Κάθε φορά που ο Γιάννης Βουλτσίδης στέκεται πίσω από τον μπερντέ του Καραγκιόζη, φροντίζει να δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Η σχέση του Θρακιώτη καλλιτέχνη με τον αγαπημένο ήρωα μικρών και μεγάλων του θεάτρου σκιών μετράει ήδη 30 χρόνια. Ωστόσο, για τον ίδιον είναι σαν να μην πέρασε μία ημέρα από τότε που ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τον Καραγκιόζη, έχοντας μάλιστα συνοδοιπόρο τη σύζυγό του, Γεωργία Γιαννοπούλου. Ίδρυσαν μαζί το Θρακικό Θέατρο Σκιών, ενώ τα τελευταία χρόνια λειτουργούν και το «Μικρό Διάκοσμο», ένα Κέντρο Πολιτισμού και Περιηγήσεων με βάση τον τόπο καταγωγής τους, την Κομοτηνή.
Ο επιτυχημένος την τελευταία τετραετία επισκέπτεται τακτικά τη Μαγνησία, έχοντας αναπτύξει στενή συνεργασία με την αστική εταιρεία «Πήλιον Όρος». Μάλιστα, χθες το βράδυ έδωσε μία ακόμη παράσταση στην περιοχή μας, αφού ο Γιάννης Βουλτσίδης βρέθηκε στην πλατεία της Αργαλαστής παρουσιάζοντας το έργο «Ο Καραγκιόζης μετανάστης». «Νομίζω πως το έργο είναι επίκαιρο όσο ποτέ, αφού κι εμείς γινόμαστε ξανά μετανάστες» σχολίασε χαρακτηριστικά ο Γιάννης Βουλτσίδης, που δεν έκρυψε την ικανοποίησή του για την ανταπόκριση του κοινού: «Οι θεατές «αγκαλιάζουν» την προσπάθειά μας κι αυτό μαρτυρά πως αναζητούν πλέον την ποιότητα σε αυτά που θέλουν να δούνε, κάτι που δεν βλέπαμε τόσο συχνά στο πρόσφατο παρελθόν. Χαίρομαι ιδιαίτερα για τη συνεργασία μου με το Μουσείο Ελιάς Πηλίου και από το αποτέλεσμα φαίνεται πως παράγουμε κάτι που χαίρεται ο κόσμος. Πέρα από τις παραστάσεις έχουμε εκδώσει και δύο βιβλία. Το πρώτο είχε τίτλο «Ο Καραγκιόζης μάγειρας στην Αργώ του Ιάσονα», ενώ «Ο Καραγκιόζης μετανάστης» κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό».
Ο Γιάννης Βουλτσίδης στάθηκε ιδιαίτερα στη βοήθεια που έχει από τη Γεωργία Γιαννοπούλου, με την οποία μοιράζονται την αγάπη για τον Καραγκιόζη: «Η γυναίκα μου είναι μουσικός και ζωγράφος. Στηρίζει εικαστικά την όλη υπόθεση, αφού κατασκευάζει τις φιγούρες. Παράλληλα παίζει σαντούρι, μια και σε όλες τις παραστάσεις έχουμε «ζωντανή» μουσική. Είμαστε στο… κουρμπέτι κοντά στα 30 χρόνια. Έχουμε γυρίσει κάθε γωνιά της Ελλάδας. Μάλιστα, όταν ήμασταν πιο νέοι, επί μία πενταετία πηγαίναμε από το ένα μέρος στο άλλο, δίχως καν να έχουμε δικό μας αυτοκίνητο. Όμως, χάρη στον Καραγκιόζη ζήσαμε πολλά πράγματα. Για τη Γεωργία κι εμένα είναι η ζωή μας. Ανταμώσαμε ενδιαφέροντες ανθρώπους, οι οποίοι είχαν πολλά να μας πούνε. Πράγματα που περνούσαμε την επόμενη ημέρα στον μπερντέ. Εμπλουτίζαμε και διαμορφώναμε τις παραστάσεις μας από εκείνα που βλέπαμε. Πλάθαμε νέες ιστορίες, μέχρι και καινούρια τοπία και ήρωες. Το θέατρο σκιών είναι μία Τέχνη που πρέπει να επικοινωνείς με τον κόσμο, αλλιώς κινδυνεύει να μουσειοποιηθεί και να μην προκαλεί κανένα ενδιαφέρον στο κοινό».
Στη συνέχεια ο Θρακιώτης καραγκιοζοπαίχτης στάθηκε στη σημασία που έχει αυτό που κάνει τη σημερινή εποχή, λέγοντας: «Θα έλεγα πως κάνουμε ένα θέατρο αριστοφανικό. Ο Καραγκιόζης ενδιαφέρεται για το τι συμβαίνει στην κοινωνία. Όταν υποφέρει ο κόσμος, υποφέρει κι εκείνος. Έτσι αντιδρά και μάχεται ενάντια στις συμβατικές καταστάσεις που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Κι αυτό είναι το βαθύτερο νόημα σ’ αυτό που κάνουμε και στο «Μικρό Διάκοσμο». Σε ένα από τα έργα μου, ο Καραγκιόζης είπε πως στο γυμναστήριο ασκούμε το σώμα μας. Όμως, η ψυχή μας για να «γυμναστεί» έχει ανάγκη από μία δημιουργική εξωστρέφεια, μέσα από κάθε μορφή τέχνης. Με όσα περνάει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, υπάρχει κόσμος που επαναπροσδιόρισε αυτά που θέλει να κάνει, μακριά από τα ψευδεπίγραφα πρότυπα του καταναλωτισμού».