστρου με την Συμφωνική Ορχήστρα της Ε.Ρ.Τ.

Ο Βολιώτης μαέστρος Γιώργος Μουτσιάρας, με πλούσια καλλιτεχνική δράση στην Ολλανδία μιλά σήμερα στη «Θ» για τα αποτελέσματα της συνεργασίας με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Ε.Ρ.Τ. Η συναυλία που μαγνητοσκοπήθηκε θα μεταδοθεί την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου, στις 11:30 π.μ., από την ΕΡΤ2. Με την αφορμή αυτή καταθέτει προτάσεις για τη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων σε Βόλο και Πήλιο, όπου προηγούμενα καλοκαίρια έχει λάβει μέρος με επιτυχία. Δεν παραλείπει βέβαια να καταθέσει τις απόψεις του και για το επίπεδο του μουσικού πολιτισμού σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Συνέντευξη στον Δημήτρη Ράλλη 

Μιλήστε μας για τη συνεργασία με μια μεγάλη ορχήστρα της χώρας. Πώς προέκυψε;
Τον Οκτώβριο του περασμένου έτους είχα την τιμή και τη χαρά να συνεργαστώ για πρώτη φορά με μια ελληνική ορχήστρα και συγκεκριμένα με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Ε.Ρ.Τ. Το συναίσθημα της επιστροφής στην Ελλάδα για μια συνεργασία με ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά σύνολα της χώρας είναι αυτό της ικανοποίησης, βασισμένο στην αναγνώριση του έργου μου των περασμένων ετών. Είναι ωραίο να επιστρέφεις στη ρίζα, να παρατηρείς τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν οι ελληνικές επαγγελματικές ορχήστρες, να συναναστρέφεσαι μουσικούς και προσωπικό και να ζεις στην καθημερινότητα τους βιώνοντας παράλληλα όλες τις ομορφιές, όλες τις δυσκολίες, όλα τα ευχάριστα, αλλά και τα δυσάρεστα του επαγγέλματος αυτού κάτω από τις συνθήκες στις οποίες γίνεται, αναπόφευκτα με κάποια σύγκριση των ορχηστρών του εξωτερικού.
Η συνεργασία αυτή προέκυψε μετά από την πρόσκληση που δέχτηκα από τον διευθυντή των μουσικών συνόλων της Ε.Ρ.Τ., κ. Αναστάσιο Συμεωνίδη, να έρθω στην Αθήνα από την Ολλανδία, όπου και διαμένω, ώστε να διευθύνω την ορχήστρα ως προσκεκλημένος διευθυντής. Δέχτηκα με χαρά την πρόσκληση αυτή γιατί έτσι μου δινόταν η ευκαιρία να δουλέψω με μία από τις αρτιότερες, αξιολογότερες επαγγελματικές ορχήστρες της χώρας και ταυτόχρονα θα μπορούσα να επικοινωνήσω μέσω του τηλεοπτικού φακού, τόσο με τους αγαπητούς μου συμπολίτες, όσο και με φιλόμουσους ανά την επικράτεια.

Τι θα παρουσιάσετε μαζί;
Το πρόγραμμα πάνω στο οποίο δουλέψαμε προορίζεται για τη μοναδική εκπομπή των τριών μουσικών συνόλων στη Δημόσια Τηλεόραση με τον τίτλο «Εν Συνόλω». Η εκπομπή αυτή μεταδίδεται κάθε Κυριακή το πρωί μόνο τηλεοπτικά και δυστυχώς όχι διαδικτυακά, λόγω πνευματικών δικαιωμάτων. Η συγκεκριμένη εκπομπή στην οποία θα διευθύνω την Εθνική Συμφωνική θα μεταδοθεί την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου, στις 11.30 π.μ., από την ΕΡΤ2. Οι τηλεθεατές θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν σε μαγνητοσκόπηση τη συναυλία που έδωσε στις 26 Οκτωβρίου 2018 η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Ε.Ρ.Τ. στο Στούντιο Δ’. Ειδικότερα θα παρουσιαστούν τα εξής έργα:
● Πέντε Μινιατούρες για Κιθάρα κι Ορχήστρα Εγχόρδων του Μανόλη Ανδρουλιδάκη. Σολίστ στην κιθάρα είναι ο συνθέτης.
● Συμφωνία Νο. 1 σε Ντο Μείζονα του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν.

Έχει μέλλον η συνεργασία;
Αυτό δεν το γνωρίζω, αλλά το εύχομαι, μιας και όλα πήγαν πάρα πολύ καλά και στο τέλος κι οι δύο πλευρές έμειναν ευχαριστημένες τόσο απ’ το αποτέλεσμα, όσο κι από την πορεία προς το αποτέλεσμα καθ’ όλη τη διάρκεια των δοκιμών. Μακάρι να ευοδωθεί μια συνέχεια σ’ αυτή τη συνεργασία!

Πού επικεντρώνεται σήμερα η δραστηριότητά σας στην Ολλανδία;
Στην Ολλανδία το καλλιτεχνικό μου έργο εστιάζεται σε τρία μουσικά σωματεία με τα οποία συνεργάζομαι ως καλλιτεχνικός διευθυντής, καθώς και σε μερικά άλλα στα οποία εργάζομαι ως προσκεκλημένος. Αρχικά θ’ αναφέρω το σωματείο «Toonkunst Bussum», το οποίο σε ακριβή μετάφραση θα το ονομάζαμε «Τέχνη του (μουσικού) τόνου», στην πόλη Μπύσουμ. Το σωματείο αυτό έχει μια ιδιαιτερότητα: Συνδυάζει συμφωνική ορχήστρα και χορωδία. Εστιάζεται κυρίως σε μουσικά κομμάτια τα οποία είναι γραμμένα για χορωδία και ορχήστρα, ενίοτε και με τη συμμετοχή κάποιου ή κάποιων σολίστ. Στο σωματείο αυτό άρχισα να εργάζομαι ως μουσικός και καλλιτεχνικός διευθυντής πριν 2,5 χρόνια. Η απαίτηση του σωματείου ήταν ο νέος τους μουσικός διευθυντής να είναι τόσο μαέστρος ορχήστρας, όσο και χορωδίας. Ενώ η χορωδία γιόρτασε πέρυσι τα 135 της χρόνια (ιδρύθηκε το 1883), η ορχήστρα προσαρτήθηκε μόλις 73 χρόνια πριν. Η παράδοση του σωματείου από τότε είναι να διευθύνει και τα δύο σύνολα ο ίδιος μαέστρος. Στο πρόσωπό μου είδαν κάποιον που θα μπορούσε να αναλάβει τα ηνία της μουσικής διεύθυνσης και καλλιτεχνικής ώθησης σε νέα μουσικά μονοπάτια ερμηνείας κι έκφρασης. Στον προγραμματισμό μας εκεί συμπεριλαμβάνεται μια φορά τον χρόνο και μία συναυλία της ορχήστρας με παιδικό πρόγραμμα για παιδικό ακροατήριο, καθώς και μια εμφάνιση της χορωδίας χωρίς την ορχήστρα σε κάποιο χορωδιακό φεστιβάλ.
Το δεύτερο σωματείο, με το οποίο συνεργάζομαι εδώ και δέκα χρόνια ήδη, είναι η «Ελληνική Χορωδία Φιλομήλα του Άμστερνταμ». Η χορωδία αυτή, παρ’ όλο που ονομάζεται «Ελληνική», είναι μια χορωδία αμιγώς ολλανδική, αποτελείται δηλαδή από Ολλανδούς τραγουδιστές οι οποίοι αρέσκονται στο να τραγουδούν ελληνικά τραγούδια. Είναι η μοναδική πολυφωνική χορωδία στη χώρα που ασχολείται αποκλειστικά με αυτό το ρεπερτόριο.
Το τρίτο μουσικό σύνολο στο οποίο εργάζομαι είναι ένα σύνολο που ίδρυσα μαζί με κάποιους συνεργάτες κι είναι ακόμη στα σκαριά. Ονομάζεται «Ολλανδική Καμεράτα» και είναι μια ορχήστρα δωματίου η οποία αποτελείται από λιγοστούς, αλλά κορυφαίους παίχτες μουσικούς. Κάθε αρχή και δύσκολη βέβαια…

Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδιά σας;
Τα σχέδια επικεντρώνονται κυρίως στην ανάπτυξη αυτής της τελευταίας ορχήστρας που ανέφερα. Είναι ένα σημαντικό εγχείρημα για μένα να επιτύχει αυτή η προσπάθεια και το βλέπω ως πρόκληση. Στα σχέδιά μου περιλαμβάνονται και κάποιες συνεργασίες με άλλες ορχήστρες τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε άλλες χώρες.

Τι θα προτείνατε για περισσότερες και ποιοτικότερες πολιτιστικές εκδηλώσεις σε Βόλο και Πήλιο;
Είναι γνωστό πως ο Βόλος σφύζει από εκδηλώσεις κι από πολιτιστική κίνηση. Είναι μία από τις πιο δραστήριες πόλεις τις χώρας στον πολιτιστικό χώρο κι αυτό οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος σ’ όλους τους πολιτιστικούς φορείς διαφόρων αντικειμένων που απαρτίζουν την πόλη. Ίσως λοιπόν δε θα επικεντρωνόμουν στην ποσότητα, όσο στην ποιότητα των εκδηλώσεων αυτών. Η άποψή μου είναι πως πάντα υπάρχει χώρος για βελτίωση, πάντα θα πρέπει όλοι να προσπαθούν να δώσουν το κάτι παραπάνω. Τα σωστά άτομα, οι επαΐοντες, στις σωστές θέσεις, είναι επίσης αυτά που θα κινήσουν την πολιτιστική κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο κάθε φορέας, είτε αυτός λέγεται Δήμος Βόλου είτε το μικρότερο σωματείο, πρέπει ν’ αναζητά τους κατάλληλους ανθρώπους για τις κατάλληλες θέσεις. Η καλύτερη κι εγκυρότερη οργάνωση είναι επίσης ένα στοιχείο επιτυχίας. Όποιος αρχίζει νωρίς την οργάνωση έχει την ευχέρεια ν’ αντιμετωπίσει απρόβλεπτες καταστάσεις και προβλήματα που μπορεί να βγουν στην πορεία. Στην εποχή μας το μεγάλο δώρο του διαδικτύου μπορεί επίσης να συνεισφέρει σημαντικά. Ο κόσμος μπορεί να δει όλα όσα γίνονται σε άλλες πλευρές του πλανήτη, να πάρει ιδέες, να μάθει, να επιμορφωθεί, ακόμη και να μιμηθεί. Εάν το κριτήριό του είναι υψηλό και ανοιχτό σε νέες μεθόδους, σε πειραματισμούς, σε δοκιμές και σε εφαρμογές, πολλά μπορούν να γίνουν σε ανώτερο πολιτιστικό επίπεδο. Τόσο από πλευράς διοργανωτών οι οποίοι μπορούν να βελτιώσουν τις παραγωγές τους, όσο και σε επίπεδο κοινού των εκδηλώσεων το οποίο μπορεί μέσα από κριτική και ψηφοφορίες online να γίνει πιο αυστηρό κι απαιτητικό.
Στο Πήλιο βλέπω να γίνονται επίσης αρκετές εκδηλώσεις οι οποίες έχουν πολλές φορές ένα τοπικό χρώμα της πηλιορείτικης παράδοσης κι αυτό είναι θετικό, αλλά δεν είναι αρκετό. Στα περισσότερα μέρη επικεντρώνονται κυρίως σ’ εκδηλώσεις κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Καλό θα είναι να γίνονται κάποια βήματα προσέγγισης του ντόπιου πληθυσμού των ορεινών περιοχών και τους υπόλοιπους μήνες. Σ’ αυτό πρέπει να βοηθήσουν και τοπικοί φορείς, αλλά ίσως θα πρέπει να γίνει και κάποια προσπάθεια από τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα προς τα μικρότερα. Ο καλλιτέχνης είν’ αυτός πρέπει να πάει αρχικά πρώτος προς τον κόσμο ώστε ο κόσμος να πλησιάσει την Τέχνη. Θα πρότεινα στους φορείς του Βόλου οι οποίοι διοργανώνουν εκδηλώσεις εντός πόλης να τολμήσουν να τις επαναλάβουν κι αλλού, σε μέρη του Πηλίου κι ευρύτερα της Μαγνησίας. Θα πρότεινα επίσης πολιτιστικούς φορείς και παράγοντες μικρότερων Δήμων να απευθύνουν προσκλήσεις για επανάληψη εκδηλώσεων στα μέρη τους από φορείς που δραστηριοποιούνται μόνο στον Βόλο. Όλοι έχουν δικαίωμα στην πρόσβαση στην Τέχνη.

Αν προχωρούσατε σε μια σύγκριση για το επίπεδο του μουσικού πολιτισμού σε Ελλάδα και Ευρώπη, τι θα επισημαίνατε;
Ο μουσικός πολιτισμός στην Ελλάδα έχει γνωρίσει σημαντική άνοδο τα τελευταία χρόνια κι αυτό οφείλεται εν μέρει στο διαδίκτυο και στις επιρροές του όπως τις προανέφερα, αλλά και στην Ευρώπη, ή ακόμη πιο σαφώς, στους Έλληνες της Ευρώπης οι οποίοι μετά τις σπουδές τους σε ξένες χώρες επιλέγουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Οι γνώσεις και η «τεχνογνωσία» που αποκτώνται σε σχολές και Πανεπιστήμια του εξωτερικού μεταφέρονται πλέον και μεταδίδονται και στην Ελλάδα. Χρησιμοποιούνται απ’ τους ίδιους τους επαγγελματίες καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνται στον ελληνικό χώρο, καθώς και απ’ τους δασκάλους κι εκπαιδευτικούς που μεταλαμπαδεύουν αυτή τη γνώση στις νεότερες ελληνικές γενιές. Μου κάνει ιδιαίτερα θετική εντύπωση η άνθιση παιδικών και νεανικών ορχηστρών στην Ελλάδα σε πολλές περιοχές της, συμπεριλαμβανομένων και πολλών νησιών! Επίσης η Ελλάδα ήταν πάντα και συνεχίζει να είναι πηγή ταλέντων. Ιδιαίτερα στον τομέα των τραγουδιστών και των πνευστών οργάνων η Ελλάδα έχει να επιδείξει κορυφαίους καλλιτέχνες. Ο οικονομικός παράγοντας όμως είναι (δυστυχώς) άμεσα συνυφασμένος με τις Τέχνες και φυσικά με τη μουσική. Όπου γίνονται χορηγίες, όπου γίνονται δωρεές κι όπου ιδιωτικοί και κρατικοί φορείς συναντιούνται για να στηρίξουν οικονομικά πολιτιστικές προσπάθειες, εκεί επικρατεί άνθιση. Στην Ευρώπη τα πράγματα έχουν επίσης αλλάξει τις τελευταίες δεκαετίες λόγω της γενικότερης αλλαγής της οικονομικής πολιτικής των περισσότερων χωρών που βλέπουν τη μουσική, την Τέχνη και τον Πολιτισμό ως τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Παρ’ όλες τις δυσκολίες βέβαια η Ευρώπη ακόμη καλά κρατεί κι ο μουσικός πολιτισμός, που δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ τη μουσική βιομηχανία, αντιστέκεται με κύριους πρωτοστάτες τους ίδιους τους καλλιτέχνες μουσικούς. Το επίπεδο παραμένει υψηλό κι ο ζήλος για αρτιότητα επίσης. Στην Ελλάδα θα πρέπει να γίνουν ακόμη κάποια βήματα τα οποία αρχικά θ’ ανεβάσουν το κοινωνικό επίπεδο και δευτερευόντως το οικονομικό και το πολιτιστικό των επαγγελματιών μουσικών. Η βελτίωση αυτή θα είναι μεγάλο κίνητρο επιστροφής ακόμη περισσότερων καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το