Εξομολόγηση 16χρονου μαθητή Λυκείου «Αγαπώ την αδερφή μου, όχι επειδή είναι παιδί με ειδικές ανάγκες, αλλά επειδή είναι ξεχωριστή»

Του
Γιάννη Θεοδοσόπουλου

Την αδερφή μου τη λένε Κατερίνα. Η Κατερίνα δεν είναι ένα «φυσιολογικό» παιδί όπως θα έλεγε κανείς, καθώς έχει ένα μεγάλο ποσοστό αναπηρίας, πράγμα που κάνει την καθημερινότητά της, αλλά και την ίδια, πιο ξεχωριστή από αυτήν ενός «φυσιολογικού» παιδιού. Συνήθως οι περισσότεροι πιστεύουν πως η καθημερινότητα των παιδιών με αναπηρία είναι ένα μαρτύριο, κάτι το πολύ δύσκολο, αλλά η καθημερινότητα της Κατερίνας όπως αποδεικνύεται, με πολύ απλά πράγματα μέσα στην ημέρα, μπορεί να είναι χαρούμενη, αλλά και να κάνουν την μέρα της πιο ενδιαφέρουσα για την ίδια.
Η καθημερινότητα της Κατερίνας που είναι μαθήτρια του Ειδικού Σχολείου Αγριάς ξεκινάει με ένα πλατύ πρωϊνό χαμόγελο, καθώς τις περισσότερες φορές, από το προηγούμενο κιόλας βράδυ, περιμένει με ανυπομονησία το σχολικό λεωφορείο, πράγμα που διακρίνω κάθε πρωί στα μάτια της. Μετά το σχολείο επιστρέφει σπίτι γεμάτη χαρά, έχοντας κάνει πολλές δραστηριότητες και πέφτει για τον μεσημεριανό της ύπνο, ο οποίος την βοηθάει για την υπόλοιπη μέρα. Η αγαπημένη στιγμή της μέρας για την Κατερίνα είναι η επίσκεψη της γιαγιάς, καθώς υπάρχει μια πολύ ισχυρή σχέση αγάπης μεταξύ των δύο. Ο χρόνος με την γιαγιά μπορεί να ακούγεται κάτι πολύ απλό για τον οποιοδήποτε, πάντως για την Κατερίνα, η λέξη μόνο «γιαγιά» είναι ικανή να την κρατήσει ξύπνια ένα ολόκληρο βράδυ, τόσο καλά περνάει μαζί της. Παράλληλα, ο σκύλος μας ο Ιρβάν είναι ένα σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας της Κατερίνας καθώς πολλές είναι οι φορές οι οποίες ξεκαρδίζεται μαζί του επειδή γαυγίζει και κυνηγάει γάτες στην αυλή.
Σίγουρα σαν αδερφός της Κατερίνας έχω συνηθίσει την καθημερινότητα αυτή, η οποία επηρεάζει και τον τρόπο ζωής όλων μέσα στο σπίτι. Μπορεί να ακούγεται απλή, όμως πολλές είναι οι φορές οι οποίες γίνεται δύσκολη, λόγω της ιδιαιτερότητας της Κατερίνας, αλλά προσπαθούμε όλοι οι υπόλοιποι να βοηθάμε όσο μπορούμε για να το αποτρέπουμε όσο είναι δυνατόν. Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζουμε συχνά είναι η ανικανότητα στο να την αφήσεις μόνη της, δηλαδή ανεξάρτητη, καθώς μπορεί ανά πάσα στιγμή να χρειαστεί είτε βοήθεια, είτε κάτι άλλο με αποτέλεσμα πολλές φορές αυτός που έχει την επιμέλειά της να κουράζεται. Όμως επειδή υπάρχει ανεκτίμητη αγάπη από τους γονείς μου αλλά και από όλους στην οικογένεια για την Κατερίνα, πολλές φορές η κούραση είναι κάτι που δεν απασχολεί, αν αυτό σημαίνει να είναι η ίδια χαρούμενη και ευτυχισμένη.
Κλείνοντας, μπορούμε να συμπεράνουμε πως η καθημερινή ζωή της Κατερίνας διαφέρει αρκετά με αυτήν που θα είχε στο μυαλό του κάποιος για ένα «φυσιολογικό» παιδί, καθώς έχει και τα καλά της, αλλά έχει και τις ιδιοτροπίες της. Σημασία για εμένα έχει πως όσο δύσκολη και αν είναι κάποιες φορές η καθημερινότητά της, η αγάπη για την αδερφή μου θα υπερβαίνει πάντα την οποιαδήποτε κούραση ή δυσκολία, όχι μόνο επειδή είναι απλά ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, αλλά επειδή είναι ξεχωριστή και μπορεί ο οποιοσδήποτε να διακρίνει στα μάτια της, αλλά και στα μάτια αυτών των παιδιών, μια αθωότητα και μια αγνότητα, σε σχέση με τους «φυσιολογικούς» ανθρώπους στους οποίους συνήθως διακρίνεις τα αντίθετα…