Η δολοφονία στο Πήλιο του Κάρολου Ογλ, του Βρετανού ανταποκριτή της εφημερίδας «Τhe Τimes» του Λονδίνου, που στην ουσία αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα έγκλημα που δεν διαλευκάνθηκε ποτέ, έδωσε έμπνευση στον κ. Γεώργιο Ν. Αντωνακόπουλο να γράψει ένα ογκώδες ιστορικό δοκίμιο, προκειμένου να ρίξει φως σε μία υπόθεση που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση σε Ελλάδα και εξωτερικό πριν από ενάμιση περίπου αιώνα.
«Κάρολος Ογλ – Ο φιλέλληνας και η δολοφονία του στην επαναστατημένη Θεσσαλία το 1878», τιτλοφορείται το έργο ζωής του ομότιμου καθηγητή Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, που κυκλοφορεί από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας. Συνολικά εικοσιπέντε χρόνια εξαντλητικής έρευνας απαιτήθηκαν από τον συγγραφέα, ο οποίος συγκέντρωσε πλούσιο υλικό και στις 612 σελίδες του βιβλίου «ταξιδεύει» τον αναγνώστη στα χρόνια της Θεσσαλικής Επανάστασης του 1878. Μοναδικά τεκμήρια παρουσιάζονται για πρώτη φορά, με τον κ. Αντωνακόπουλο να αντλεί πληροφορίες ακόμη και από πηγές του Βρετανικού Κοινοβουλίου, συγκεντρώνοντας δεκάδες στοιχεία για τη δολοφονία του Ογλ, ο οποίος τον Μάρτιο του 1878 – αμέσως μετά την ατυχή έκβαση της μάχης της Μακρινίτσας – βρέθηκε αποκεφαλισμένος λίγο έξω από το πασίγνωστο κεφαλοχώρι του Πηλίου.
Η άγρια δολοφονία του 27χρονου ανταποκριτή, ο οποίος είναι αλήθεια πως ενεπλάκη βαθιά στην εξέγερση των Πηλιορειτών πριν από 145 χρόνια και δεν έμεινε απαθής στα γεγονότα εκείνης της ταραγμένης περιόδου για τον τόπο (πέρα από τις ανταποκρίσεις του που ήταν υπέρ των επαναστατών στον βρετανικό Τύπο της εποχής), απασχολεί τον Πελοποννήσιο καθηγητή από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο οποίος στο βιβλίο παρουσίασε τη δική του εκδοχή για τους ενόχους αυτού του στυγερού εγκλήματος.
Σπάνια έγγραφα με προέλευση ακόμη και την οικογένεια Ογλ, τα στοιχεία που αποκόμισαν οι πρόξενοι που διερεύνησαν την υπόθεση, οι ιατροδικαστικές εκθέσεις, αλλά και τα πορίσματα που παρουσιάστηκαν στο Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου (Βουλή των Κοινοτήτων), συνθέτουν το παζλ της πολύκροτης υπόθεσης, με την οποία καταπιάστηκε ο κ. Γεώργιος Αντωνακόπουλος, ένας από τους πρώτους που δίδαξαν στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας από την ημέρα που ιδρύθηκε (είναι ο αρχαιότερος καθηγητής στο ακαδημαϊκό ίδρυμα).
Η σχέση του με την Ιστορία μοιάζει πως είναι το στοιχείο εκείνο, που ώθησε τον συγγραφέα να γράψει ένα βιβλίο για τον Κάρολο Ογλ, για τον οποίον, πάντως, παραδέχθηκε πως η «συνάντησή» τους προέκυψε απρομελέτητα: «Τυχαία βρέθηκε το όνομα του Ογλ στον δρόμο μου, μέχρι που έπεσε στα χέρια μου μια έκθεση του Βρετανικού Κοινοβουλίου, για τη δολοφονία του στο Πήλιο. Τότε ήταν που διαπίστωσα, με κατάπληξη για να είμαι ειλικρινής, τη σχέση του Κάρολου Ογλ με την τελευταία Επανάσταση στη Θεσσαλία, πριν την ενσωμάτωση στο ελεύθερο ελληνικό κράτος. Στην αρχή θέλησα να γράψω κάποιο άρθρο, αλλά όσο μελετούσα τα πρόσωπα και τα γεγονότα, τόσο περισσότερο έβλεπα πως η υπόθεση έκρυβε σημαντικές λεπτομέρειες. Έτσι άρχισα να ασχολούμαι συστηματικά, με την έρευνα να διαρκεί κοντά στα εικοσιπέντε χρόνια. Πέρα από την ελληνική άποψη και τον διεθνή αντίκτυπο της δολοφονίας του Ογλ, προσέγγισα πολύπλευρα το ζήτημα, π.χ. μέχρι και τον αντίλαλο που είχε στο δημοτικό τραγούδι».
Η προσωπικότητα του Ογλ δεν άφησε ασυγκίνητο τον κ. Αντωνακόπουλο. «Με εντυπωσίασε και με συγκίνησε, ο αγνός φιλελληνισμός του Ογλ, ο οποίος ήταν άνθρωπος με ευρύτητα πνεύματος, ενώ καταγόταν από οικογένεια με αυξημένο αίσθημα αλληλεγγύης προς τη χώρα μας. Οι αποκαλυπτικές ανταποκρίσεις του για τις ωμότητες που διέπρατταν επί θεσσαλικού εδάφους οι άτακτοι Τούρκοι στρατιώτες – οι λεγόμενοι βασιβουζούκοι – τον έβαλαν στο στόχαστρο, όχι μόνο των Οθωμανών, αλλά και του βρετανικού υπουργείου των Εξωτερικών, του Φόρεϊν Όφις. Και δυστυχώς, μετά τη 2η μάχη της Μακρινίτσας, ο Ογλ επιστρέφοντας στον Βόλο, κατακρεουργήθηκε. Είναι χαρακτηριστικό πως το κεφάλι του δεν βρέθηκε ποτέ. Οι ανακρίσεις που ακολούθησαν, ουδέποτε κατέληξαν σε συμπέρασμα για τους δολοφόνους του Ογλ, αν και θεωρώ πως και η ίδια η Βρετανική Αυτοκρατορία δεν ήθελε να αποδειχθεί η ενοχή των Τούρκων, λαμβάνοντας μάλιστα ως αντάλλαγμα την Κύπρο για τη στάση που τήρησε τότε», είπε κλείνοντας ο διακεκριμένος πανεπιστημιακός.