Τοπικά

Γιάννης Τράντας: Πνεύμα που μάγευε η Αμαλία Μεγαπάνου

Ο Γιάννης Τράντας αποχαιρετά την Αμαλία Μεγαπάνου και θυμάται τη γνωριμία του με τη σπουδαία συγγραφέα, που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες ημέρες σε ηλικία 91 ετών. Στο άκουσμα της είδησης για τον θάνατό της, γύρισε πίσω τον χρόνο και μίλησε για την πρώτη φορά που τη συνάντησε.
Η πρώην σύζυγος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με τον οποίον μοιράστηκε 21 χρόνια κοινού βίου, στα νιάτα της αποτέλεσε το σύμβολο μίας ολόκληρης εποχής με την κομψότητα που τη διέκρινε. Ο Γιάννης Τράντας βρέθηκε με τη Μεγαπάνου αρχές Δεκεμβρίου του 1995, ακριβώς τρία χρόνια μετά την ίδρυση της Εστίας Θεάτρου «Ερινεώς», όπου κατέχει μέχρι και σήμερα τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή. Ο γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός ενθυμούμενος την Αμαλία Μεγαπάνου έκανε λόγο για έναν αξιοσημείωτο άνθρωπο:
«Μέσα από απανωτές συμπτώσεις βρέθηκα καλεσμένος στο σπίτι της. Ο «Ομηρικός Ύμνος εις Δήμητρα» μόλις είχε μεταφραστεί από την ίδια σε μια υπέροχη νεοελληνική απόδοση. Ήδη δούλευα πάνω στον Ύμνο και η νέα μετάφραση ήρθε και οικοδόμησε τη θεατρική ποιότητα και οντότητα του έργου. Προσκεκλημένος σπίτι της να γνωριστούμε και να αναπτύξω το σχέδιό μου για τη θεατροποίηση του Ύμνου, ώστε να πάρω ή όχι την έγκρισή της για να χρησιμοποιήσω τη μετάφραση και πόσο κάνει φυσικά ως προς τα δικαιώματα και τα σχετικά. Είχα ζητήσει επαφή και η απάντηση ήταν, αύριο το πρωί στο σπίτι. Πήγα και πολύ χαλαρά επικεντρωθήκαμε στον Ύμνο και στο πώς η ίδια τον αντιμετώπισε, δηλαδή ότι τον είδε μέσα από τη γυναικεία ματιά, καθώς έχει να κάνει με την τρυφερότητα της σχέσης μητέρας – κόρης και τον συναισθηματικό γυναικείο κόσμο, που οι αρετές και οι αξίες του παραμένουν σαν ανθρώπινες αλήθειες μέχρι σήμερα».

Φωτογραφία από το αρχείο του σκηνοθέτη (διακρίνεται στο μέσον) μετά την παράσταση «Ομηρικός Ύμνος εις Δήμητρα», που ανέβασε πριν από 24 χρόνια σε μετάφραση της Αμαλίας Μεγαπάνου

Ο κ. Τράντας γοητεύθηκε από την προσωπικότητα της συγγραφέα, αποκαλύπτοντας περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς κύλησε η πρώτη συνάντηση: «Η ευγένειά της μου έδωσε την άνεση να τη ρωτήσω και για άλλα της βιβλία. Τα μνημειώδη «Ελληνικά Κεντήματα» δεν είναι ένα θεωρητικό βιβλίο, όλα τα κεντήματα τα έκανε πρώτα η ίδια. Ένας λαμπερός άνθρωπος γεμάτος ζεστασιά, με χαρούμενη καρδιά, με άνεση και καθαρή ματιά. Ο «Διάλογος με την Άννα», το βιβλίο που είχε κάνει μεγάλη επιτυχία με την πραγματική ιστορία μιας πόρνης, ήρθε στη συζήτηση. «Ξέρετε», λέει, «με την κοπέλα αυτή, την Άννα, βρισκόμασταν εδώ στο σπίτι μου και μιλούσαμε για το υλικό του βιβλίου μου, που αφορούσε στην ιστορία της ζωής της. Κάποιες αγαπημένες φίλες μου για να με προστατέψουν μου συνέστησαν να μην τη δέχομαι σπίτι μου. Κι όταν εξήγησα ότι το AIDS δεν κολλάει από τα έπιπλα, μου είπαν πως εννοούσαν να προσέχω μη με κλέψει, οπότε απάντησα πως η γυναίκα δεν είναι κλέφτρα… ». Εν μέσω πρωινού ποτού, τούρκικου καφέ και τσιγάρων η συζήτηση προχωρούσε μέχρι το μεσημεριανό τραπέζι μετά των εδεσμάτων και των παγωτών. Μίλησε για την αξία της προσωπικής ετοιμότητας του καθενός να αναλάβει πράγματα κι ευθύνες. «Έχετε τη μετάφραση μαζί με τις ευχές μου για καλή επιτυχία. Δυστυχώς δεν θα δω την παράσταση, γιατί νομίζω ότι δεν θα αντέξω συγκινησιακά, θα στείλω όμως φίλους και θα μάθω», μου είχε πει χαρακτηριστικά. Κι έστειλε, την κ. Ιωάννα Τσάτσου, την κ. Άννα Σικελιανού κ.ά. στην παράσταση που δόθηκε στην «Ελληνοαμερικανική Ένωση» στην Αθήνα. Κι έμαθε και το ευχαριστήθηκε. Στην πρεμιέρα της Εαρινής Ισημερίας στα Μεγάλα Προπύλαια της Ελευσίνας, τον Μάρτιο του 1996, ήμασταν στα τηλέφωνα με μεγάλη αγωνία. Ένας πολύτιμος συμπάσχων σύμμαχος. Ένα πνεύμα που σε μάγευε, από τους ανθρώπους που γνωρίζεις και γίνεσαι καλύτερος. Φεύγοντας από το σπίτι της κι αφού ενυπόγραφα μου χάρισε το βιβλίο της, μου είχε πει πως πρέπει να ξέρω ότι πλέον είχα μία φίλη, που δεν ήταν απρόβλεπτη».

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το