Η πανδημία του κορωνοϊού αποτελεί μία ιδιάζουσα κατάσταση, η οποία ανέτρεψε ριζικά τα δεδομένα και μας ανάγκασε να βρίσκουμε τρόπους, ώστε να ζούμε όσο το δυνατόν πιο ευχάριστα και αισιόδοξα τη νέα πραγματικότητα.
Ζωντανό παράδειγμα αποτελούν οι φοιτητές της θεατρικής ομάδας «3ος όροφος» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, οι οποίοι βρήκαν τον τρόπο, να συνεχίσουν να κάνουν και την περίοδο της καραντίνας, αυτό που αγαπούν. Έτσι λοιπόν, αφού δεν μπορούσαν να εμφανιστούν στο θεατρικό σανίδι, πραγματοποίησαν μία διαδικτυακή παράσταση, με τίτλο «Γελώντας», θέλοντας να στείλουν ένα μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας σε όλους μας. Ο τίτλος «Γελώντας» είναι από το θεατρικό κείμενο του Ντούρανγκ «Γελώντας άγρια», αλλά και από τη χαρούμενη διαδικασία της δημιουργίας της παράστασης. Η θεατρική ομάδα «3ος όροφος» δημιουργήθηκε το 2017 και δεν είναι η πρώτη φορά, που μας εκπλήσσει, αφού μετρά αρκετές επιτυχημένες παραστάσεις μέσα σ΄ αυτά τα τρία χρόνια, εκ των οποίων οι σημαντικότερες είναι «Η Όπερα της Πεντάρας» και «Το Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας». Και τα δύο αυτά θεατρικά έργα παρουσιάστηκαν στις φυλακές Κασσαβέτειας και αποτελούν μία ιδιαίτερη και ξεχωριστή εμπειρία για τους φοιτητές του Πανεπιστημίου.
Η θεατροπαιδαγωγός και σκηνοθέτης του έργου Μαρία Καραζάνου μίλησε στη «Θ» για το ιδιαίτερο αυτό εγχείρημα της ομάδας, εκφράζοντας τις δυσκολίες, που υπάρχουν, όταν όλα γίνονται μέσα από μία οθόνη. «Λόγω της καραντίνας δεν μπορούν να λειτουργήσουν τα θέατρα, αλλά εμείς δεν θέλαμε να χάσουμε αυτή την επαφή, που είχαμε και επειδή το ήθελαν πολύ και τα παιδιά, αποφασίσαμε να κάνουμε την παράσταση διαδικτυακά. Ήταν πολύ δύσκολο και χρειάστηκε πολύ χρόνο, καθώς έπρεπε να κάνω πρόβα με το κάθε παιδί ξεχωριστά και φυσικά μέσα από μία οθόνη. Επίσης δεν υπάρχει η θεατρική ατμόσφαιρα και η αλληλεπίδραση με το κοινό. Δεν υπάρχει αυτό το δέσιμο με τον ηθοποιό και το κοινό, διότι κάθε παράσταση είναι διαφορετική και το μεγαλείο του θεάτρου χάνεται, καλώς ή κακώς, μέσα από την οθόνη.
Βέβαια, παρά τις δυσκολίες, ήταν κάτι ευχάριστο για μας, γιατί έχουμε γίνει όλοι μία παρέα και αυτό ήταν και μία διέξοδος για τα παιδιά, αλλά και για μένα», τονίζει η κ Καραζάνου. Το μήνυμα όμως της θεατρικής αυτής παράστασης είναι, όπως αναφέρει, αισιόδοξο και προσπαθεί να δείξει τις υπαρξιακές αναζητήσεις του ανθρώπου, σε σχέση με τις ανθρώπινες αξίες, όπως είναι η ισότητα και η αποδοχή της διαφορετικότητας, τα οποία, όπως άλλωστε τονίζει, είναι και θέματα, που ενδιαφέρουν και την ομάδα γενικά. Η διαδικτυακή αυτή παράσταση όμως έχει έναν πιο εκπαιδευτικό χαρακτήρα και προσπαθεί να «περάσει» βαθιά και αισιόδοξα νοήματα, με έναν πιο χιουμοριστικό τρόπο. Βέβαια το θέατρο δεν είναι μόνο για λίγους, αλλά είναι πολύ σημαντικό, υπογραμμίζει η κ. Καραζάνου, οι νέοι να στραφούν και να ασχοληθούν, είτε επαγγελματικά, είτε ερασιτεχνικά με την τέχνη του θεάτρου, διότι όπως αναφέρει, «το θέατρο είναι ένας τρόπος έκφρασης, μέσα από το οποίο αλλάζεις σαν άνθρωπος, καθώς σε κάνει να σταθείς στα πόδια σου, να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση και να δεις τον εαυτό σου απ’ έξω, κάνοντας αυτοκριτική, σε βοηθά να καταλάβεις τι κάνεις και γιατί το κάνεις. Εγώ το βλέπω και στον εαυτό μου, αλλά και στα νέα παιδιά και είναι καταπληκτικό αυτό. Ειδικά τη δεδομένη στιγμή, λόγω της πανδημίας, το θέατρο είναι πολύ σημαντικό στην ψυχολογία των ανθρώπων, καθώς είναι και ένας τρόπος ψυχαγωγίας». Ωστόσο η ομάδα του 3ου ορόφου μας επιφυλάσσει και άλλες θεατρικές εκπλήξεις στο μέλλον, με «άρωμα» Χριστουγέννων και με φιλανθρωπικό χαρακτήρα.
Ρεπορτάζ ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΚΑΝΑ