Τoυ Γεώργιου Καπουρνιώτη
Με βάση το δημοσίευμα στην εφημερίδα «Θεσσαλία», 4-2-21, όπου αναφέρει ότι: «Χτυπάει τους νέους ο καρκίνος – Τρία κρούσματα την εβδομάδα στη Μαγνησία», θέλησα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου. Μπορεί να συζητάμε το τελευταίο διάστημα για τον κορωνοϊό διαρκώς, αλλά να μην ξεχνάμε την αρρώστια που ταλαιπωρεί χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο, τον καρκίνο. Πολλοί εξ αυτών νεαροί σε ηλικία, ακόμα και παιδιά, χάνουν τη μάχη με τη ζωή, αφού ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις.
Αρχικά θα ήθελα να σταθώ στα λόγια της κ. Σοφίας Ιωάννου, που επιβεβαιώνει την αυξητική τάση του αριθμού όσων εκδηλώνουν κάποια μορφή καρκίνου στη Μαγνησία. Η πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Μαγνησίας ΥποστηρίΖΩ» περιγράφει με μελανά χρώματα την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή, χωρίς να κρύβει τον έντονο προβληματισμό της για το γεγονός πως συνεχώς νοσούν όλο και πιο νέοι άνθρωποι. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει ότι: «Την εβδομάδα έχουμε τουλάχιστον τρία κρούσματα. Και δυστυχώς ο μέσος όρος ηλικίας των ασθενών συνεχώς πέφτει». Η κ. Ιωάννου το τελευταίο οκτάμηνο έχει διαπιστώσει ραγδαία αύξηση των περιστατικών καρκίνου στη Μαγνησία, με τους αριθμούς να παραπέμπουν ευθέως σε μάστιγα. Όμως το πλέον απογοητευτικό είναι ότι καταγράφονται πολλοί ασθενείς ακόμη και κάτω των 45 ετών που προσβάλλονται από κάποια μορφή της νόσου.
Η ραγδαία έξαρση στην περιοχή μας πιθανότατα οφείλεται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως η ατμοσφαιρική ρύπανση, η υπεριώδης ακτινοβολία ή ακόμη και το βεβαρημένο εργασιακό περιβάλλον. Επιπροσθέτως, ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η κληρονομικότητα και οι ατομικές συνήθειες, η κακή διατροφή, η κατανάλωση αλκοόλ, το κάπνισμα, αποτελούν αιτίες της εμφάνισης της νόσου.
Πώς αντιδράς, όμως, όταν χτυπά την πόρτα σου; Όταν έχεις μια ζωή όπως λέμε στρωμένη, όμορφα φτιαγμένη, με τη δουλειά, την οικογένεια, τους φίλους; Όταν έχεις όλο το μέλλον μπροστά και τη ζωή να συνεχίζεται; Καρκίνος… Μία λέξη του γιατρού μπορεί να αναθεωρήσει ότι έχεις πετύχει έως τώρα…
Χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Σκέφτεσαι… Γιατί σε μένα; Κλαις, θυμώνεις, εξοργίζεσαι. Και ξαφνικά, δεν έχεις πολύ χρόνο στη διάθεσή σου για την παλιά σου ζωή. Δεν είσαι πια εσύ, αλλά ένας άλλος που έχασε τον χρόνο να ζήσει, θεωρώντας πως έχει χρόνο. Αμέτρητες σκέψεις περνούν από το μυαλό σου, όμως, δεν είσαι μόνος σε αυτή τη μάχη. Κι αυτό γιατί η ασθένεια αυτή δεν διακρίνει φύλο, ηλικία, πλούσιους, φτωχούς, μπορεί να εμφανιστεί στον καθένα μας.
Μπορούμε να παλέψουμε με τον καρκίνο. Οι προληπτικές εξετάσεις και η έγκαιρη διάγνωση μπορούν να αποδειχθούν σωτήριες. Είναι απαραίτητη η συστηματική και ορθή ενημέρωση των ασθενών, καθώς και η ευαισθητοποίηση και ενημέρωση του κόσμου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την διαρκή προβολή και υπενθύμιση από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για τη διεξαγωγή προληπτικών εξετάσεων. Προφανώς είναι πιο τρομακτικό να φαντάζεται κάποιος τα χειρότερα, από το να ενημερωθεί για τον καρκίνο και την πραγματική διάσταση του προβλήματος. Ας μην ξεχνάμε πως η πορεία του μπορεί να είναι αυξητική, το ίδιο είναι όμως και οι επιτυχίες της ιατρικής έρευνας.
Τα συναισθήματα που προκαλεί η νόσος είναι θλίψη, αγανάκτηση, μελαγχολία, θυμός, άγχος, χαμηλή αυτοπεποίθηση, αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Ακόμα, φόβο για τις μέρες που έρχονται, για τις θεραπείες που ακολουθούν. Είναι δύσκολο να προσπαθείς να αντιμετωπίσεις μία τόσο επικίνδυνη ασθένεια. Απαιτεί δύναμη και τη στήριξη της οικογένειας, των φίλων, των συγγενών. Επιβάλλεται η συμπαράσταση της κοινωνίας και της Πολιτείας, σε μια συμμαχία για τη στήριξη των ανθρώπων που νοσούν. Ο καρκίνος, επίσης γνωστός ως κακοήθης όγκος, μάς αφορά. Με τη συμπεριφορά μας και τη στάση μας πρέπει να στηρίξουμε με ουσιαστικό τρόπο τους καρκινοπαθείς. Ο καρκίνος είναι ομαδικός και ατομικός αγώνας. Όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά!
Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν ασθενείς που προσπαθούν να το κρατήσουν κρυφό και έχουν την ανάγκη να το αντιμετωπίσουν μόνοι τους. Άνθρωποι που δεν επιζητούν τον οίκτο και τη συμπαράσταση. Οποιαδήποτε απόφαση κι αν πάρει ο καρκινοπαθής, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τη σεβαστούμε. Η θέση μας είναι να κατανοήσουμε, να σεβαστούμε και να εμψυχώσουμε τους ανθρώπους αυτούς. Δυστυχώς αν και ζούμε στον 21ο αιώνα, συνεχίζουν να υπάρχουν προκαταλήψεις γύρω από τα θέματα υγείας.
Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να χάσει ο ασθενής την ελπίδα και τη θέληση για ζωή. Ο καρκίνος είναι ένας σταθμός, δεν είναι ολόκληρη η ζωή. Παρόλο που υπάρχει έξαρση στην εποχή μας, η θνησιμότητα μειώνεται. Η επιστήμη εξελίσσεται συνεχώς και οι θεραπείες για αρκετές μορφές του έχουν βελτιωθεί. Ορισμένες φορές μπορεί να νικηθούν, ενώ άλλες μπορούν απλά να είναι υπό έλεγχο. Το ποσοστό των συμπολιτών μας που καταφέρνουν να βγουν νικητές στη μάχη αυτή, αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. Ας μην παραμελήσουμε τον εαυτό μας. Ας προσπαθήσουμε να έχουμε κοινωνική ζωή, να ασχοληθούμε με δραστηριότητες που μάς ευχαριστούν και να περνάμε το χρόνο μας με ανθρώπους που μάς κάνουν χαρούμενους. Η ψυχολογία όλο αυτό το διάστημα διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Ο καρκίνος είναι ένα εμπόδιο, που πρέπει να ξεπεραστεί για να κάνουμε το επόμενο βήμα.