Για ένα εισιτήριο και λίγο σεβασμό

Στον μεσαίωνα πίστευαν ότι οι άνθρωποι με κάποιες διανοητικές ή σωματικές ατέλειες είχαν καταληφθεί από τον διάβολο και γι’ αυτό τους έκαιγαν. Στην Αναγέννηση, τους θεωρούσαν άτυχους και τους περιέθαλπαν σε ιδρύματα. Στη σύγχρονη κοινωνία ένα ποσοστό, που είναι δυστυχώς πλειοψηφικό, έχει αποφασίσει να τους λοιδορεί ή να τους προσπερνά. Δεν είναι απλός ρατσισμός, αλλά συναισθηματική αναπηρία, χειρότερη από αυτή που βιώνουν λόγω του ψυχικού νοσήματος οι «αποσυνάγωγοι».
Κάνει τον «γύρο» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης επώνυμη καταγγελία πολίτη, σύμφωνα με την οποία οδηγός του αστικού ΚΤΕΛ προσπέρασε και δεν πήρε από τη στάση τον αδελφό του, στη Νέα Ιωνία. Ακολούθησε ο θιγόμενος το λεωφορείο και όταν αυτό σταμάτησε στην επόμενη στάση, μίλησε για λογαριασμό του αδελφού του, ο οποίος είναι αδύναμος να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ο οδηγός άρχισε τις φτηνές δικαιολογίες και αρχικά δήλωσε πως δεν είδε τον άνθρωπο στη στάση. Μετά ανέφερε πως δεν θέλησε να τον βάλει στο λεωφορείο γιατί με ένα εισιτήριο κάνει τον γύρο του Βόλου. Δικαίωμά του να χάνεται ο ασθενής στις σκέψεις του και να μπαίνει στο λεωφορείο το πρωί και να βγαίνει το βράδυ. Όλοι εμείς από τους φόρους μας, πληρώνουμε για να μπορούν οι ανήμποροι να εκδίδουν κάρτα απεριορίστων διαδρομών.
Λόγω ανυπαρξίας συνείδησης οι άνθρωποι με ψυχική ασθένεια έχουν «κλειδώσει συναισθηματικά» και έκτοτε ακολουθούν έναν μοναχικό δρόμο με μόνη παρέα τις διαστρεβλωμένες και ενίοτε παράλογες σκέψεις τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει κανείς δικαίωμα να απαγορεύει σε έναν κοινωνικοποιημένο ασθενή την άνοδο στο λεωφορείο, επειδή τους «κρατά» τη θέση. Την πληρωμένη θέση.
Ρατσισμός είναι η έλλειψη συνείδησης και σεβασμού, που γεννούν την αδικία και την ανισότητα. Ε, δεν μπορούν όμως να γίνουν ανεκτά για ένα εισιτήριο του αστικού…
Ο ανάπηρος δεν ζητάει χρήματα, σεβασμό ζητάει.