Στοιχεία που σοκάρουν για τη φτώχεια και την ανεργία στη Μαγνησία παρουσίασε στο 3ο Ετήσιο Συνέδριο του Συνδέσμου Επιστημόνων Χρηματοοικονομικής και Λογιστικής, με θέμα «Επενδύσεις- Εξωστρέφεια: Η Περιφέρεια στο Επίκεντρο», ο πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας Απ. Παπαδούλης. Η Μαγνησία είναι ο φτωχότερος νομός της Θεσσαλίας, με την υψηλότερη ανεργία, που αγγίζει το 40% ενώ το ΑΕΠ παρουσιάζει κατακόρυφη πτώση.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, στα πέντε χρόνια της κρίσης, η Μαγνησία: παρουσίασε πτώση στο ΑΕΠ κατά 15% ενώ οι άλλοι νομοί της Θεσσαλίας μεταξύ 8%και 10%. Η ανεργία παρουσιάζεται με μεγαλύτερη ένταση στην περιοχή μας καθώς πλησιάζει το 40% και είναι επτά φορές μεγαλύτερη από το ποσοστό του 2007. Σημειώνεται ότι η ανεργία στα Τρίκαλα κυμαίνεται στο 20%, στην Καρδίτσα στο 21% και στη Λάρισα στο 23%. Σχολιάζοντας τα στοιχεία για τους δείκτες της Μαγνησίας ο κ. Παπαδούλης εκτίμησε ότι η ραγδαία πτώση σε όλα τα οικονομικά δεδομένα που συνέθεταν τον αναπτυξιακό “χάρτη” του νομού, οφείλεται στο γεγονός ότι παρότι η Μαγνησία βρισκόταν σε προνομιακή θέση δεν μπόρεσε να αναπτύξει δίχτυ προστασίας για να μην χαθούν θέσεις εργασίας
Σε τέλμα η ανάπτυξη στη Θεσσαλία
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία τα εξαγωγικά χαρακτηριστικά της Θεσσαλίας βρίσκονται σε σωστή κατεύθυνση, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι καταγράφεται θετικό ισοζύγιο.
Το κράτος δαπανά ελάχιστα κονδύλια για έρευνα και ανάπτυξη στη Θεσσαλική Περιφέρεια. Η Πολιτεία δαπανά 56 ευρώ ανά κάτοικο όταν στην Αττική διαθέτει 194 ευρώ, στη Δυτική Ελλάδα 104 ευρώ, στην Κρήτη 189 ευρώ και στη Μακεδονία 98 ευρώ. Επιπλέον τα μεγέθη των επιχειρήσεων είναι πάρα πολύ μικρά για να προχωρήσουν σε επενδύσεις που αφορούν την έρευνα.
Οι εργασίες του Συνεδρίου φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Σκοπός του Συνεδρίου είναι η ενθάρρυνση και προώθηση της επιστημονικής έρευνας στα γνωστικά πεδία της Χρηματοοικονομικής και Λογιστικής, συμβάλλοντας αφενός στην ανύψωση του επιστημονικού διαλόγου και αφετέρου στην ανάπτυξη των επιστημονικών συνεργασιών μεταξύ των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας.