Στη μεταποίηση χειροποίητων εργαλείων και αντικειμένων που χρησιμοποιούν τεχνίτες παραδοσιακών επαγγελμάτων προχώρησαν πρωτοετείς φοιτήτριες του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Στο πλαίσιο του μαθήματος «Εισαγωγή στην αρχιτεκτονική 1» οι φοιτήτριες του πρώτου έτους του τμήματος Αρχιτεκτονικής γνώρισαν παραδοσιακά επαγγέλματα του Βόλου που κινδυνεύουν να χαθούν στον χρόνο.
Η φοιτήτρια Βασιλεία Πουλιανίτη μετέβη σε βυρσοδεψείο στην περιοχή των Παλαιών επισημαίνοντας πως «ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Δεν γνώριζα για την επεξεργασία του δέρματος και έμαθα πολλά πράγματα. Αυτός που έχει το μαγαζί, συνέχισε την οικογενειακή παράδοση, από τον πατέρα του. Ένιωσα την περηφάνια που αισθανόταν και είχε ένα μεράκι για τη δουλειά που μου το μετέδωσε».
Η ίδια προχώρησε σε μεταποίηση του γάντζου, καθώς πρόκειται για ένα αντικείμενο που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι.
Από την πλευρά της η Μαρία Νικολοπούλου επισήμανε πως «επισκέφθηκα ένα σαμαροποιείο στα Παλαιά. Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία, γιατί γενικά μου αρέσουν τα ζώα. Δεν γνώριζα τη διαδικασία κατασκευής του σαμαριού. Πιστεύω ότι όσο υπάρχουν στα χωριά άνθρωποι που ασχολούνται με τα άλογα και άλλα ζώα, το επάγγελμα του σαμαρά θα συνεχίσει να υπάρχει. Εξάλλου μέσα στην κρίση το άλογο ως μέσο μεταφοράς, αλλά και για τουριστικούς λόγους χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο».
Μάλιστα συμπλήρωσε πως επέλεξε να μεταποιήσει σκεπάρνι, γιατί ήταν ένα από τα τρία βασικά εργαλεία που χρησιμοποιούσε ο σαμαράς.
Η Κορνηλία Χριστοδούλου επισκέφθηκε ιδιωτική ζυθοποιία που ήταν παλιό ποτοποιείο και τόνισε: «Μου άρεσε πολύ το κλίμα της συνεργασίας με τους εργάτες, ενώ και ο υπεύθυνος με βοήθησε για το πώς γίνεται η μπίρα. Προσωπικά μεταποίησα το δοχείο ζύμωσης και ωρίμανσης της μπύρας. Ειδικότερα έφτιαξα μια φούστα μπαλαρίνας που είχε έναν σωλήνα γύρω-γύρω και όπως χόρευε άφηνε χρώμα. Έτσι συνδυάζει την ενέργεια του δοχείου που αδειάζει για την μπύρα με το άδειασμα του σωλήνα αφήνοντας ένα χρώμα τέχνης».
Τέλος η Παρασκευή Στέλιου επισκέφθηκε ένα παραδοσιακό κουρείο. «Ο κουρέας, αν και νεαρός χρησιμοποιούσε και φαλτσέτα. Και η κομμωτική είναι μια τέχνη. Μεταποίησα το ψαλίδι φτιάχνοντας έναν κόφτη κορδέλας που θα την κόβει σε κατάλληλο μήκος, ώστε να συσκευάζει ένα δώρο, χωρίς να παιδεύεται και χάνει χρόνο ο πωλητής» ανέφερε.
Τσαγκάρικο, μελισσοκομείο, ζαχαροπλαστείο ήταν μερικά άλλα είδη επιχειρήσεων που επισκέφθηκαν οι πρωτοετείς φοιτητές και φοιτήτριες.
«Όσο τους δίνουμε εμείς ζωή, τα χειρωνακτικά, τεχνικά επαγγέλματα θα έχουν μέλλον» τόνισαν οι φοιτήτριες της Αρχιτεκτονικής.