Για τη Λενιώ που «έφυγε»

Της
Μαρίας Σπανού

Ο λόγος για τη Λενιώ Μητροπούλου, η οποία «έφυγε» αθόρυβα τη νύχτα της 3ης Ιουνίου σε θεραπευτήριο των Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Η είδηση για τον πρόωρο θάνατό της έγινε γνωστή μέσω του αδελφού της και καλού μας φίλου Γιώργου Μητρόπουλου. Καιρό τώρα η Λενιώ μας είχε αναστατώσει με την ασθένειά της, που το τελευταίο δίμηνο την είχε καταβάλει, χωρίς η ίδια όμως να το βάλει κάτω. Αλλά τώρα το κακό μαντάτο μας τσάκισε. Ένας τέτοιος άνθρωπος, όπως εκείνη, δεν μπορείς να πιστέψεις ότι μπορεί να πεθάνει. Ώς την τελευταία στιγμή ήταν στητή και περήφανη, χωρίς τη μιζέρια της αρρώστιας και της ανημποριάς. Όμως οι νόμοι της φύσης είναι αμείλικτοι….
Δανείζομαι λίγα από το πλούσιο βιογραφικό της: Γόνος μαγνησιώτικης οικογένειας, από την Τσαγκαράδα ο πατέρας της Απόστολος Μητρόπουλος, γνωστός στους παλιούς Βολιώτες για τους κοινωνικούς του αγώνες και από τον Αλμυρό, η μητέρα της Αλίκη Παπαδοπούλου.
Η Λενιώ Μητροπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, περνώντας μαζί με τα αδέλφια της τις διακοπές και τα περισσότερα καλοκαίρια στον Βόλο και το Πήλιο, που λάτρευε. Έλαβε τη μέση εκπαίδευση στο Αρσάκειο-Τοσίτσειο Εκάλης. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Στο μακροσκελές βιογραφικό των σπουδών της, καταγράφεται η πορεία της στην Ελλάδα, τη Γαλλία και την Αγγλία, όπου έκανε τα μεταπτυχιακά της στην École des Arts Decoratifs (Παρίσι) και στο Ροyal College of Arts (Λονδίνο) με ειδίκευση στο Βιομηχανικό Σχέδιο (Industrial Design), με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση.
Ίδρυσε στην Αθήνα το 1985 την εταιρεία «Φόρμα Ντιζάιν» με αντικείμενο το ντιζάιν των βιομηχανικών προϊόντων, ενώ παράλληλα συμμετείχε στην εταιρεία «Φόρμα Κατασκευαστική» με αντικείμενο τη μελέτη και κατασκευή οικιστικών κτιρίων, δραστηριότητα με την οποία ασχολήθηκε ώς το τέλος της ζωής της. Στον Βόλο δίδαξε βιομηχανικό σχέδιο στην τότε νεοσυσταθείσα Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών του Δήμου Βόλου για ένα μεγάλο διάστημα, στη δεκαετία του 1990.
Γνωρίζοντας ότι μεταφέρω μόνο ψήγματα από το επιστημονικό και κοινωνικό της έργο της, φοβάμαι πως δεν μπορώ να μεταφέρω επαρκώς τον άνθρωπο Λενιώ, παρά μόνο τούτα: Σοβαρή, υπεύθυνη, μετριοπαθής και ουσιαστική. Απλή και απέριττη, μακριά από εξάρσεις και κάθε είδους βεντετισμούς. Όσο ενεργητική και δραστήρια, τόσο ευαίσθητη. Όσο δοτική, τόσο μοναχική. Και έφυγε… προσηλωμένη στις δικές της ανυποχώρητες αξίες και στη θαλπωρή της οικογένειάς της. Μέχρι την τελευταία στιγμή δοσμένη στο πανανθρώπινο όνειρό της. Χωρίς να προλάβουμε να αποχαιρετιστούμε.
Τους δικούς της ανθρώπους ας τους παρηγορεί το γεγονός ότι πρόλαβαν να της πουν πόσο υπερήφανοι ένιωθαν για εκείνη και πόσο την εκτίμησαν, όσοι τη γνώρισαν. Και ήταν μεγάλη η παρέα από φίλους της που ήρθαν να της εκφράσουν την αγάπη της, προχθές στο αποτεφρωτήριο της Ριτσώνας.
Καλό ταξίδι, φίλη μας Λενιώ. Μακάρι ν’ αγγίξεις με την άδολη ψυχή σου το σύμπαν.