Γ. Σούρλας: 80 χρόνια από το έπος 1940 – 41, χωρίς μνημείο για τους 14.000 πεσόντες

Πέρασαν ογδόντα χρόνια από την εποποιία 1940 – 41 και ακόμη δεν υπάρχει ένα μνημείο για τους 14.000 πεσόντες κατά τον ελληνο-ιταλικό πόλεμο από τον Οκτώβριο του 1940 -41 έως τον Απρίλιο του 1941.
Σε δήλωσή του ο πρώην υπουργός και αντιπρόεδρος της Βουλής Γιώργος Σούρλας αναφέρει:

«Χρειάστηκε να περάσουν 78 ολόκληρα χρόνια και μετά από επίμονες προσπάθειες ν’ αρχίσει η αναζήτηση και ο ενταφιασμός των οστών των 8.000 πεσόντων στα πεδία των μαχών της Βορείου Ηπείρου. Για την αναζήτηση των πεσόντων μετά από δεκαετίες καθυστέρησης μπορεί να ευσταθεί η δικαιολογία ότι δεν υπήρχε η ανταπόκριση από την αλβανική πλευρά.

Για την κατασκευή όμως ενός λιτού μνημείου στην Ελλάδα, όπου θα γραφτούν τα ονόματα των 14000 πεσόντων ποια δικαιολογία μπορεί να σταθεί; Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν:
-Πριν δεκαπέντε χρόνια (2005) θέσαμε το ζήτημα και συγκεκριμένα για την κατασκευή μνημείου στο Καλπάκι, χωρίς καμία ανταπόκριση.
– Στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας πριν δεκατρία χρόνια (2007) συστάθηκε Επιτροπή για κατασκευή μνημείου στο Καλπάκι, όμως έμεινε στα χαρτιά.
-Η Βουλή το 2008 χορήγησε ποσό 500.000 ευρώ για την ανέγερσή του μνημείου και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Το μόνο που έγινε μέχρι σήμερα είναι η παραχώρηση από τον δήμο Πωγωνίου έκτασης 18 στρεμμάτων κάτω από το άγαλμα του Μαχητή.
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για δικαιολογίες, προφάσεις και ολιγωρίες. «Θέλουμε να δούμε τα ονόματα των Πατεράδων και των προσφιλών μας προσώπων γραμμένα σε μια μαρμάρινη πλάκα», λένε και διαμαρτύρονται τα παιδιά των πεσόντων. Είναι άραγε πολλά αυτά που ζητούν;
Έστω και μετά από ογδόντα χρόνια το μνημείο πρέπει να κατασκευαστεί και να ενταχθεί σε ένα εθνικό πάρκο για το Έπος 1940 – 41 στο Καλπάκι, όπου βρίσκεται το άγαλμα του «Μαχητή» και το Πολεμικό Μουσείο.
Αυτό επιτάσσει το εθνικό μας καθήκον, ιδιαίτερα σε μια χρονική περίοδο που δοκιμάζεται το έθνος και χρειάζεται υψηλό εθνικό φρόνημα».