“Για μια ενωμένη Κεντρο-Αριστερά…”

Του Γιώργου Μέρκατα*
Η ανασυγκρότηση του κεντρο-αριστερού χώρου είναι πιο επιτακτική από ποτέ, τουλάχιστον για εμάς που ασχολούμαστε με αυτή και νιώθουμε ότι ανήκουμε στον χώρο. Η προσχώρηση του ΚΙΔΗΣΟ του Γ. Παπανδρέου τις τελευταίες μέρες αποτελεί είδηση, η οποία για κάποιους μπορεί να μην σημαίνει τίποτα αλλά για κάποιους άλλους είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα.
Η Φ.Γεννηματά ως πρόεδρος του Πασόκ μπορεί να μην εμπνέει πολλούς, ίσως να μην δίνει την δυναμική του παλιού Πασόκ (που έτσι και αλλιώς χάθηκε) αλλά σίγουρα όλοι μας πρέπει να παραδεχτούμε ότι σιγά σιγά επιτυγχάνει πράγματα που πιθανόν άλλοι να μην μπορούσαν.
Η πρόεδρος του Πασόκ παρά τα λάθη που γίνονται (είναι φυσικό, π.χ. ο εκλογικός νόμος) προσπαθεί να συσπειρώσει με ομαλό τρόπο τον χώρο του κραταιού Πασόκ ,ενώ με δυσκολία και επιμονή κρατά τις αποστάσεις από την Νέα Δημοκρατία. Σε ένα ασφυκτικό κλίμα και με την Ελλάδα εγκλωβισμένη σε πρόγραμμα προσαρμογής, η κεντροαριστερά είναι σχεδόν ανέφικτο να διαχωριστεί από την κεντροδεξιά.
Τα μηνύματα είναι θετικά και πιθανόν η Φώφη να αποδειχτεί πρόσωπο-κλειδί για την ανανέωση και την ανασυγκρότηση του ευρύτερου χώρου. Είναι όμως βέβαιο, ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή στους χειρισμούς αφού οι προσωπολατρείες, οι κλίκες και οι παλιές έριδες δεν έχουν σβήσει ακόμα (και πραγματικά δεν ξέρω αν θα σβήσουν).
Η πρόεδρος του Πασόκ, ο Γ.Παπανδρέου και οι υπόλοιπες δυνάμεις πρέπει να στηριχτούν σε άφθαρτα πρόσωπα, χωρίς δεσμεύσεις, σε ανθρώπους της κοινωνίας και όχι του κομματικού σωλήνα. Το στοίχημα είναι η αληθινή επαφή με την κοινωνία αφού όπως έχει αποδείξει και το παρελθόν, οι συμφωνίες κορυφής δεν οδηγούν πουθενά.
Είναι φανερό, επίσης, ότι η συστέγαση πολλών πολιτικών φορέων δεν είναι αρκετή πιθανότατα. Είναι μία καλή αρχή αλλά όχι ο τελικός σκοπός. Τελικός σκοπός, όπως πολλοί πιστεύουν, είναι ένας ενιαίος, συμμετοχικός φορέας του οποίου όλα τα όργανα θα είναι δημοκρατικά και θα εκλέγονται από την βάση. Ο ενιαίος φορέας, φυσικά, θα πρέπει να έχει ένα νέο όνομα και ένα νέο σήμα (πράγμα στο οποίο πολλοί διαφωνούν και εμένα προσωπικά με στεναχωρεί), με ένα νέο, σύγχρονο, συμμετοχικό, δημοκρατικό καταστατικό.
Το νέο κόμμα θα πρέπει να είναι ένα κόμμα αξιών και συμμετοχής. Θα έχει σαφείς προτάσεις για το πολιτειακό, το οικονομικό και το κοινωνικό status quo και θα πρεσβεύει την Δημοκρατία, την Αξιοκρατία, το Κοινωνικό Κράτος και το Κράτος Δικαίου.
Ας σταθούμε όλοι μαζί, πιο συγκροτημένοι από ποτέ και να στήσουμε την Νέα Ελλάδα που αξίζουμε.
* Γιώργος Μέρκατας: MSc Συστηματικής Φιλοσοφίας Α.Π.Θ., Φιλόλογος