Το ΠΑΜΕ κατηγόρησε για απεργοσπασία και εξαπέλυσε σκληρή επίθεση στο Εργατικό Κέντρο Βόλου γιατί δεν συμμετέχει στην αυριανή κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ και η διοίκηση του ΕΚΒ απαντά με μια εξίσου σκληρή ανακοίνωση: Σε μια αξιολύπητη και συνάμα κυνική ανακοίνωση – ομολογία του ύπουλου στόχου του, που είναι η υποκατάσταση του θεσμικού ρόλου της ΓΣΕΕ από συνδικαλιστικά κομματικά παραμάγαζά του, προκειμένου να ποδηγετήσει το συνδικαλιστικό Κίνημα, προχώρησε το ΠΑΜΕ Μαγνησίας, με αφορμή την αταλάντευτη στάση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Βόλου να συνταχθεί με τη νομιμότητα και όχι με την κατευθυνόμενη κομματική πειθαρχία.
Δεν πέρασε ούτε χρόνος ακόμη από την τραμπούκικη (και παραλίγο δολοφονική) διπλή διάλυση του Συνεδρίου της ΓΣΕΕ από καδρονοφόρους παλικαράδες του, και το ΠΑΜΕ, με αφορμή το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου-Βρούτση που κατατέθηκε για ψήφιση στη Βουλή, κλήθηκε να ολοκληρώσει το κομματικό σχέδιο! Πώς; Επιχειρώντας να βάλει στη θέση του κορυφαίου Τριτοβάθμιου αντιπροσωπευτικού Οργάνου των εργαζόμενων του Ιδιωτικού Τομέα είτε την αναρμόδια ΑΔΕΔΥ, είτε άλλα Δευτεροβάθμια Όργανα, που θεωρεί ότι συγκυριακά μπορούν να φέρουν σε πέρας το κομματικό του παιχνίδι.
Αλήθεια, τώρα θυμήθηκε το ΠΑΜΕ των ξεχωριστών πλατειών και της «ταξικής καθαρότητας», την αναγκαιότητα της… συλλογικότητας των αγώνων; Τώρα αντιλήφθηκε το ανήθικο της υπόσκαψης της ενότητας των εργαζομένων;
Όταν δυναμίτιζε το Συνέδριο της ΓΣΕΕ, για να την αφήσει ακέφαλη, δεν ήξερε, τάχα, ότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η Νέα Δημοκρατία, που πήρε τη θέση του, απεργάζονταν, με την τρόϊκα και τους βιομήχανους αυτά τα αντεργατικά νομοσχέδια;
Γιατί ασφαλώς το τωρινό, επικαιροποιημένο και συμπληρωμένο προς το χειρότερο νομοσχέδιο Κατρούγκαλου-Βρούτση δεν είναι το πρώτο, αλλά ένα από εκείνα που προηγήθηκαν, για την απόκρουση των οποίων χρειαζόταν η αρραγής ενότητα ΟΛΩΝ των εργαζόμενων και των δύο Τομέων (Ιδιωτικού και Δημοσίου).
Από εκείνους τους αγώνες, όμως, το λαλίστατο σήμερα ΠΑΜΕ εκκωφαντικώς απουσίαζε, καθυβρίζοντας και λοιδωρώντας τις δυό ηγεσίες (ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ), που τότε πάλευαν ενωμένες τον μόνο κοινό ταξικό τους αντίπαλο, δηλαδή το Κεφάλαιο! Και όχι μόνο απουσίαζε, αλλά προετοιμαζόταν κιόλας, στρατολογώντας και «οπλίζοντας» τους τραμπούκους του, για να τα κάνουν «γυαλιά καρφιά» στην Καλαμάτα και στη Ρόδο, στηρίζοντας έτσι απροκάλυπτα αυτά τα σχέδια της κυβέρνησης και του ΣΕΒ, για την εξουδετέρωση του μόνου ισχυρού αντιπάλου τους, της ΓΣΕΕ!
Προτιμούσε (και τότε) το ΠΑΜΕ τις δικές του ισχνές συγκεντρώσεις, στις δικές του πλατείες, από τις «μη ταξικές» και… μολυσματικές συγκεντρώσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.
Ώστε ας πάψει να υποκρίνεται τώρα το ΠΑΜΕ. Και αντ’ αυτού, ας βρει -αν έχει και ελάχιστη έστω συνδικαλιστική τσίπα- το κουράγιο να βγει και να ομολογήσει ότι δεν κόπτεται για τις αυριανές γενιές εργαζομένων, που όντως καταδικάζονται από το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου-Βρούτση, αλλά για τις αναλογίες των «κουκιών», μέσα στη ΓΣΕΕ. Αυτές τρέμει και γι’ αυτές αποτολμά, εδώ και ένα χρόνο, τα εγκληματικά του πραξικοπήματα στο Συνέδριο, περνώντας τώρα στη δεύτερη φάση, που είναι ο θεσμικός παραγκωνισμός του Τριτοβάθμιου κορυφαίου Οργάνου από τα ελεγχόμενα παραμάγαζά του.
Η προσπάθειά του να σύρει και το ιστορικό Εργατικό Κέντρο Βόλου, με δόλωμα και «τυράκι» την ψεύτικη επίκληση της αγωνιστικής ενότητας, στα άνομα σχέδιά του, απέτυχε παταγωδώς και στις δυό τελευταίες Ολομέλειες.
Και μόνο το γεγονός ότι η παράταξη της ΔΑΣ, δια του εκπροσώπου της Κώστα Στεργίου (ο οποίος μάταια διάβαζε και ξαναδιάβαζε στο Σώμα τις μακροσκελείς μπροσούρες του ΚΚΕ), εκλιπαρούσε αξιοθρήνητα την πλειοψηφία, (ναι, αυτή την πλειοψηφία, που πολλάκις και ο ίδιος καθύβρισε και απαξίωσε με δημόσιες λασπο-δηλώσεις και συνεντεύξεις του), «να πάρει κάποια απόφαση, έστω και για ολιγόωρη στάση εργασίας», έφτανε για να καταλάβει κανείς το πόσο πολύ αγωνιούσε για να μην του «τραβήξουν το αυτί», εάν αποτύγχανε!
Ας το πάρουν απόφαση: To EKB δεν υπάρχει, για να τους καλύπτει και να τους ξελασπώνει στα δύσκολα. Ή θα σεβαστούν και θα υπακούσουν τις Καταστατικές του αρχές, ή, την άλλη φορά, ας ζητήσουν από την… ΑΔΕΔΥ να καλύψει.
Στο επικείμενο Συνέδριο της ΓΣΕΕ θα πάρουν απαντήσεις και για τις υπόλοιπες (πραγματικά βάσιμες) ανησυχίες τους. Ας κάνουν λίγη υπομονή’