Για μια δυνατή Κεντρο-αριστερά…

του Γιώργου Μέρκατα*

Η αντίστροφη μέτρηση για το πολιτικό και προγραμματικό συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης έχει ήδη αρχίσει. Την Παρασκευή 30 του μήνα μέχρι την Κυριακή 2 Ιουλίου, 3.000 σύνεδροι από όλη την Ελλάδα θα βρεθούν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, έτσι ώστε να συμμετάσχουν να συνδιαμορφώσουν τις θέσεις και το νέο προφίλ τού υπό δημιουργία φορέα της Κεντροαριστεράς.

Οι αντιθέσεις πολλές, οι μη συμμετοχές από παλαιά στελέχη ακόμη περισσότερες, ενώ πολλές πλευρές μένουν ουδέτερες ή κριτικά αντιμέτωπες ως προς την διαδικασία και τους στόχους της. Για να μην γελιόμαστε μεγαλύτερη σημασία έχει η στάση που κρατά η εναπομείνασα βάση των κομμάτων που συμμετέχουν, ενώ είναι πασιφανές ότι ο περισσότερος κόσμος αδιαφορεί είτε λόγω απογοήτευσης είτε λόγω των δύσκολων συγκυριών που υπόκεινται στην καθημερινή του ζωή.
Η συγκρότηση, για πολλούς από εμάς, ενός δυνατού κεντροαριστερού πόλου, αποτελεί σημαντικό βήμα για την μετέπειτα πολιτική πορεία του τόπου. Κόσμος από όλα τα κοινωνικά στρώματα ασφυκτιεί μεταξύ του άκρατου φιλελευθερισμού του Κ.Μητσοτάκη και του άκρατου λαϊκισμού της Κυβέρνησης, η οποία απομακρύνεται μέρα με τη μέρα από το όραμα μιας Αριστερής Ευρώπης και τρέχει να εφαρμόσει το Μνημόνιο που πριν διατυμπάνιζε (με περίσσια σιγουριά) ότι θα έσκιζε, θα ακύρωνε με ένα νόμο και ένα άρθρο.

Ο κόσμος αυτός, λοιπόν, ο οποίος απομακρύνθηκε από τον κεντροαριστερό χώρο, όπως τον ξέραμε, τώρα ψάχνει να βρει διέξοδο σε ένα εντελώς κατακερματισμένο τοπίο. Οι συμφωνίες κορυφής δεν αφορούν το μέσο Έλληνα πολίτη. Ψάχνει πολιτική στέγη όχι εξαιτίας κάποιου φετίχ αλλά από αδήριτη ανάγκη να στηρίξει κάτι που το πιστεύει ξανά.
Οι απόψεις πολλές, η δημιουργία νέου ενιαίου φορέα, η συνέχιση της πλατφόρμας με συνεργασία των κομμάτων, ακόμη και απόψεις ότι το Πασόκ πρέπει να προχωρήσει μόνο του ως ένα ισχυρό brand name.

Ό,τι και αν επικρατήσει ως πλειοψηφική άποψη πρέπει, κατά την γνώμη μου, να προταχθεί η συνεργασία, ο παραμερισμός της νοοτροπίας του τσιφλικιού και η διακριτική συμμετοχή των προηγούμενων Προέδρων. Η συνεχής εσωστρέφεια κατέστρεψε το Πασόκ και σίγουρα θα καταστρέψει και το νέο σχηματισμό. Πρέπει να μπουν μπροστά το πολιτικό περιεχόμενο και η νέα σελίδα στην οποία θα προχωρήσει η χώρα. Οι αγκυλώσεις του παρελθόντος πρέπει να μπουν οριστικά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας μαζί με τις συμπεριφορές καρδιναλίων.
Ας ελπίσουμε ότι ο χώρος θα ανασυγκροτηθεί πάνω σε αληθινές, κοινωνικές και συμμετοχικές βάσεις. Για ένα καλύτερο Αύριο που το σύνθημα «πρώτα ο πολίτης» θα έχει νόημα.

* Φιλόλογος, MSc Συστηματικής Φιλοσοφίας Α.Π.Θ.