Του Γιώργου Πετρουλάκη
Διεθνολόγος, πρώην Γ.Γ. Επικοινωνίας
Οι επόμενες εθνικές εκλογές είναι πολύ πιθανό να έχουν έντονο άρωμα εθνικών θεμάτων. Θα ξέρουμε μέσα στο καλοκαίρι, το οποίο εύχομαι πραγματικά να είναι θερμό μόνο ως προς τον καιρό. Μερικές παρατηρήσεις για το πού βρισκόμαστε:
1. Η Τουρκία, απειλώντας την Ελλάδα, απειλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί, αφενός, αμφισβητεί κυριαρχία επί ευρωπαϊκών εδαφών. Και, δεύτερον, γιατί απειλεί την χώρα, την πατρίδα μας, που μπορεί να αποτελέσει κομβικό άξονα για την ενεργειακή απεξάρτηση της Ε.Ε. από την Ρωσία – κι αυτή η κλιμάκωση της απειλής, γνωρίζοντας πώς κινείται η ρωσική και τουρκική ηγεσία, μόνο τυχαία δεν είναι. Κάτι που πρέπει να καταστεί σαφές στο μυαλό κάθε ευρωπαίου.
2. Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη η σύμπνοια των τουρκικών πολιτικών δυνάμεων ως προς την προκλητικότητα. Όχι ότι πέφτουμε από τα σύννεφα. Απλά υπογραμμίζει ακόμη περισσότερο την σημασία του τι κάνουμε εμείς στο εσωτερικό μας μέτωπο: Υπάρχει έστω στοιχειώδης συνεννόηση μεταξύ των δικών μας πολιτικών δυνάμεων; Οι μετακινήσεις των διεθνοπολιτικών τεκτονικών πλακών αυτή την περίοδο είναι τόσο ιστορικές που επιβάλλουν όχι απλά τακτική, αλλά καθημερινή, διακομματική συνεννόηση. Έκτακτες ρυθμίσεις σε έκτακτες συνθήκες. Δεν είναι business as usual. Και προς Θεού μην πάμε σε εκλογές με ανεγκέφαλο διαγωνισμό πατριωτισμού.
3. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας εμπνέουν εμπιστοσύνη, έχουμε τις συμμαχίες μας, έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας και η Ιστορία έχει αποδείξει πως η Τουρκία δεν πραγματοποιεί ποτέ απειλές εκτός κι αν είναι σίγουρη 110% για την θετική για αυτήν έκβαση. Δεν έχω την αίσθηση ότι αισθάνονται καθόλου έτσι. Ο πουτινικός αναθεωρητισμός όμως μπορεί να έχει ξυπνήσει αντίστοιχα παρανοϊκές σκέψεις σε επιρρεπείς εγκεφάλους.