Τον Μάιο του 1941 περισσότεροι από 14.000 Γερμανοί αλεξιπτωτιστές έπεσαν στην Κρήτη με σκοπό να καταλάβουν τα αεροδρόμια του νησιού, τα οποία υπερασπίζονταν ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις. Η σθεναρή αντίσταση στη μεγαλύτερη αεροπορική εισβολή στην Ιστορία, απ’ όσους πολέμησαν στην κρητική γη πριν από ογδόντα χρόνια, αποτελεί σημείο αναφοράς μέχρι και σήμερα. Στα τιμημένα αυτά χώματα που τα πότισε το αίμα χιλιάδων γενναίων, πριν από λίγες ημέρες κάποιοι νοσταλγοί του Γ’ Ράιχ προσπάθησαν να στήσουν μία ναζιστική φιέστα, με σκοπό, λέει, «να τιμήσουν τη γενναιότητα των αλεξιπτωτιστών του Χίτλερ». Ο σάλος που προκλήθηκε, ευτυχώς, ματαίωσε τα σχέδια της «Ευρωπαϊκής Ένωσης Αλεξιπτωτιστών» στη Μεγαλόνησο.
Στις δεκατρείς ημέρες που διήρκησε η μάχη της Κρήτης γράφτηκαν αμέτρητες σελίδες ηρωισμού και θάρρους των Κρητικών, που για τον πρόεδρο της Κρητικής Αδελφότητας Βόλου «Το Αρκάδι», κ. Γιάννη Κοϊνάκη, κανείς δεν μπορεί να διαγράψει. Ο 56χρονος δάσκαλος, ο οποίος από το 2000 μένει μόνιμα στον Βόλο, πήρε θέση για την εκδήλωση που κάποιοι επιχείρησαν να διοργανώσουν, μιλώντας με σκληρά λόγια για όσους θέλησαν να προσβάλλουν την εποποιία της Κρητικής Αντίστασης την άνοιξη του ’41, που άλλαξε την πορεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
«Μιλάμε για θράσος στη σκέψη και μόνο να γίνει κάτι τέτοιο στην Κρήτη και μάλιστα στην 80ή επέτειο από τα γεγονότα που σημάδεψαν την Ιστορία του νησιού. «Έπεσα από τα σύννεφα», όταν έμαθα για την εκδήλωση που προγραμματιζόταν», σημείωσε ο κ. Κοϊνάκης, ο οποίος, όπως και όλοι οι συντοπίτες του, δεν ξεχνάει τον βαρύ φόρο αίματος που πλήρωσε η Μεγαλόνησος από τους κατακτητές: «Καθ’ όλη τη διάρκεια της Κατοχής και στα μέρη τα δικά μου (σ.σ. ο πρόεδρος των Κρητικών Βόλου κατάγεται από την Ιεράπετρα), υπήρχαν καμένα χωριά. Το ολοκαύτωμα της Βιάννου θεωρείται το δεύτερο μεγαλύτερο της Ελλάδας μετά αυτό των Καλαβρύτων. Ήταν τόσες οι θηριωδίες των Ναζί, που ο ανθρώπινος νους δεν χωράει όλα όσα έγιναν στην Κρήτη τότε. Σ’ όλο το νησί, δεν υπάρχει μέρος που να γλίτωσε από τη φωτιά των Γερμανών».
Η ματαίωση της εκδήλωσης προκάλεσε ανακούφιση στον Κρητικό δάσκαλο του 9ου Δημοτικού Σχολείου της Νέας Ιωνίας Βόλου: «Δόξα τον Θεό, που απετράπη αυτή η εμετική φιέστα. Δεν μπορείς να βεβηλώνεις έτσι την ιστορική μνήμη, αφού η μάχη της Κρήτης έδωσε την ευκαιρία στους Σοβιετικούς να προετοιμαστούν και να αποκρούσουν επιτυχώς την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων. Ο αντίκτυπος της μάχης της Κρήτης ήταν πολύ σπουδαίος, αφού η αποτυχία του πιο επίλεκτου σώματος του Χίτλερ, απέτρεψε την επανάληψη ανάλογης αερομεταφερόμενης επιχείρησης. Όταν ήμουν παιδί και ζούσαν όσοι πολέμησαν τότε, οι ιστορίες που ακούγαμε, ήταν ασύλληπτες. Ή ο πατέρας μου, ο οποίος τότε ήταν επτά – οκτώ χρονών παιδί, μου έλεγε ότι όταν κυκλοφορούσες έξω, βίωνες τον απόλυτο τρόμο. Γι’ αυτό και χαίρομαι με τα αντανακλαστικά που επέδειξαν αρκετοί στο νησί. Είναι άκρως ελπιδοφόρο το γεγονός ότι η νέα γενιά γνωρίζει πως οι πρόγονοί τους ύψωσαν το ανάστημά τους σε μία πολεμική μηχανή, η οποία μέχρι θεωρούνταν ανίκητη και είχε κατακτήσει σχεδόν όλη την Ευρώπη. Είναι χρέος μας να μην ξεχνάμε όλα τα σημαντικά γεγονότα που έγιναν εκείνη την περίοδο, μη λησμονώντας την Αντίσταση των Ελλήνων εναντίον του φασισμού και να απομονώνουμε τους νοσταλγούς του Χίτλερ».
Έπειτα θυμήθηκε μία μαντινάδα, που έγραψε η Μαρία Σαριδάκη και πήρε το πρώτο βραβείο σ’ έναν διαγωνισμό στα Χανιά: «Στέκει η δόξα από τη μια και από την άλλη η νίκη. Ο Γερμανός ενίκησε μα η δόξα δεν τ’ανήκει», ενώ έκλεισε δε με ένα ριζίτικο τραγούδι, οι στίχοι του οποίου μονάχα περηφάνια γεννούν: «Χίτλερ, να μην το καυχηθείς πως πάτησες την Κρήτη, ξαρμάτωτη την ηύρηκες κι έλειπαν τα παιδιά τση, στα ξένα πολεμούσανε πάνω στην Αλβανία, μα πάλι πολεμήσανε για την ελευθερία». «Κάθε φορά που το τραγουδάμε στην Αδελφότητα, μας πιάνει ρίγος», εξομολογήθηκε.