Τρεις μέρες χρειάστηκαν οι εθελοντές του φιλοζωικού σωματείου S.C.A.R.S. (Second Chance Animal Rescue Society) τον περασμένο Ιούλιο για να οργανώσουν την επιχείρηση διάσωσης δεκάδων γατιών, σκυλιών και μιας κατσίκας που κάποιος εγκατέλειψε στο ακατοίκητο νησάκι Αλατάς.
Για τα ζώα ενημερώθηκε το σωματείο από έναν βαρκάρη που μετέφερε νερό εκεί σε μια 86χρονη γυναίκα η οποία κάποιες μέρες μένει – από επιλογή – στο μοναστήρι το οποίο υπάρχει εκεί. Οι γάτες και τα σκυλιά βρέθηκαν να υποφέρουν στις ξύλινες παράγκες που κάποιος έχει στήσει στην ακτή, άλλα ήταν ετοιμοθάνατα, ακόμα αλυσοδεμένα στις πρόχειρες καλύβες, κάποια είχαν πεθάνει πρόσφατα και παντού υπήρχαν πτώματα.
Σύμφωνα με πληροφορίες του www.zosos.gr και της Ελένης Ηλιοπούλου η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού ζώων στο συγκεκριμένο νησί είναι γνωστή εδώ και χρόνια και έχει συζητηθεί και στην αρμόδια πενταμελή επιτροπή του Δήμου, εντούτοις όλοι όσοι ήξεραν – και δεν είναι λίγοι – επέτρεψαν σε αυτή τη γυναίκα να μετατρέψει τον χώρο σε κόλαση μεταφέροντας ζώα εκεί από την απέναντι ακτή αν και η 86χρονη συνηθίζει να λέει ότι άλλοι της τα παρατούν εκεί κάτι επίσης διόλου απίθανο.
Τελικά πριν από περίπου ενάμιση μήνα με βοήθεια φιλοζωικού φορέα από το εξωτερικό του γερμανικού σωματείου «Peace 4 Paws» – καθώς το κόστος είναι μεγάλο – 8 εθελοντές του S.C.A.R.S. οργάνωσαν αρχικά την παγίδευση των γατιών, τη μεταφορά τους με βάρκα στη Μηλίνα και από εκεί εκ νέου τη μεταφορά τους σε κτηνιατρείο για τις πρώτες βοήθειες, την περίθαλψη και τη στείρωση όσων ήταν καλά. Πλέον στο νησάκι υπάρχουν ακόμα δεκάδες κατσίκια, πολλά πτώματα ζώων (κάθε είδους) και ένα σκυλί το οποίο δεν μπόρεσαν εξ αρχής να το πιάσουν, αλλά θα επιχειρηθεί η διάσωσή του ξανά.
Το φωτογραφικό υλικό της επιχείρησης διάσωσης η οποία άρχισε στις 20 Ιουλίου και κράτησε τρεις μέρες αποδεικνύουν το μαρτύριο αυτών των ζώων που κάποιος ή κάποιοι άφηναν σκόπιμα εκεί εγκαταλείποντάς τα φυσικά χωρίς τροφή και νερό για να έχουν έναν μαρτυρικό θάνατο.
Την ύπαρξη των εξαθλιωμένων ζώων εκεί αποδεδειγμένα δεν γνώριζε μόνο ένας άνθρωπος, ο βαρκάρης που μετέφερε το νερό, ούτε μόνο η ηλικιωμένη γυναίκα – που έχει πλέον το ακαταλόγιστο – η οποία έχει όλα τα χαρακτηριστικά της συλλέκτριας ζώων και έβαζε εμπόδια μέχρι και την τελευταία στιγμή ώστε να μη στειρωθούν ή απομακρυνθούν από κοντά της.
Γι’ αυτό και δεν θα σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε. Γιατί κανείς δεν παρενέβη εγκαίρως όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί ο αρμόδιος Δήμος που γνώριζε δεν κινητοποίησε τις αρχές και άφηνε αυτά τα πλάσματα στα χέρια μιας γυναίκας που τα άφηνε να λιμοκτονούν και να αλληλοτρώγονται; Πώς είναι δυνατόν οι δομές ενός κράτους, όπως το ελληνικό έστω και στις εποχές των μνημονίων, να μην μπορούν τον 21ο αιώνα να σταματήσουν ένα τέτοιο έγκλημα που διαπράττει ίσως γιατί έχει χάσει τα λογικά του ένας ηλικιωμένος άνθρωπος; Γιατί αυτό που έκαναν ευαισθητοποιημένοι ιδιώτες δεν το έκανε ο Δήμος Νοτίου Πηλίου;
Στην ανακοίνωσή του ο φιλοζωικός φορέας περιγράφει το χρονικό των όσων έζησαν σε αυτό τον τόπο μαρτυρίου που όμοιοί του δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί στο Αιγαίο και όχι μόνο – αλλά σπανίως εντοπίζονται – καθώς για κάποια από τα ζώα η βοήθεια έφτασε αργά, όμως 53 γάτες σώθηκαν, όπως και δύο σκυλιά, καθώς το τρίτο πέθανε μια μέρα μετά τη διάσωσή του, παράλληλα σώθηκε και ένα κατσικάκι που τελικά υιοθετήθηκε.
Τα λόγια δεν είναι αρκετά για να δείξουν τι βίωσαν, τι είδαν, τι μύρισαν όσοι πήγαν εκεί για να βοηθήσουν πλάσματα ένα βήμα πριν τον θάνατο. Το μόνο που μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτό το έγκλημα δεν θα επαναληφθεί ξανά δεν είναι η ευαισθησία των ντόπιων, αλλά το γεγονός ότι εκεί θα ξεκινήσουν έργα κατασκευής παραθεριστικού θερέτρου… συνεπώς θα σταματήσει εκ των πραγμάτων να είναι τόπος εξορίας, βασανισμού και θανάτωσης ανεπιθύμητων γατιών και σκυλιών.